بهداشت در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بهداشت در معارف و سیره نبوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۰

۲٬۳۹۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۱۳۵

ویرایش

@@ خط ۱۴۰: / خط ۱۴۰: @@
 * [[زیبایی]] و [[آراستگی ظاهر]]، امری [[پسندیده]] است. از همین رو، [[دین اسلام]] از پیروانش می‌خواهد که همواره [[آراستگی ظاهری]] خود را [[حفظ]] کنند. [[خداوند]] در [[قرآن مجید]] می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ}}<ref>«بگو: چه کسی زیوری را که خداوند برای بندگانش پدید آورده حرام کرده است؟» سوره اعراف، آیه ۳۲.</ref>. البته [[زیاده‌روی]] در خودآرایی و [[آراستگی]] نیز [[ناپسند]] است. این‌گونه زیاده‌روی می‌تواند خاستگاه [[بیماری]] [[وسواس]] شود. همچنین فرد را به [[خودپرستی]] و [[خودنمایی]] می‌کشاند. باید دانست زیبایی تنها در زیبایی ظاهری نیست، بلکه زیبایی [[معنوی]] و [[اخلاقی]] نیز یکی از مصداق‌ها و بلکه مهم‌ترین نمود و [[نشانه]] آراستگی است. زیبایی و آراستگی ظاهر، تنها ظاهر افراد را [[زیبا]] می‌کند، ولی آراستگی به [[دانش]] و [[اخلاق]]، زیبایی معنوی و [[باطنی]] به [[آدمی]] می‌بخشد. از دیدگاه [[اسلام]]، زیبایی جامع و کامل، به معنای آراستگی سیمای [[جسم]] و [[جان]] و صورت و معناست. همان‌گونه که [[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: «هر که لباسی می‌پوشد، باید آن را [[پاکیزه]] نگه دارد»<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ج۶، ص۲۴۴.</ref>، درباره آراستگی باطنی و [[بهترین]] [[زیور]] مرد می‌فرماید: {{متن حدیث|أَحْسَنَ زِينَةِ الرَّجُلِ السَّكِينَةُ مَعَ الْإِيمَانِ}}<ref>محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۵، ص۲۳۰۲.</ref>؛[[نیکوترین]] زیور مرد، [[آرامش]] همراه با [[ایمان]] است.<ref>[[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۲۹.</ref>
+==بهداشت و پاکیزگی==
+یکی از ویژگی‌های ممتاز [[رفتاری]] [[رسول خدا]]{{صل}}، رعایت [[بهداشت فردی]] و [[پاکیزگی]] بود. [[پیامبر]]{{صل}} از نظر [[لباس]]، [[موی سر]] و صورت، بسیار آراسته بود. همواره در آینه نگاه می‌کرد و موی سر خود را شانه می‌زد، و اگر آینه نبود، در ظرف آب می‌نگریست و موی سر را مرتب می‌ساخت. افزون بر آن، خود را برای [[خانواده]] و اصحابش می‌آراست. پیامبر{{صل}} می‌فرمود: «[[خداوند]] [[دوست]] دارد هر گاه بنده‌اش نزد [[برادران دینی]] خود می‌رود، خویشتن را برایشان بیاراید».
+پیامبر{{صل}} به [[مسواک زدن]] اهمیت ویژه می‌داد و هر گاه به [[سفر]] می‌رفت، با خود شانه، آینه، [[مسواک]] و قیچی می‌برد. بیشتر جامه‌هایش سفید بودند. [[عطر زدن]] برای آن [[حضرت]] یک اصل بود و پیامبر به بوی خوش شناخته می‌شد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۰۵؛ ابوداوود، سنن، ج۲، ص۲۸۲.</ref> و بخشی از مخارج ایشان، صرف خرید [[عطر]] و مواد خوشبوکننده می‌شد<ref>نویری، مستدرک الوسائل، ج۱۸، ص۲۷۱.</ref>. پیامبر از خوردن چیزهای بودار، به ویژه غذای سیردار که سبب [[آزار مردم]] می‌شد، [[پرهیز]] می‌کرد<ref>مسلم، صحیح، ج۶، ص۱۲۶.</ref>. [[خضاب]] و رنگ کردن مو برای آن حضرت اهمیت داشت<ref>عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ج۴، ص۳۱۹.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص۲۱۵.</ref>
 == منابع ==
@@ خط ۱۴۹: / خط ۱۵۳: @@
 # [[پرونده:10047035.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|'''رسول مهربانی''']]
 # [[پرونده:1379757.jpg|22px]] [[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|'''زمزم هدایت''']]
+# [[پرونده:IM010504.jpg|22px]] [[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام ج۱ (کتاب)|'''تاریخ اسلام ج۱''']]
 {{پایان منابع}}