بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها

* بهشت مترادف با [[فردوس]]، خلد، [[جنت]] و دارالسلام<ref>ر. ک: [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۱۷۸- ۱۷۹. </ref>؛ جایی است خوش [[آب]] و هوا و فراخ و پُرنعمت و آراسته که [[نیکوکاران]] پس از [[مرگ]]، در آن جاودانه می‌شوند<ref>فرهنگ معین.</ref> و این وعدۀ قطعی [[الهی]] است<ref>{{متن قرآن|جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا}}«بهشت‌هایی جاودان که (خداوند) بخشنده به بندگانش در (جهان) نهان وعده کرده است؛ بی‌گمان وعده او شدنی است» سوره مریم، آیه ۶۱.</ref>. [[قرآن]] از دو بهشت یاد کرده است: یکی در [[عالم برزخ]] که موقت است و دیگری در آن [[جهان]] که جاودانه و ابدی است<ref>{{متن قرآن|وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ}}«و برای آن کس که از ایستادن در برابر پروردگار خویش هراسیده است دو بهشت خواهد بود» سوره الرحمن، آیه ۴۶؛ پیام قرآن‌، ۶/ ۳۳۴.</ref> و وسعت آن به اندازۀ [[زمین]] و [[آسمان]] است<ref>{{متن قرآن|وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ}}«و برای (رسیدن به) آمرزش پروردگارتان و بهشتی به پهنای آسمان‌ها و زمین که برای پرهیزگاران آماده شده است شتاب کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۳.</ref><ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۶۲.</ref>

* بهشت تا حدی [[عظمت]] دارد که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌‌فرماید: «اگر مانند شخص فرزندمرده ناله سر دهید و اگر مانند کبوتران نوحه‌سرایی کنید و اگر مانند [[راهبان]] [[عبادت]] کنید و اگر از [[فرزندان]] و [[اموال]] خود دست بکشید و شب و روز به [[گریه و زاری]] بپردازید، برای پاداشی که در [[انتظار]] شماست اندک است»<ref>{{متن حدیث|فَوَاللَّهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنِینَ الْوُلَّهِ الْعِجَالِ وَ دَعَوْتُمْ بِهَدِیلِ الْحَمَامِ وَ جَأَرْتُمْ جُؤَارَ مُتَبَتِّلِی الرُّهْبَانِ وَ خَرَجْتُمْ إِلَی اللَّهِ مِنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ الْتِمَاسَ الْقُرْبَةِ إِلَیْهِ فِی ارْتِفَاعِ دَرَجَةٍ عِنْدَهُ أَوْ غُفْرَانِ سَیِّئَةٍ أَحْصَتْهَا کُتُبُهُ وَ حَفِظَتْهَا رُسُلُهُ لَکَانَ قَلِیلا}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۵۲.</ref>. [[امام علی]] {{ع}} بهشت را تنها بهای ارزشمند [[اعمال]] می‌داند و به [[مردمان]] سفارش می‌کند که خود را در مقابل غیر از آن نفروشند<ref>{{متن حدیث|إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ، فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا}}؛ نهج البلاغه، خطبه ٤٥٧.</ref><ref>ر. ک: [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۱۷۸- ۱۷۹.</ref>

* از دیگر عوامل راه‌یابی: [[شناخت]] [[امامان معصوم]] {{ع}} و [[پیروی]] از آنان<ref>{{متن حدیث|وَ إِنَّمَا الْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ عُرَفَاؤُهُ عَلَى عِبَادِهِ، وَ لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ}}؛ نهج البلاغه‌، خ ۱۵۲.</ref>؛ [[پیروی]] نکردن از [[هوا و هوس]]<ref>{{متن حدیث|فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً نَزَعَ عَنْ شَهْوَتِهِ وَ قَمَعَ هَوَى نَفْسِهِ}}؛ نهج البلاغه‌، خ ۱۷۶.</ref>؛ [[استوار]] ماندن بر [[حق]]<ref>{{متن حدیث|وَ الِاسْتِقَامَةَ الِاسْتِقَامَةَ}}؛ نهج البلاغه‌، خ ۱۷۶.</ref>؛ [[تکبر]] نورزیدن<ref>{{متن حدیث|وَ خَلْعَ التَّكَبُّرِ مِنْ أَعْنَاقِكُمْ}}؛ نهج البلاغه‌، خ١٩٢.</ref>؛ بهره‌برداری درست از [[دنیا]]<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الدُّنْيَا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَقَهَا وَ دَارُ عَافِيَةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا وَ دَارُ مَوْعِظَةٍ لِمَنِ اتَّعَظَ بِهَا}}؛ نهج البلاغه‌، حکمت ۱۳۱.</ref> و تقواست<ref>{{متن حدیث|فَإِنَّ التَّقْوَى فِي الْيَوْمِ الْحِرْزُ وَ الْجُنَّةُ}}؛ نهج البلاغه‌، خطبه ۱۹۱.</ref><ref>ر. ک: [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۱۷۹؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۶۴.</ref>