رابطه قلب با علم معصوم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::پاسخ این [[پرسش]] روشن نیست، ولی برخی از [[روایات]] نشان‌دهنده نوعی تفاوت میان روش‌های دریافت [[قلبی]] و شنیداری است؛ دقت کنید: [[عیسی بن حمزه ثقفی]] می‌گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کردم: گاهی ما از شما پرسش‌هایی می‌پرسیم و شما به سرعت و بدون مکث پاسخ می‌گویید و گاهی سر به زیر می‌افکنید و پس از تأملی با فاصله پاسخ ما را می‌دهید. [[حضرت]] در پاسخ فرمودند: بدون [[شک]] این چنین است. علم در گوش ما طنین‌انداز می‌شود یا در قلب ما می‌افتد و جای می‌گیرد. پس هرگاه این چنین شد ما به سخن می‌آییم و هرگاه این واقعه رخ ندهد، ما نیز از [[سخن گفتن]] باز می‌ایستیم.<ref>{{متن حدیث|قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِنَّا نَسْأَلُكَ أَحْيَاناً فَتُسْرِعُ فِي الْجَوَابِ وَ أَحْيَاناً تَطْرُقُ ثُمَّ تُجِيبُنَا قَالَ إِنَّهُ نَعَمْ يُنْقَرُ وَ يُنْكَتُ فِي آذَانِنَا وَ قُلُوبِنَا فَإِذَا نُكِتَ أَوْ نُقِرَ نَطَقْنَا وَ إِذَا أُمْسِكَ عَنَّا أَمْسَكْنَا}} صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۳۱۶، ح۳.</ref>.