عبیدالله بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'والی عراق' به 'والی عراق'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== عبیدالله بعد از واقعه عاشورا == | == عبیدالله بعد از واقعه عاشورا == | ||
بعد از [[واقعه عاشورا]]، عبیدالله همچنان ولایت بصره را داشت و در همان ایام با خروج [[خوارج]]، همراه [[چهل]] نفر از بزرگانشان مواجه شد و [[اسلم بن ربیعه]] را به جنگ با آنها فرستاد که در آسک دهکده‌ای در [[اهواز]] به مقابله با آنها پرداخت، که به [[شکست]] و [[گریز]] اسلم انجامید. عبیدالله [[خشمگین]] شد و در پی آن قریب به نهصد تن را به [[گمان]] و [[اتهام]] در [[بصره]] کشت<ref>الأخبار الطوال، ص۲۶۹- ۲۷۰.</ref>. در [[سال ۶۴ق]] با [[مرگ]] [[یزید بن معاویه]]، [[مردم بصره]] با عبیدالله [[بیعت]] کردند، ولی کار [[خوارج]] بالا گرفته و بعد از [[مرگ یزید]] تعدادشان زیاد شده بود. عبیدالله از [[ترس]] [[جان]] خود، از بصره به [[یاری]] ازدیان گریخت<ref>الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۳۱؛ الأخبار الطوال، ص۱۸۱، ۲۷۰؛ المنتظم، ج۶، ص۲۴.</ref>. ابن‌زیاد همراه مردی به [[شام]] و نزد [[مروان بن حکم]] رفت و با وی به عنوان [[خلیفه]] بیعت کرد<ref>الأخبار الطوال، ص۱۸۲؛ المنتظم، ج۶، ص۲۷؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۵.</ref> و طبعاً دوره جدیدی را آغاز کرد. در [[سال ۶۵ق]] او از جانب [[مروان]] برای مقابله با [[توابین]] که به [[فرماندهی]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] از [[کوفه]] [[قیام]] کرده بودند [[مأموریت]] یافت و توانست با [[سپاه]] عظیمی در [[عین الورده]]، منطقه‌ای در [[جزیره]] ([[موصل]])، آنها را [[شکست]] دهد و سرهای سران آنها را برای مروان به شام بفرستد<ref>أسد الغابة، ج۲، ص۵۴۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۹۰؛ المنتظم، ج۶، ص۳۷.</ref>. بعد از این [[پیروزی]]، مروان وی را [[والی | بعد از [[واقعه عاشورا]]، عبیدالله همچنان ولایت بصره را داشت و در همان ایام با خروج [[خوارج]]، همراه [[چهل]] نفر از بزرگانشان مواجه شد و [[اسلم بن ربیعه]] را به جنگ با آنها فرستاد که در آسک دهکده‌ای در [[اهواز]] به مقابله با آنها پرداخت، که به [[شکست]] و [[گریز]] اسلم انجامید. عبیدالله [[خشمگین]] شد و در پی آن قریب به نهصد تن را به [[گمان]] و [[اتهام]] در [[بصره]] کشت<ref>الأخبار الطوال، ص۲۶۹- ۲۷۰.</ref>. در [[سال ۶۴ق]] با [[مرگ]] [[یزید بن معاویه]]، [[مردم بصره]] با عبیدالله [[بیعت]] کردند، ولی کار [[خوارج]] بالا گرفته و بعد از [[مرگ یزید]] تعدادشان زیاد شده بود. عبیدالله از [[ترس]] [[جان]] خود، از بصره به [[یاری]] ازدیان گریخت<ref>الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۳۱؛ الأخبار الطوال، ص۱۸۱، ۲۷۰؛ المنتظم، ج۶، ص۲۴.</ref>. ابن‌زیاد همراه مردی به [[شام]] و نزد [[مروان بن حکم]] رفت و با وی به عنوان [[خلیفه]] بیعت کرد<ref>الأخبار الطوال، ص۱۸۲؛ المنتظم، ج۶، ص۲۷؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۵.</ref> و طبعاً دوره جدیدی را آغاز کرد. در [[سال ۶۵ق]] او از جانب [[مروان]] برای مقابله با [[توابین]] که به [[فرماندهی]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] از [[کوفه]] [[قیام]] کرده بودند [[مأموریت]] یافت و توانست با [[سپاه]] عظیمی در [[عین الورده]]، منطقه‌ای در [[جزیره]] ([[موصل]])، آنها را [[شکست]] دهد و سرهای سران آنها را برای مروان به شام بفرستد<ref>أسد الغابة، ج۲، ص۵۴۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۹۰؛ المنتظم، ج۶، ص۳۷.</ref>. بعد از این [[پیروزی]]، مروان وی را [[والی عراق]] کرد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۷.</ref>. او در این [[زمان]] با [[قیام مختار]] روبه‌رو شد و از عراق به موصل رفت. مختار هنگام [[قیام امام حسین]] {{ع}} به دست ابن‌زیاد [[زندانی]] شده بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۸.</ref> و بعد از آن با وساطت [[عبدالله بن عمر]] نزد [[یزید]]، ابن‌زیاد او را [[آزاد]] و به [[حجاز]] [[تبعید]] کرد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۸؛ المنتظم، ج۶، ص۲۹.</ref> و با گرد آوردن عده زیادی به [[خون‌خواهی حسین]] {{ع}} پرداخت. در سال ۶۶ یا ۶۷ق در خازر، نهری در موصل نزدیک زاب<ref>المعارف، ابن‌قتیبه، ص۳۴۷؛ تعجیل المنفعة، ج۱، ص۸۴۱؛ المحن، ص۲۱۵.</ref>، بین سپاه چهار هزار نفری [[ابراهیم بن مالک]]، [[فرمانده سپاه]] مختار و سپاه عبیدالله که هفتاد هزار تن بودند، [[جنگی]] در گرفت و در این [[جنگ]] عبیدالله کشته شد. سرش را برای مختار فرستادند و او نیز آن را برای [[محمد بن حنفیه]] و [[امام سجاد]] {{ع}} فرستاد<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۹؛ تاریخ الطبری، ج۴، ص۵۵۲-۵۵۷.</ref>.<ref>[[مرضیه شریفی|شریفی، مرضیه]]، [[عبیدالله بن زیاد - شریفی (مقاله)|مقاله «عبیدالله بن زیاد»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]] ص ۴۲۸؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۳۰.</ref> | ||
== خصوصیات عبیدالله == | == خصوصیات عبیدالله == | ||