دلایل قرآنی اثبات عصمت پیامبر خاتم چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۲
، ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم
جز (جایگزینی متن - 'رده:(اا): پرسشهایی با ۱ پاسخ' به '') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[عصمت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ عصمت]] | | موضوع اصلی = [[عصمت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ عصمت]] | ||
| تصویر = 110059.jpg | | تصویر = 110059.jpg | ||
| مدخل بالاتر = [[عصمت پیامبر خاتم]] | | مدخل بالاتر = [[عصمت پیامبر خاتم]] | ||
| مدخل اصلی = [[اثبات عصمت پیامبر خاتم در قرآن]] | | مدخل اصلی = [[اثبات عصمت پیامبر خاتم در قرآن]] | ||
خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
آیتالله '''[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی]]''' در کتاب ''«[[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]»'' در اینباره گفتهاند: | آیتالله '''[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی]]''' در کتاب ''«[[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]»'' در اینباره گفتهاند: | ||
برخی از [[آیات قرآن کریم]] تنها بیانگر عصمت [[حضرت خاتم الانبیاء]]{{صل}} هستند و به [[عصمت انبیاء]] دیگر و یا [[اوصیاء]] الاهی نظر ندارند. [[خدای تعالی]] در [[سوره نجم]]، به بیان اوصاف [[حضرت]] [[محمد مصطفی]]{{صل}} میپردازد و ضمن [[نفی]] [[گمراهی]] از ایشان، تمام سخنان حضرتش را مستند به [[وحی]] الاهی میداند. در [[آیات]] دوم تا چهارم این [[سوره]] میخوانیم: {{متن قرآن|مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى * وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى}}<ref>«که همنشین شما گمراه و بیراه نیست * و از سر هوا و هوس سخن نمیگوید * آن (قرآن) جز وحیی نیست که بر او وحی میشود» سوره نجم، آیه ۲-۴.</ref>. | برخی از [[آیات قرآن کریم]] تنها بیانگر عصمت [[حضرت خاتم الانبیاء]] {{صل}} هستند و به [[عصمت انبیاء]] دیگر و یا [[اوصیاء]] الاهی نظر ندارند. [[خدای تعالی]] در [[سوره نجم]]، به بیان اوصاف [[حضرت]] [[محمد مصطفی]] {{صل}} میپردازد و ضمن [[نفی]] [[گمراهی]] از ایشان، تمام سخنان حضرتش را مستند به [[وحی]] الاهی میداند. در [[آیات]] دوم تا چهارم این [[سوره]] میخوانیم: {{متن قرآن|مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى * وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى}}<ref>«که همنشین شما گمراه و بیراه نیست * و از سر هوا و هوس سخن نمیگوید * آن (قرآن) جز وحیی نیست که بر او وحی میشود» سوره نجم، آیه ۲-۴.</ref>. | ||
هر یک از این سه [[آیه]] به روشنی بیانگر [[عصمت پیامبر اکرم]]{{صل}} هستند. [[خدای تعالی]] در آیهای دیگر، [[نسیان]] و [[فراموشی]] را نیز از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} نفی میکند و میفرماید: {{متن قرآن|سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى}}<ref>«زودا که تو را خواندن (قرآن) آموزیم و دیگر از یاد نمیبری،» سوره اعلی، آیه ۶.</ref> | هر یک از این سه [[آیه]] به روشنی بیانگر [[عصمت پیامبر اکرم]] {{صل}} هستند. [[خدای تعالی]] در آیهای دیگر، [[نسیان]] و [[فراموشی]] را نیز از [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} نفی میکند و میفرماید: {{متن قرآن|سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى}}<ref>«زودا که تو را خواندن (قرآن) آموزیم و دیگر از یاد نمیبری،» سوره اعلی، آیه ۶.</ref> | ||
همچنین در آیهای دیگر، به صورت مطلق به [[اطاعت]] از [[دستورات]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} امر کرده و میفرماید: | همچنین در آیهای دیگر، به صورت مطلق به [[اطاعت]] از [[دستورات]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} امر کرده و میفرماید: | ||
{{متن قرآن|وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا}}<ref>«و آنچه پیامبر به شما میدهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز میدارد دست بکشید» سوره حشر، آیه ۷.</ref>. | {{متن قرآن|وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا}}<ref>«و آنچه پیامبر به شما میدهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز میدارد دست بکشید» سوره حشر، آیه ۷.</ref>. | ||
[[مقام]] آمریت مطلق لزوماً نیازمند [[عصمت]] است؛ پس این آیه نیز با [[اثبات]] آن مقام برای پیامبر اکرم{{صل}}، عصمت ایشان را ثابت میکند.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]، ص ۸۷.</ref> | [[مقام]] آمریت مطلق لزوماً نیازمند [[عصمت]] است؛ پس این آیه نیز با [[اثبات]] آن مقام برای پیامبر اکرم {{صل}}، عصمت ایشان را ثابت میکند.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]، ص ۸۷.</ref> | ||
'''آیاتی که به عصمت پیامبر اکرم و [[اوصیاء]] ایشان نظر دارد''' | '''آیاتی که به عصمت پیامبر اکرم و [[اوصیاء]] ایشان نظر دارد''' | ||
۱. [[آیه تطهیر]]: یکی از آیاتی که به روشنی بر عصمت پیامبر اکرم{{صل}} و اوصیاء ایشان دلالت دارد، «آیه تطهیر» است. در این آیه، از [[اراده خداوند]] بر دور کردن [[پلیدی]] از [[اهلبیت]]{{عم}} و [[پاک]] گردانیدن ایشان سخن به میان آمده است. آیه تطهیر که مهمترین آیه در [[اثبات عصمت پیامبر]] [[اکرم]] و اوصیاء الاهی{{عم}} است، به جهت اهمیت آن در مبحث [[عصمت امامان]]{{عم}} به بررسی تفصیلی آن پرداخته و بحث آن را به آن بخش موکول میکنیم. | ۱. [[آیه تطهیر]]: یکی از آیاتی که به روشنی بر عصمت پیامبر اکرم {{صل}} و اوصیاء ایشان دلالت دارد، «آیه تطهیر» است. در این آیه، از [[اراده خداوند]] بر دور کردن [[پلیدی]] از [[اهلبیت]] {{عم}} و [[پاک]] گردانیدن ایشان سخن به میان آمده است. آیه تطهیر که مهمترین آیه در [[اثبات عصمت پیامبر]] [[اکرم]] و اوصیاء الاهی {{عم}} است، به جهت اهمیت آن در مبحث [[عصمت امامان]] {{عم}} به بررسی تفصیلی آن پرداخته و بحث آن را به آن بخش موکول میکنیم. | ||
۲. آیه {{متن قرآن|وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}}<ref>«و از آفریدگان ما دستهای هستند که به حقّ رهنمون میشوند و به حقّ داد میورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.</ref>. {{متن قرآن|وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}}<ref>«و از آفریدگان ما دستهای هستند که به حقّ رهنمون میشوند و به حقّ داد میورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.</ref>. | ۲. آیه {{متن قرآن|وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}}<ref>«و از آفریدگان ما دستهای هستند که به حقّ رهنمون میشوند و به حقّ داد میورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.</ref>. {{متن قرآن|وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}}<ref>«و از آفریدگان ما دستهای هستند که به حقّ رهنمون میشوند و به حقّ داد میورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.</ref>. | ||
بدون تردید این [[آیه]] بر [[عصمت]] تمام [[هدایت کنندگان]] به سوی [[حق]] دلالت میکند؛ زیرا کسی که میخواهد دیگران را به حق [[هدایت]] و بر اساس آن [[داوری]] کند، لزوماً باید دو خصوصیت داشته باشد. نخست اینکه حق را کاملاً بشناسد تا هیچ گاه در تشخیص آن از [[باطل]] به [[اشتباه]] نیفتد، و دوم اینکه همواره بر محور حق حرکت کند و هرگز از آن دور نگردد تا برای [[دادگری]]، بر اساس حق صلاحیت داشته باشد. روشن است که اگر کسی از حق جدا شود، صلاحیت [[هدایت مردم]] به سوی حق و دادگری بر اساس آن را نخواهد داشت و کسی که حق را بشناسد و از آن [[عدول]] نکند، به [[یقین معصوم]] است. بنابراین امتی که [[خداوند]] آنها را برای هدایت و دادگری بر اساس حق [[برگزیده]] است، [[معصوم]] هستند و میدانیم که تنها [[پیامبران]] و [[اوصیاء]] ایشان شأنیت هدایت و دادگری به حق را دارند. در نتیجه این آیه یقیناً بر [[عصمت پیامبر اکرم]]{{صل}} و اوصیاء حضرتش{{عم}} دلالت دارد و بلکه از یک نگاه، به عصمت تمامی [[انبیاء]] الاهی و اوصیاء ایشان نیز دلالت میکند که به جهت [[پرهیز]] از طولانی شدن بحث از پرداختن به این موضوع صرف نظر میکنیم. | بدون تردید این [[آیه]] بر [[عصمت]] تمام [[هدایت کنندگان]] به سوی [[حق]] دلالت میکند؛ زیرا کسی که میخواهد دیگران را به حق [[هدایت]] و بر اساس آن [[داوری]] کند، لزوماً باید دو خصوصیت داشته باشد. نخست اینکه حق را کاملاً بشناسد تا هیچ گاه در تشخیص آن از [[باطل]] به [[اشتباه]] نیفتد، و دوم اینکه همواره بر محور حق حرکت کند و هرگز از آن دور نگردد تا برای [[دادگری]]، بر اساس حق صلاحیت داشته باشد. روشن است که اگر کسی از حق جدا شود، صلاحیت [[هدایت مردم]] به سوی حق و دادگری بر اساس آن را نخواهد داشت و کسی که حق را بشناسد و از آن [[عدول]] نکند، به [[یقین معصوم]] است. بنابراین امتی که [[خداوند]] آنها را برای هدایت و دادگری بر اساس حق [[برگزیده]] است، [[معصوم]] هستند و میدانیم که تنها [[پیامبران]] و [[اوصیاء]] ایشان شأنیت هدایت و دادگری به حق را دارند. در نتیجه این آیه یقیناً بر [[عصمت پیامبر اکرم]] {{صل}} و اوصیاء حضرتش {{عم}} دلالت دارد و بلکه از یک نگاه، به عصمت تمامی [[انبیاء]] الاهی و اوصیاء ایشان نیز دلالت میکند که به جهت [[پرهیز]] از طولانی شدن بحث از پرداختن به این موضوع صرف نظر میکنیم. | ||
٣. آیه {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید و مپرا کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>. | ٣. آیه {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید و مپرا کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>. | ||
آیه دیگری که عصمت پیامبر اکرم{{صل}} و [[امامان]] [[اهلبیت]]{{عم}} را بیان میکند، آیه یکصد و سوم [[سوره آل عمران]] است. [[خدای تعالی]] در این آیه، با امر بر [[اعتصام]] و تمسّک به حبل خویش میفرماید: {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید و مپرا کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>. | آیه دیگری که عصمت پیامبر اکرم {{صل}} و [[امامان]] [[اهلبیت]] {{عم}} را بیان میکند، آیه یکصد و سوم [[سوره آل عمران]] است. [[خدای تعالی]] در این آیه، با امر بر [[اعتصام]] و تمسّک به حبل خویش میفرماید: {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید و مپرا کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>. | ||
چنانکه میبینیم، در این [[آیه]] [[بندگان خدا]] به صورت مطلق به [[اعتصام]] بر حبل [[خداوند]] امر شدهاند و روشن است که امر مطلق به اعتصام به کسانی که مرتکب [[خطا]] و [[عصیان]] شوند محال است. پس آیه فوق بیشک بر [[عصمت]] [[حبل الله]] دلالت دارد و چون در [[سنّت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} - که تنها [[مفسّر]] و تبیینکننده کتاب است - [[اوصیاء]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به عنوان مصداق حبلالله معرفی شدهاند<ref>ر.ک: تفسیر الثعلبی، ج۳، ص۱۶۳؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۶۹، ح۱۷۸؛ فضائل امیرالمؤمنین{{ع}} (ابن عقدة)، ص۱۸.</ref>، پس این آیه بر [[عصمت پیامبر اکرم]]{{صل}} و اوصیاء ایشان اشاره دارد. | چنانکه میبینیم، در این [[آیه]] [[بندگان خدا]] به صورت مطلق به [[اعتصام]] بر حبل [[خداوند]] امر شدهاند و روشن است که امر مطلق به اعتصام به کسانی که مرتکب [[خطا]] و [[عصیان]] شوند محال است. پس آیه فوق بیشک بر [[عصمت]] [[حبل الله]] دلالت دارد و چون در [[سنّت]] [[رسول اکرم]] {{صل}} - که تنها [[مفسّر]] و تبیینکننده کتاب است - [[اوصیاء]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به عنوان مصداق حبلالله معرفی شدهاند<ref>ر.ک: تفسیر الثعلبی، ج۳، ص۱۶۳؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۶۹، ح۱۷۸؛ فضائل امیرالمؤمنین {{ع}} (ابن عقدة)، ص۱۸.</ref>، پس این آیه بر [[عصمت پیامبر اکرم]] {{صل}} و اوصیاء ایشان اشاره دارد. | ||
۴. {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیمدهندهای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. | ۴. {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیمدهندهای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. | ||
آیه دیگر، آیه [[شریف]] [[انذار]] است. خداوند در این آیه میفرماید: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیمدهندهای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. | آیه دیگر، آیه [[شریف]] [[انذار]] است. خداوند در این آیه میفرماید: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیمدهندهای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. | ||
این آیه نیز بر عصمت پیامبر اکرم{{صل}} و [[امیرالمؤمنین]]{{عم}} دلالت دارد؛ زیرا ۔ چنانکه پیش از این نیز اشاره شد -انذار و [[هدایت]] دیگران بدون برخورداری از عصمت ناممکن است. پس آن کس که [[وظیفه]] انذار و هدایت قومی را بر عهده دارد باید [[معصوم]] باشد. روشن است که خطاب خداوند در این آیه به پیامبر اکرم{{صل}} است و خداوند [[پیامبر]] خویش را منذر میخواند و بر اساس سنّت صحیح و صریح [[نبوی]]، «هاد» در این آیه را [[حضرت امیرالمؤمنین]]{{ع}} قصد کرده است<ref>ر.ک: المستدرک علی الصحیحین ۳، ص۱۲۹ - ۱۳۰؛ تفسیر ابن أبی حاتم، ج۷، ص۲۲۲۵، ح۱۲۱۵۲.</ref>. در نتیجه آیه فوق نیز به عصمت پیامبر اکرم{{صل}} و [[وصی]] ایشان نظر دارد. | این آیه نیز بر عصمت پیامبر اکرم {{صل}} و [[امیرالمؤمنین]] {{عم}} دلالت دارد؛ زیرا ۔ چنانکه پیش از این نیز اشاره شد -انذار و [[هدایت]] دیگران بدون برخورداری از عصمت ناممکن است. پس آن کس که [[وظیفه]] انذار و هدایت قومی را بر عهده دارد باید [[معصوم]] باشد. روشن است که خطاب خداوند در این آیه به پیامبر اکرم {{صل}} است و خداوند [[پیامبر]] خویش را منذر میخواند و بر اساس سنّت صحیح و صریح [[نبوی]]، «هاد» در این آیه را [[حضرت امیرالمؤمنین]] {{ع}} قصد کرده است<ref>ر.ک: المستدرک علی الصحیحین ۳، ص۱۲۹ - ۱۳۰؛ تفسیر ابن أبی حاتم، ج۷، ص۲۲۲۵، ح۱۲۱۵۲.</ref>. در نتیجه آیه فوق نیز به عصمت پیامبر اکرم {{صل}} و [[وصی]] ایشان نظر دارد. | ||
۵. آیه {{متن قرآن|بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ * لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}} | ۵. آیه {{متن قرآن|بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ * لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}} | ||
[[خدای تعالی]] در آیهای دیگر میفرماید: آیه {{متن قرآن|بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ * لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}}<ref>«و گفتند خداوند بخشنده (از فرشتگان) فرزندی گزیده است؛ پاکا که اوست؛ بلکه (فرشتهها تنها) بندگانی ارجمندند * در گفتار بر او پیشی نمیجویند و آنان به فرمان وی کار میکنند» سوره انبیاء، آیه ۲۶-۲۷.</ref>. | [[خدای تعالی]] در آیهای دیگر میفرماید: آیه {{متن قرآن|بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ * لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ}}<ref>«و گفتند خداوند بخشنده (از فرشتگان) فرزندی گزیده است؛ پاکا که اوست؛ بلکه (فرشتهها تنها) بندگانی ارجمندند * در گفتار بر او پیشی نمیجویند و آنان به فرمان وی کار میکنند» سوره انبیاء، آیه ۲۶-۲۷.</ref>. | ||
پر واضح است که این فقط [[معصوم]] است که هرگز در [[سخن گفتن]] بر [[خدا]] پیشی نمیگیرد و همواره بر اساس امر و [[فرمان خداوند]] عمل میکند، و از آنجا که در [[سنّت نبوی]]، [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] او{{عم}} مصداق «عباد مکرمون» معرفی شدهاند؛ از اینرو این [[آیه]] [[شریف]] نیز بیشک بر [[عصمت پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[اوصیاء]] حضرتش دلالت دارد. | پر واضح است که این فقط [[معصوم]] است که هرگز در [[سخن گفتن]] بر [[خدا]] پیشی نمیگیرد و همواره بر اساس امر و [[فرمان خداوند]] عمل میکند، و از آنجا که در [[سنّت نبوی]]، [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] او {{عم}} مصداق «عباد مکرمون» معرفی شدهاند؛ از اینرو این [[آیه]] [[شریف]] نیز بیشک بر [[عصمت پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[اوصیاء]] حضرتش دلالت دارد. | ||
۶. آیه {{متن قرآن|مَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ...}} | ۶. آیه {{متن قرآن|مَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ...}} | ||
آیه [[مبارک]] زیر نیز بر عصمت پیامبر اکرم{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} دلالت دارد. [[خداوند سبحان]] میفرماید: | آیه [[مبارک]] زیر نیز بر عصمت پیامبر اکرم {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{عم}} دلالت دارد. [[خداوند سبحان]] میفرماید: | ||
{{متن قرآن|وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا}}<ref>«و هر کس پس از آنکه به روشنی رهنمود یافت با پیامبر مخالفت ورزد و از راهی جز راه مؤمنان پیروی کند وی را با آنچه بدان روی آورده است وامینهیم و وی را به دوزخ میافکنیم و این بد پایانهای است!» سوره نساء، آیه ۱۱۵.</ref> | {{متن قرآن|وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا}}<ref>«و هر کس پس از آنکه به روشنی رهنمود یافت با پیامبر مخالفت ورزد و از راهی جز راه مؤمنان پیروی کند وی را با آنچه بدان روی آورده است وامینهیم و وی را به دوزخ میافکنیم و این بد پایانهای است!» سوره نساء، آیه ۱۱۵.</ref> | ||
۷. آیه «[[مودّت]]»: آیه دیگر، [[آیه مودّت]] است. از این آیه نیز میتوان [[عصمت رسول خدا]]{{صل}} و [[امامان]] [[اهلبیت]]{{عم}} را استفاده نمود که در مباحث پیش رو، به بحث تفصیلی پیرامون آن خواهیم پرداخت.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]، ص ۸۸.</ref> | ۷. آیه «[[مودّت]]»: آیه دیگر، [[آیه مودّت]] است. از این آیه نیز میتوان [[عصمت رسول خدا]] {{صل}} و [[امامان]] [[اهلبیت]] {{عم}} را استفاده نمود که در مباحث پیش رو، به بحث تفصیلی پیرامون آن خواهیم پرداخت.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]، ص ۸۸.</ref> | ||
== [[:رده:آثار عصمت|منبعشناسی جامع عصمت]] == | == [[:رده:آثار عصمت|منبعشناسی جامع عصمت]] == |