ویژگی‌های جسمانی سفیانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

او مردی است که رنگ صورت او سرخ مایل به سفید و دارای چشمانی کبود است. در روایتی آمده است که صورت او به گونه‌ای است که [[گمان]] می‌کنی یک چشم دارد. وی از [[نسل]] [[بنی امیه]] و [[ابوسفیان]] و از پلیدترین [[مردم]] روزگار است که [[خروج]] خود را از [[شام]] آغاز می‌کند و بعد از جنایت‌های بسیار در نهایت به مقابله و [[جنگ]] با [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌آید.

# [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند:<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۳۰۶، ب ۱۹، ح ۱۸: «السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ‏»</ref> «[[سفیانی]] سرخ رو، بور (سفید پوست) و زاغ چشم است، ...»<ref>ر.ک. [[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]] ص؟؟؟؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۲۵ ـ ۱۲۶</ref>

*«[[سفیانی]] بهره چندانی از [[زیبایی]] نبرده و در مقابل بیشتر نمادهای زشتی و [[پلیدی]]، در او جمع شده است. [[شیخ صدوق]] با ذکر [[سند]] از [[امام علی]] {{ع}} [[نقل]] کرده است: "پسر [[هند]] جگرخوار از بیابانی خشک [[خروج]] می‌کند و او مردی است چهار شانه، زشت رو، کله گنده و آبله رو و چون او را ببینی، می‌پنداری که یک چشم است! نامش [[عثمان]] و نام پدرش [[عنبسه]] و از [[فرزندان]] [[ابو سفیان]] است<ref>{{متن حدیث|" يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَرَ اسْمُهُ عُثْمَانُ وَ أَبُوهُ عَنْبَسَةُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۱، ح ۹.</ref>؛ وی مسلمانی [[منحرف]] است که در [[دل]] با [[امام علی]] {{ع}} [[دشمنی]] دارد<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۵۰.</ref>. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} می‌فرماید: [[سفیانی]] سرخ رویی سفید پوست و زاغ چشم است؛ هرگز [[خدا]] را [[پرستش]] نکرده و و [[مکه]] و [[مدینه]] را ندیده است! می‌گوید: خدایا! [[خون]] خویش را از [[مردم]] می‌طلبم؛ هر چند با رفتن در [[آتش]] باشد<ref>{{متن حدیث|" السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۰۶، ح۱۸.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۲۵ - ۱۲۶.</ref>.

*«در توصیف وی گفته شده: مردی است ظاهر الصلاح و ذکر [[خدا]] مرتباً بر زبانش جاری است، اما از پلید‌ترین و خبیث‌ترین [[مردم]] است. گروه کثیری را [[فریب]] می‌دهد و با خود همدست می‌کند. [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: "اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین [[مردم]] را دیده‌ای، او دارای رنگی بور و سرخ و کبود است<ref>بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۲۰۵ و ۲۰۶.</ref>. [[امام صادق]] فرمودند: "اگر [[سفیانی]] را ببینی پلید‌ترین [[مردم]] را مشاهده کرده‌ای <ref>کمال الدین، ج ۲، باب ۵۷، ح ۱۰، ص ۵۵۷</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: "ما و [[خاندان]] [[ابوسفیان]]، دو خاندانی هستیم که بر سر [[دین]] [[خدا]] با هم [[دشمنی]] داریم. ما سخن [[خداوند]] را [[تصدیق]] کردیم و آنان را [[تکذیب]] کردند. [[ابوسفیان]]، با [[پیامبر]] {{صل}} [[مبارزه]] کرد و [[معاویه]] با [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[یزید]] با [[امام حسین|حسین بن علی]] {{ع}} به [[مخالفت]] برخاستند و [[سفیانی]] نیز با [[قائم]] {{ع}} خواهد جنگید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۰. </ref>. لذا [[سفیانی]] جریان [[باطل]] در بستر [[تاریخ]] است و او آخرین مهره این زنجیره می‌باشد. [[امام سجاد]] {{ع}} می‌فرمایند: [[ظهور]] [[قائم]] {{ع}} از [[ناحیه]] [[خداوند]]، قطعی و [[خروج سفیانی]] نیز، قطعی است. در برابر هر [[قیام]] کننده و مصلحی یک [[سفیانی]] وجود دارد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۲.</ref>. [[امام علی|امیرالمومنین]] {{ع}} درباره [[پرچم]] او فرمودند: [[سفیانی]] با [[پرچم]] قرمز [[خروج]] می‌کند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۳.</ref>. نمادهای زشتی و [[پلیدی]] در [[سفیانی]] جمع شده است. [[امام علی]] {{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|"قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَرَ اسْمُهُ عُثْمَانُ وَ أَبُوهُ عَنْبَسَةُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ"}}<ref>پسر هند جگرخوار از بیابانی خشک وخروج می‌کند و او مردی است چهار شانه، زشت‌رو، کله گنده و آبله روی و چون او را بینی، می‌پنداری که یک چشم است، نامش عثمان و نام پدرش عنبسه و از فرزندان ابوسفیان است، وارد سرزمین قرار و معین می‌شود و بر منبر قرار می‌گیرد؛صدوق، کمال الدین و تمام النعمهف، ج ۲، ص ۶۵۱ح ۹- بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.</ref>»<ref>[[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۴۵-۴۷.</ref>.

# پرکینه‌ترین [[انسان]] است و همواره فریاد می‌زند: [[انتقام]]، [[انتقام]].

# سنگدل‌ترین [[انسان]] است، بر احدی رحم نمی‌کند، حتی همسرش را زنده به [[گور]] می‌کند»<ref>[[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص .</ref>.