خواندن دعای عهد چه برکاتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = ۴

* برخی<ref>ر.ک. رضی الدین. سید بن طاووس.مصباح الزائر؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۰.</ref> بیان داشته‌اند سزاوار است، دعای عهدی که از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده، دست کم برای یک بار در [[طول عمر]] خوانده شود. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: «هرکس از موالیان و [[دوستان]] ما در [[عمر]] خود یک مرتبه این [[دعا]] را بخواند، در رقّ‌ [[عبودیت]] نوشته خواهد شد و در [[دیوان]] [[حضرت قائم]] {{ع}} بلند خواهد شد و چون [[قائم]] [[ظهور]] نماید، اسم خواننده این [[دعا]] و اسم [[پدر]] او را ندا می‌فرماید..».<ref>{{متن حدیث|"مَنْ دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ مَرَةً وَاحِدَةً فِی دَهْرِهِ کُتِبَ فِی رِقِّ الْعُبُودِیَّةِ وَ رُفِعَ فِی دِیوَانِ الْقَائِمِ {{ع}}فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا نَادَی بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِیه‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۹۵، ص ۳۳۷.</ref><ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۷.</ref>

«از دعاهای مشهور که [[خواندن]] آن در [[دوران غیبت حضرت مهدی]] {{ع}} مورد سفارش شده، "[[دعای عهد]]" است. [[امام صادق]] {{ع}} درباره این [[دعا]] فرموده است: "هر کس [[چهل]] صبحگاه، این [[دعا]] را بخواند، از [[یاوران]] [[قائم]] {{ع}} خواهد بود و اگر [[پیش از ظهور]] او بمیرد، [[خدای تعالی]] او را زنده خواهد کرد، تا در رکابش [[جهاد]] نماید و به شماره هر کلمه از آن، هزار حسنه برایش نوشته می‌‌شود، و هزار [[خطا]] از او محو می‌‌گردد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً بِهَذَا الْعَهْدِ كَانَ مِنْ أَنْصَارِ قَائِمِنَا فَإِنْ مَاتَ قَبْلَهُ أَخْرَجَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ قَبْرِهِ وَ أَعْطَاهُ بِكُلِّ كَلِمَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ...}}؛ بحارالانوار، ج ۸۳، ص ۲۸۴، ح ۴۷؛ المزار الکبیر، ص۶۶۳.</ref>؛

# [[ثواب]] کسانی را خواهد داشت که در [[زمان ظهور]] در [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} می‌‌باشند؛

# مایه [[ثبات]] و کمال [[محبت]] و [[اخلاص]] و [[ایمان]] شخص می‌‌شود؛

# مایه توجه خاصّ و نظر [[رحمت]] کامل آن [[حضرت]] به [[بنده]] می‌‌شود.

در این [[دعا]] [[زندگی]] [[مهدوی]] ترسیم شده است؛ زیرا مشتمل بر [[درود]] خاصّ از طرف [[دعا کننده]] و نیز از سوی تمام مردان و [[زنان]] [[مؤمن]] - در [[شرق]] و [[غرب]] [[جهان]] و خشکی و دریا، و از [[پدر]] و [[مادر]] و [[فرزند]] - به پیشگاه [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} است. خواننده [[دعا]] سپس [[عهد]] و [[پیمان]] و [[بیعت]] با آن [[حضرت]] را تجدید می‌‌کند و [[پایداری]] بر این [[پیمان]] را تا [[روز قیامت]] اظهار می‌‌دارد. آن گاه از [[خداوند]] درخواست می‌‌کند که اگر مرگش [[پیش از ظهور]] [[حضرت]] فرا برسد، [[پس از ظهور]]، او را از [[قبر]]، بیرون آورد و به [[یاری]] آن [[حضرت]]، [[سعادتمند]] کند. [[دعا]] برای تعجیل [[ظهور]] و [[فرج]] و برپایی [[حکومت]] حقه و سامان یافتن [[جهان]] و زنده شدن حقایق [[دین]] و اهل [[ایمان]]، پایان بخش این دعای [[شریف]] است»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[زندگی مهدوی در سایه دعای عهد (کتاب)|زندگی مهدوی در سایه دعای عهد]]، ص۱۱ - ۱۳.</ref>.

«از دعاهای مشهور که [[خواندن]] آن در دوران [[غیبت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ فراوان مورد سفارش قرار گرفته [[دعای عهد]] است. این [[دعا]]، در بردارنده [[درود]] ویژه از طرف خواننده [[دعا]] و نیز از سوی تمام مردان و زنان با [[ایمان]] - در شرق و غرب [[جهان]] و خشکی و دریا، و از [[پدر]] و [[مادر]] و [[فرزند]] خواننده دعا- به پیشگاه [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} است. پس از آن، [[عهد]] و [[پیمان]] و [[بیعت]] با آن [[حضرت]] را تجدید می‏‌کند و [[پایداری]] بر این [[پیمان]] را تا [[روز قیامت]] اظهار می‌‏دارد. آن‏گاه از [[خداوند]] سبحانه و تعالی می‏‌خواهد که اگر [[مرگ]] وی فرابرسد، در حالی که [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} [[ظهور]] نکرده باشد، پس از [[ظهور]]، او را از [[قبر]] برآور و به [[یاری]] آن [[حضرت]] [[سعادتمند]] کند. بعد از آن، درخواست [[دیدار]] [[امام]] {{ع}} با عبارت ظریفی بیان شده است و [[دعا]] برای تعجیل [[ظهور]] و [[فرج]] و برپایی [[حکومت]] [[راستین]] و سامان یافتن [[جهان]] و زنده شدن حقایق [[دین]] و اهل [[ایمان]]، پایان‏‌بخش این دعای شریف است.

[[امام صادق]] {{ع}} درباره این [[دعا]] فرموده است: "هرکس [[چهل]] صبحگاه این [[دعا]] را بخواند، از [[یاوران]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}}‏ خواهد بود و اگر پیش از [[ظهور]] آن [[حضرت]] بمیرد، [[خدا]] او را زنده خواهد کرد، تا همراه آن [[حضرت]] [[جهاد]] نماید و به شماره هر کلمه از آن، هزار [[پاداش]] برایش نوشته می‏‌شود، و هزار کار بد از او [[پاک]] می‏‌گردد<ref>{{عربی|" مَنْ‏ دَعَا إِلَى‏ اللَّهِ‏ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً بِهَذَا الْعَهْدِ كَانَ‏ مِنْ‏ أَنْصَارِ قَائِمِنَا وَ إِنْ‏ مَاتَ‏ أَخْرَجَهُ‏ اللَّهُ‏ إِلَيْهِ‏ مِنْ‏ قَبْرِهِ‏ وَ أَعْطَاهُ‏ اللَّهُ‏ بِكُلِ‏ كَلِمَةٍ أَلْفَ‏ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ‏ أَلْفَ‏ سَيِّئَةٍ ‏ ‏‏‏"}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۲۸۴، ح ۴۷</ref>.

# [[ثواب]] کسانی را خواهد داشت که زمان [[ظهور]]، در [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} می‌‏باشند؛

# تجدید [[عهد]]، مایه [[ثبات]] و کمال [[محبت]] و [[اخلاص]] و [[ایمان]] شخص می‌‏شود؛

# مایه توجه خاص و نظر [[رحمت]] کامل آن [[حضرت]] به [[بنده]] می‏‌شود»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۲۸ - ۲۲۹.</ref>.

«[[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرمایند: کسی که [[چهل]] صبح [[خداوند]] را با این [[عهد]] بخواند، از [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود و اگر [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، [[خداوند]] او را از قبرش بیرون خواهد آورد (به [[اذن الهی]] [[رجعت]] خواهد نمود) و [[خداوند]] برای هر کلمه‌ای از این [[دعا]] هزار حسنه عطا خواهد نمود و هزار سیئه را از وی خواهد زدود و آن [[دعا]] این است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِيمِ وَ رَبَّ الْكُرْسِيِّ الرَّفِيعِ ... الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ، يَا صَاحِبَ الزَّمَان‏}}<ref>ابن مشهدی، مزار کبیر، ص۶۶۳.</ref><ref>[[محمود اباذری|اباذری، محمود]]، [[ادعیه و زیارات مهدوی (کتاب)|ادعیه و زیارات مهدوی]]، ص ۶۲.</ref>.