نصب الهی امام در دوران امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
بنا بر [[نقل روایات]]، [[امام علی]] {{ع}} [[معتقد]] است که [[خداوند]]، [[راه]] [[شناخت]] خود را که لازمه [[هدایت]] و بهشتی شدن است، تنها از طریق [[معرفت]] به [[اهل بیت]] {{عم}} و [[پذیرش]] آنها قرار داده و بدین طریق، ایشان را به عنوان [[امامان]] و [[راهنمایان]] به سوی خود [[منصوب]] ساخته است<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۸۴؛ حسن بن سلیمان حلی، مختصر البصائر، ص۱۷۹-۱۸۰.</ref>. در [[منابع تاریخی]] نیز از قول [[امیرمؤمنان]] {{ع}} آمده است که [[خداوند]] در حین [[آفرینش]] وجود [[نورانی]] [[رسول خدا]] {{صل}}، از [[امامت]] و [[مرجعیت دینی]] [[خاندان]] او خبر داد. مطابق این [[نقل]]، باری‌تعالی، [[اهل بیت]] {{عم}} را از [[علم]] خود بهره‌مند ساخت تا نسبت به همه چیز عالم باشند و [[هدایت مردم]] را از طرف [[خدا]] به عهده گیرند<ref>ر. ک: ابوالحسن مسعودی، مروج الذهب، ج۱، ص۴۲.</ref>. | بنا بر [[نقل روایات]]، [[امام علی]] {{ع}} [[معتقد]] است که [[خداوند]]، [[راه]] [[شناخت]] خود را که لازمه [[هدایت]] و بهشتی شدن است، تنها از طریق [[معرفت]] به [[اهل بیت]] {{عم}} و [[پذیرش]] آنها قرار داده و بدین طریق، ایشان را به عنوان [[امامان]] و [[راهنمایان]] به سوی خود [[منصوب]] ساخته است<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۸۴؛ حسن بن سلیمان حلی، مختصر البصائر، ص۱۷۹-۱۸۰.</ref>. در [[منابع تاریخی]] نیز از قول [[امیرمؤمنان]] {{ع}} آمده است که [[خداوند]] در حین [[آفرینش]] وجود [[نورانی]] [[رسول خدا]] {{صل}}، از [[امامت]] و [[مرجعیت دینی]] [[خاندان]] او خبر داد. مطابق این [[نقل]]، باری‌تعالی، [[اهل بیت]] {{عم}} را از [[علم]] خود بهره‌مند ساخت تا نسبت به همه چیز عالم باشند و [[هدایت مردم]] را از طرف [[خدا]] به عهده گیرند<ref>ر. ک: ابوالحسن مسعودی، مروج الذهب، ج۱، ص۴۲.</ref>. | ||
[[امیرمؤمنان]] {{ع}} در [[تبیین]] [[جایگاه]] و [[منزلت]] خویش، خود را [[حجت خدا]] و هدایت‌کننده به سوی [[بهشت]] خوانده است<ref>این روایت، صحیح است (ر. ک: محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، التوحید، ص۱۶۵؛ همچنین ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ص۱۴۵). درباره دلالت واژه «حجة‌الله» در کلام اهل بیت {{عم}}، بر الهی بودن امامت دینی، ر. ک: همین نوشتار، مقدمه، بررسی واژگان کلیدی الف) حجة‌الله.</ref>. حجم [[عظیم]] علومی که در [[اختیار]] [[اهل بیت]] {{عم}} بوده، ایشان را تنها گزینه‌های [[الهی]]، جهت [[امامت]] و [[هدایت مردم]] قرار داده است. بنا بر [[نقل]] [[اخبار]]، [[امام علی]] {{ع}}، خود و دیگر [[اهل بیت]] {{عم}} را مخازن [[علم الهی]] و مایه [[استواری]] [[دین حق]] خوانده<ref>ر. ک: محمد بن حسین الشریف الرضی، نهج البلاغه للصبحی صالح، ص۴۷.</ref>، نسبت به دیگر مدعیان [[علم]] و [[هدایت‌گری]] [[اعتراض]] می‌کرد<ref>ر. ک: محمد بن حسین الشریف الرضی، نهج البلاغه للصبحی صالح، ص۲۰۱؛ محمد بن علی | [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در [[تبیین]] [[جایگاه]] و [[منزلت]] خویش، خود را [[حجت خدا]] و هدایت‌کننده به سوی [[بهشت]] خوانده است<ref>این روایت، صحیح است (ر. ک: محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، التوحید، ص۱۶۵؛ همچنین ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ص۱۴۵). درباره دلالت واژه «حجة‌الله» در کلام اهل بیت {{عم}}، بر الهی بودن امامت دینی، ر. ک: همین نوشتار، مقدمه، بررسی واژگان کلیدی الف) حجة‌الله.</ref>. حجم [[عظیم]] علومی که در [[اختیار]] [[اهل بیت]] {{عم}} بوده، ایشان را تنها گزینه‌های [[الهی]]، جهت [[امامت]] و [[هدایت مردم]] قرار داده است. بنا بر [[نقل]] [[اخبار]]، [[امام علی]] {{ع}}، خود و دیگر [[اهل بیت]] {{عم}} را مخازن [[علم الهی]] و مایه [[استواری]] [[دین حق]] خوانده<ref>ر. ک: محمد بن حسین الشریف الرضی، نهج البلاغه للصبحی صالح، ص۴۷.</ref>، نسبت به دیگر مدعیان [[علم]] و [[هدایت‌گری]] [[اعتراض]] می‌کرد<ref>ر. ک: محمد بن حسین الشریف الرضی، نهج البلاغه للصبحی صالح، ص۲۰۱؛ محمد بن علی ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۲۸۵.</ref>. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} گاهی خود را صاحب هزار [[هزار باب]] [[علوم]] مختلف، چون [[فهم]] کتاب، فصل خطاب، [[علم]] گذشته‌های [[علم]] [[سلسله]] اسباب و مسبّبات و... معرفی کرده است<ref>ر. ک: محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، امالی، ص۶؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج۱، ص۴۱۲؛ حسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج۲، ص۲۹۷؛ همچنین ر. ک: محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، امالی، ص۲۵؛ عمادالدین طبری، بشارة المصطفی، ص۱۵۶. </ref> و گاه خود و سایر [[اهل بیت]] {{عم}} را [[عالمان]] به [[علوم]] همه [[پیامبران]] گذشته خوانده و از [[مردم]] خواسته است تا برای دستیابی به [[نجات]] و [[سعادت]]، به آنها [[تمسک]] جویند<ref>شیخ مفید می‌گوید: این روایت را ثقات شیعه و سنی نقل کرده‌اند (ر. ک: محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)، الارشاد، ج۱، ص۲۳۱-۲۳۳؛ همچنین ر. ک: محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۴۴).</ref>. | ||
سخنان یادشده از این [[امام همام]]، ما را به این [[باور]] می‌رساند که [[امیرمؤمنان]] {{ع}} خود و سایر [[ائمه معصوم]] {{ع}} را افراد منتخب [[خداوند]] برای [[حاکمیت]] [[جامعه]] و همچنین [[هدایت دینی]] [[مردم]] می‌دانسته‌اند. | سخنان یادشده از این [[امام همام]]، ما را به این [[باور]] می‌رساند که [[امیرمؤمنان]] {{ع}} خود و سایر [[ائمه معصوم]] {{ع}} را افراد منتخب [[خداوند]] برای [[حاکمیت]] [[جامعه]] و همچنین [[هدایت دینی]] [[مردم]] می‌دانسته‌اند. | ||