بخل در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند: "هیچ بنده‌ای نیست که از [[کمک]] به [[برادر]] [[مسلمان]] خود و تلاش در راه [[حاجت]] او دست کشد- خواه آن [[حاجت]] برآورده شود، یا نشود- مگر آنکه [[خداوند]] او را به تلاش در نیازی [[مبتلا]] می‌سازد، که در شمار [[گناهان]] بوده و اَجری بر آن مترتّب نشود؛ و هیچ بنده‌ای نیست که بر مخارجی که [[خداوند]] بدان [[راضی]] است [[بخل]] ورزد، مگر آنکه بدان [[مبتلا]] می‌شود که چندین برابر آن را در راهی که [[خداوند]] را به [[غضب]] در می‌آورد، هزینه نماید"<ref>{{متن حدیث| عَنِ‌ الْبَاقِرِ {{ع}}:‌مَا مِنْ عَبْدٍ يَمْتَنِعُ مِنْ مَعُونَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ وَ السَّعْيِ لَهُ فِي حَاجَتِهِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ إِلَّا ابْتُلِيَ بِالسَّعْيِ فِي حَاجَةٍ فِيمَا يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤْجَرُ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ يَبْخَلُ بِنَفَقَةٍ يُنْفِقُهَا فِيمَا يُرْضِي اللَّهَ إِلَّا ابْتُلِيَ بِأَنْ يُنْفِقُ أَضْعَافَهَا فِيمَا أَسْخَطَ اللَّهَ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۱۷۳.</ref>؛