امام صادق (ع) فرمودند: "تعجّب می‌کنم از کسی که در حالتی که دنیا به او روکرده، نسبت به آن بخل می‌ورزد؛ و یا در حالتی که به او پشت کرده، نسبت به آن بخل می‌ورزد؛ چه نه انفاق و خرج کردن در حالت روی کردن دنیا به او ضرر می‌رساند، و نه امساک و خرج نکردن در حالت پشت‌کردن دنیا نفعی می‌رساند" [۲]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "ابتدای این امّت به‌واسطه زهد و یقین به صلاح می‌رسد، و انتهای آن به‌واسطه بخل و آرزومندی به هلاکت می‌رسد" [۳]؛
فضل بن ابی قرّه گوید: امام صادق (ع) را دیدم که از ابتدای شب تا صبح‌گاهان طواف می‌فرمود، و می‌گفت: "بار خدایا! مرا از بخلنفس خودم محافظت فرما!. فضل گوید: به امام عرض کردم: فدایت شوم! نشنیدم که جز از این دعای دیگری داشته باشید! آن حضرت فرمودند: چه چیزی سخت‌تر و بدتر از بخل است، که درباره آن دعاکنم؟؛ حضرت حق می‌فرماید: وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ[۵]. [۶].
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "دو خوی هستند که در هیچ مسلمانی جمع نمی‌شوند: بخل، و بدخُلقی" [۷]؛
امام باقر (ع) فرمودند: "سه چیز است که موجب بدبختیانسان می‌شود: بخلی که اطاعت شود، هوای نفسی که تبعیّت شود، و آنکه انسان به خود خوشنود بُوَد"[۸]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "بخشش درختی از درختان بهشت است، که شاخه‌هائی آویزان در دنیا دارد؛ از این رو هرکس که بخشنده باشد به یکی از این شاخه چنگ زده، و آن شاخه او را به بهشت رهنمون می‌شود. و بُخل نیز درختی از درختان جهنّم است که شاخه‌هایی آویزان در دنیا دارد، از این رو هر کس که بخیل باشد به یکی از این شاخه‌ها چنگ زده و آن شاخه او را به جهنّم می‌کشد" [۱۰]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "از بخل برحذر باشید، چرا که آنان که پیش از شما بودند، به‌واسطه بخل به هلاکت رسیدند؛ چه بخل آنان را به دروغ گفتن امر کرد و آنان دروغ گفتند، آنان را به ظلم امر کرد و آنان به ظلم پرداختند، آنان را به قطع ارتباط با دیگران امر کرد و آنان ارتباط خود با دیگران را قطع کردند" [۱۱]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "عاجزترین مردم، کسی است که از دعاء کردن عاجز باشد، و بخیل‌ترین آنان کسی است که نسبت به سلام کردن بخل ورزد" [۱۷]؛
بنا بر آنچه در غرر الحکم آمده است، امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "بخیل، جمع کننده ثروت برای وارثان خود است؛ بخیل، نسبت به خود از اندکی از مال هم بخل می‌ورزد، و تمامی آن را به وارث خود می‌بخشد؛ بخیل بیشتر از آبروئی که از خود حفظ می‌کند، آن را می‌بخشد و از دست می‌دهد؛ بخیل را هیچ دوستی نیست" [۱۸]؛
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "فرزند عزیزم!... از دوستی با انسانبخیل برحذر باش، چرا که او تو را از آنچه که بیش از هرچیز دیگری بدان احتیاج داری، محروم می‌سازد" [۱۹]؛
امام باقر (ع) می‌فرمایند: "هیچ بنده‌ای نیست که از کمک به برادرمسلمان خود و تلاش در راه حاجت او دست کشد- خواه آن حاجت برآورده شود، یا نشود- مگر آنکه خداوند او را به تلاش در نیازی مبتلا می‌سازد، که در شمار گناهان بوده و اَجری بر آن مترتّب نشود؛ و هیچ بنده‌ای نیست که بر مخارجی که خداوند بدان راضی است بخل ورزد، مگر آنکه بدان مبتلا می‌شود که چندین برابر آن را در راهی که خداوند را به غضب در می‌آورد، هزینه نماید"[۲۱]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "ایمان را هیچ چیزی همچون بخل نابود نمی‌سازد. پس از آن فرمودند: بخل را ردّپائی همچون ردپای مورچه، و فروعاتی همچون فروعشرک است"[۲۲]؛
امام صادق (ع) می‌فرمایند: "جوان بخشنده‌ای که تازه سر در راه گناه نهاده باشد، نزد خداوند عزیزتر از پیرمرد عابد بخیل است"[۲۳]؛.
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بخل است. بخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بخل در قرآن - بخل در حدیث - بخل در نهج البلاغه - بخل در اخلاق اسلامی - بخل در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط ندارد
وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
[۵]. [۶].
