اعتقاد به امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

به فرموده [[امام صادق]]{{ع}}، [[امامت]] [[عهد]] و [[پیمان]] است از جانب [[خدای عزوجل]] که برای مردانی نامبرده بسته شده است. [[امام حق]] ندارد آن را از امام پس از خود دور دارد و به طرف شخص دیگر برگرداند<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْإِمَامَةَ عَهْدٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَعْهُودٌ لِرِجَالٍ مُسَمَّيْنَ لَيْسَ لِلْإِمَامِ أَنْ يَزْوِيَهَا عَنِ الَّذِي يَكُونُ مِنْ بَعْدِهِ}}. (کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۷۸).</ref>. راویانی چون محمد [[فضیل]] و [[حسن بن علی وشاء]] از امام رضا{{ع}} و [[معلی بن خنیس]] از امام صادق{{ع}} درباره [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا}}<ref>«خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحب آنها باز گردانید» سوره نساء، آیه ۵۸.</ref> پرسیدند. فرمودند: «ایشان [[ائمه]] از [[آل محمد]]{{عم}} هستند که باید هر امامی [[امانت]] امامت را به امام پس از خود بسپارد؛ به دیگری ندهد و از امام هم دریغ ندارد»<ref>{{متن حدیث|هُمُ الْأَئِمَّةُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}} أَنْ یُؤَدِّیَ الْإِمَامُ الْأَمَانَةَ (الامامه) إِلَی مَنْ بَعْدَهُ وَ لَا یَخْصَ بِهَا غَیْرَهُ وَلَا یَزْوِیَهَا عَنْهُ}}. (الکافی، ج۱، ص۲۷۶).</ref>.