معاویة بن ابی سفیان در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

معاویة بن ابی سفیان در معارف و سیره حسینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۵

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'معاویه بن ابی سفیان' به 'معاویة بن ابی‌سفیان'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 == مقدمه ==
-[[معاویه بن ابی سفیان]] [[زمامداری]] خودکامه و طاغوتی [[جبّار]] بود. پدرش [[ابوسفیان]] و مادرش [[هند]] جگرخوار از سرسخت‌ترین [[دشمنان اسلام]] بودند. [[معاویه]]، خلیفه‌ای سنگدل، حیله‌گر، [[دروغگو]] و [[فتنه‌انگیز]] بود. از زمان [[عثمان]]، [[والی شام]] گشت و با [[علی]] {{ع}} جنگید و همواره علیه او [[توطئه]] می‌نمود. [[حسن بن علی]] {{ع}} نیز ناچار شد با [[معاویه]] [[قرارداد]] ترک [[مخاصمه]] [[امضا]] کند. [[معاویه]] به هیچ یک از تعهدات [[صلح‌نامه]] [[وفا]] نکرد. به [[کشتار]] بی‌گناهان و [[دستگیری]] و [[قتل]] [[یاران علی]] {{ع}} پرداخت و هواداران [[اهل بیت]] {{عم}} را [[سرکوب]] و قلع و قمع نمود و عمّال خویش را بر [[اموال]] و [[جان‌ها]] و نوامیس [[مسلمین]] مسلّط ساخت و دیکتاتوری‌ترین شیوه‌های [[حکومتی]] را در قالب [[تزویر]] و [[تبلیغات]]، [[اعمال]] می‌کرد و در ریشه‌کن ساختن [[دین]] [[پیامبر]] می‌کوشید. [[معاویه]]، [[ملعون]] به زبان [[پیامبر]] {{صل}} بود<ref>برای شناخت پلیدی‌ها و جنایات معاویه، ر. ک: «الغدیر»، ج۱، ص۱۳۸ تا ۳۸۴.</ref>.
+[[معاویة بن ابی‌سفیان]] [[زمامداری]] خودکامه و طاغوتی [[جبّار]] بود. پدرش [[ابوسفیان]] و مادرش [[هند]] جگرخوار از سرسخت‌ترین [[دشمنان اسلام]] بودند. [[معاویه]]، خلیفه‌ای سنگدل، حیله‌گر، [[دروغگو]] و [[فتنه‌انگیز]] بود. از زمان [[عثمان]]، [[والی شام]] گشت و با [[علی]] {{ع}} جنگید و همواره علیه او [[توطئه]] می‌نمود. [[حسن بن علی]] {{ع}} نیز ناچار شد با [[معاویه]] [[قرارداد]] ترک [[مخاصمه]] [[امضا]] کند. [[معاویه]] به هیچ یک از تعهدات [[صلح‌نامه]] [[وفا]] نکرد. به [[کشتار]] بی‌گناهان و [[دستگیری]] و [[قتل]] [[یاران علی]] {{ع}} پرداخت و هواداران [[اهل بیت]] {{عم}} را [[سرکوب]] و قلع و قمع نمود و عمّال خویش را بر [[اموال]] و [[جان‌ها]] و نوامیس [[مسلمین]] مسلّط ساخت و دیکتاتوری‌ترین شیوه‌های [[حکومتی]] را در قالب [[تزویر]] و [[تبلیغات]]، [[اعمال]] می‌کرد و در ریشه‌کن ساختن [[دین]] [[پیامبر]] می‌کوشید. [[معاویه]]، [[ملعون]] به زبان [[پیامبر]] {{صل}} بود<ref>برای شناخت پلیدی‌ها و جنایات معاویه، ر. ک: «الغدیر»، ج۱، ص۱۳۸ تا ۳۸۴.</ref>.
 از [[بدعت‌های معاویه]]، [[بیعت گرفتن]] اجباری از [[مردم]] و شخصیت‌ها برای [[ولایت‌عهدی]] [[فرزند]] شراب‌خوار و نالایقش "[[یزید]]" بود. قوی‌ترین گروه [[مخالف]] با آن [[بیعت]]، [[بنی‌هاشم]] و در رأس آنان [[حسین بن علی]] {{ع}} بود که [[مخالفت]] خویش را آشکارا اعلام کرد. اغلب چهره‌های سرشناس یا با [[تهدید]] یا با [[تطمیع]]، پذیرفته بودند ولی [[امام حسین]] {{ع}} حتی در برابر [[معاویه]] که به [[ستایش]] [[یزید]] پرداخت، به بیان زشتی‌های [[یزید]] اشاره کرد و از کار [[معاویه]] [[نکوهش]] نمود و رسوایش ساخت<ref>مع الحسین فی نهضته، ص۵۴.</ref>. در پاسخ نامۀ [[معاویه]] به آن [[حضرت]]، جنایات [[معاویه]] را در کشتن [[حجر بن عدی]] و یارانش و [[شهید]] کردن [[عمرو بن حمق]] و [[پیمان‌شکنی]] و فتنه‌انگیزی‌هایش برشمرد و [[حکومت معاویه]] را بزرگترین [[فتنه]] دانست و [[مبارزه]] با [[معاویه]] را [[برترین]] [[جهاد]] و موجب [[قرب به خدا]] بر شمرد: {{متن حدیث|وَ إِنّی وَاللّهِ ما أَعْرِفُ اَفْضَلَ مِنْ جِهادِکَ، فَإِنْ أَفْعَلْ فَإِنَّهُ قُرْبَةٌ إِلى رَبِّی، وَ إِنْ لَمْ أَفْعَلْهُ فَأَسْتَغْفِرُ اللّهَ لِدینى... وَاعْلَمْ أَنَّ اللهَ لَيْسَ بِناسٍ لَكَ قَتْلَكَ بِالظِّنَّةِ، وَأَخْذَكَ بِالتُّهْمَةِ، وَإِمارَتَكَ صَبِيًّا، يَشْرَبُ الشَّرابَ، وَيَلْعَبُ بِالكِلابِ...}}<ref>الغدیر، علامه امینی، ج۱۰، ص۱۶۱.</ref>. همچنین [[اباعبدالله]] {{ع}} یک سال پیش از [[مرگ]] [[معاویه]] در یک [[سخنرانی]] عمومی در موسم [[حج]]، از [[معاویه]] به عنوان [[طاغوت]] یاد کرد و ستم‌های او را برشمرد و از [[مردم]] خواست چون به شهر‌های خود بازگشتند، سخنان آن [[حضرت]] را به [[مردم]] برسانند و آنان را به [[حقّ]] فراموش‌شدۀ [[اهل بیت]] فرا خوانند، چرا که [[بیم]] زوال [[اسلام]] و از بین رفتن [[حق]] در کار است<ref>الغدیر، علامه امینی، ج۱، ص۱۹۸؛ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۲۷۱.</ref>.