←همتایی قرآن و فاطمه {{س}}
| خط ۲۲۳: | خط ۲۲۳: | ||
[[رسول گرامی اسلام]] در روایتی می‌فرماید: {{متن حدیث|هَؤُلَاءِ وَ فَاطِمَةُ وَ هِيَ الزُّهَرَةُ عِتْرَتِي وَ أَهْلُ بَيْتِي هُمْ مَعَ الْقُرْآنِ لَا يَفْتَرِقَانِ حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ}}<ref>شواهد التنزیل، عبیدالله بن احمد، ج۲۴، ص۷۴.</ref>؛ «آنان (علی، حسن و حسین {{عم}}) و فاطمه {{س}} که [[زهره]] [[عترت]] و [[اهل بیت]] من است با قرآنند و قرآن با آنان است و هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا اینکه در [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند». | [[رسول گرامی اسلام]] در روایتی می‌فرماید: {{متن حدیث|هَؤُلَاءِ وَ فَاطِمَةُ وَ هِيَ الزُّهَرَةُ عِتْرَتِي وَ أَهْلُ بَيْتِي هُمْ مَعَ الْقُرْآنِ لَا يَفْتَرِقَانِ حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ}}<ref>شواهد التنزیل، عبیدالله بن احمد، ج۲۴، ص۷۴.</ref>؛ «آنان (علی، حسن و حسین {{عم}}) و فاطمه {{س}} که [[زهره]] [[عترت]] و [[اهل بیت]] من است با قرآنند و قرآن با آنان است و هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا اینکه در [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند». | ||
[[خداوند]] قرآن را [[نور]] [[مبین]] ( | [[خداوند]] قرآن را [[نور]] [[مبین]] {{متن قرآن|يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَالَةِ إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَهُوَ يَرِثُهَا إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهَا وَلَدٌ فَإِنْ كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَإِنْ كَانُوا إِخْوَةً رِجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَنْ تَضِلُّوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«از تو نظر می‌خواهند بگو: خداوند برای شما درباره کلاله نظر می‌دهد که اگر مردی مرد و دارای فرزندی نبود و خواهری داشت، نصف میراث او به این خواهر می‌رسد و برادر نیز از خواهر (تمام دارایی را) ارث می‌برد، اگر خواهر فرزندی نداشته باشد و اگر خواهران (مرد مرده) دو تن باشند دو سوم از میراث را می‌برند و اگر (میراث‌بران) گروهی برادر و خواهر باشند هر مرد برابر با بهره دو زن ارث می‌برد؛ خداوند (این احکام را) برای شما بیان می‌دارد مبادا که گمراه شوید و خداوند به هر چیزی داناست» سوره نساء، آیه ۱۷۶.</ref> تعبیر کرده و در جایی فرموده: {{متن قرآن|فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ}}<ref>«پس به خداوند و پیامبرش و نوری که فرو فرستاده‌ایم ایمان آورید و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره تغابن، آیه ۸.</ref>. | ||
{{متن قرآن|فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ}}<ref>«پس به خداوند و پیامبرش و نوری که فرو فرستاده‌ایم ایمان آورید و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره تغابن، آیه ۸.</ref>. | |||
فاطمه {{س}} نیز نوری است که در [[معیت]] [[پیامبر]] و به تبع نور وجود او و از صلب او به [[جهان]] تنزل یافته و [[روایات]] فراوانی به [[خلقت]] نوری فاطمه {{س}} اشاره دارد. نور وجود فاطمه {{س}} همانند نور [[قرآن کریم]] در معیت نور وجود پیامبر نازل گردیده و این نمونه [[زیبایی]] از همتایی قرآن و فاطمه {{س}} است. | فاطمه {{س}} نیز نوری است که در [[معیت]] [[پیامبر]] و به تبع نور وجود او و از صلب او به [[جهان]] تنزل یافته و [[روایات]] فراوانی به [[خلقت]] نوری فاطمه {{س}} اشاره دارد. نور وجود فاطمه {{س}} همانند نور [[قرآن کریم]] در معیت نور وجود پیامبر نازل گردیده و این نمونه [[زیبایی]] از همتایی قرآن و فاطمه {{س}} است. | ||
| خط ۲۳۷: | خط ۲۳۶: | ||
قرآن قول فصل<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ}} «که آن (قرآن) گفتاری جدّی و قاطع است» سوره طارق، آیه ۱۳.</ref> و [[حضرت فاطمه]] {{س}} نیز [[فصل الخطاب]] است. | قرآن قول فصل<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ}} «که آن (قرآن) گفتاری جدّی و قاطع است» سوره طارق، آیه ۱۳.</ref> و [[حضرت فاطمه]] {{س}} نیز [[فصل الخطاب]] است. | ||
قرآن [[هدی]]<ref>{{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...}} «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref> و فاطمه {{س}} نیز [[هدایت کننده]] [[انسان]] است. | قرآن [[هدی]]<ref>{{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...}} «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref> و فاطمه {{س}} نیز [[هدایت کننده]] [[انسان]] است. | ||
قرآن، [[رشد]]<ref>{{متن قرآن|ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ * بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ}} «صاد، سوگند به قرآن بیانگر (که تو از پیامبرانی) * امّا کافران در غرور و ناسازگاری‌اند» سوره ص، آیه ۱-۲.</ref>، [[حق]]<ref>{{متن قرآن|لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ}} «در حال و آینده آن، باطل راه ندارد، فرو فرستاده (خداوند) فرزانه ستوده‌ای است» سوره فصلت، آیه ۴۲.</ref>، [[کریم]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ}} «که این قرآنی ارجمند است» سوره واقعه، آیه ۷۷.</ref>، [[شفاء]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}} «ای مردم! برای شما پندی از سوی پروردگارتان و شفایی برای دل‌ها و رهنمود و بخشایشی برای مؤمنان آمده است» سوره یونس، آیه ۵۷.</ref>، [[رحمت]]<ref>{{متن قرآن|وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا}} «و از قرآن آنچه برای مؤمنان شفا و بخشایش است فرو می‌فرستیم و بر ستمکاران جز زیان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۸۲.</ref>، [[برهان]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُبِينًا}} «ای مردم! به راستی برهانی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است و نوری آشکار برای شما فرو فرستاده‌ایم» سوره نساء، آیه ۱۷۴.</ref>، [[عزیز]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ}} «به یقین آنان که این یادکرد را چون بر آنان فرود آمد انکار کردند (کیفر خواهند دید) و به راستی آن کتابی است ارجمند» سوره فصلت، آیه ۴۱.</ref>، [[حکیم]]<ref>{{متن قرآن|وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ}} «سوگند به قرآن حکیم» سوره یس، آیه ۲.</ref>، [[مطهر]]<ref>{{متن قرآن|رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً}} «(یعنی) پیامبری از سوی خداوند که برگ‌هایی پاک را بخواند» سوره بینه، آیه ۲.</ref>، ذکر<ref>{{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ}} «بی‌گمان ما خود قرآن را فرو فرستاده‌ایم و به یقین ما نگهبان آن خواهیم بود» سوره حجر، آیه ۹.</ref>، مصدِّق<ref>{{متن قرآن|نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}} «(این) کتاب را که کتاب‌های آسمانی پیش از خود را راست می‌شمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.</ref>، [[عظیم]]<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ}} «و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم» سوره حجر، آیه ۸۷.</ref> و بیان<ref>{{متن قرآن|هَذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ}} «این (قرآن) بازگفتی آشکار برای مردم و رهنمون و پندی برای پرهیزگاران است» سوره آل عمران، آیه ۱۳۸.</ref> است و [[فاطمه]] {{س}} نیز در [[نصوص]] و مجامع [[روایی]] و [[دعاهای مأثور]]، مانند [[جامعه کبیره]]: [[رشد]]، [[حق]]، [[کریم]]، [[شفا]]، [[رحمت]]، [[برهان]]، عزیز، حکیم، مطهر، ذکر، [[مصدق]]، عظیم، بیان و... است. | قرآن، [[رشد]]<ref>{{متن قرآن|ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ * بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ}} «صاد، سوگند به قرآن بیانگر (که تو از پیامبرانی) * امّا کافران در غرور و ناسازگاری‌اند» سوره ص، آیه ۱-۲.</ref>، [[حق]]<ref>{{متن قرآن|لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ}} «در حال و آینده آن، باطل راه ندارد، فرو فرستاده (خداوند) فرزانه ستوده‌ای است» سوره فصلت، آیه ۴۲.</ref>، [[کریم]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ}} «که این قرآنی ارجمند است» سوره واقعه، آیه ۷۷.</ref>، [[شفاء]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}} «ای مردم! برای شما پندی از سوی پروردگارتان و شفایی برای دل‌ها و رهنمود و بخشایشی برای مؤمنان آمده است» سوره یونس، آیه ۵۷.</ref>، [[رحمت]]<ref>{{متن قرآن|وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا}} «و از قرآن آنچه برای مؤمنان شفا و بخشایش است فرو می‌فرستیم و بر ستمکاران جز زیان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۸۲.</ref>، [[برهان]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُبِينًا}} «ای مردم! به راستی برهانی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است و نوری آشکار برای شما فرو فرستاده‌ایم» سوره نساء، آیه ۱۷۴.</ref>، [[عزیز]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ}} «به یقین آنان که این یادکرد را چون بر آنان فرود آمد انکار کردند (کیفر خواهند دید) و به راستی آن کتابی است ارجمند» سوره فصلت، آیه ۴۱.</ref>، [[حکیم]]<ref>{{متن قرآن|وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ}} «سوگند به قرآن حکیم» سوره یس، آیه ۲.</ref>، [[مطهر]]<ref>{{متن قرآن|رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً}} «(یعنی) پیامبری از سوی خداوند که برگ‌هایی پاک را بخواند» سوره بینه، آیه ۲.</ref>، ذکر<ref>{{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ}} «بی‌گمان ما خود قرآن را فرو فرستاده‌ایم و به یقین ما نگهبان آن خواهیم بود» سوره حجر، آیه ۹.</ref>، مصدِّق<ref>{{متن قرآن|نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}} «(این) کتاب را که کتاب‌های آسمانی پیش از خود را راست می‌شمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.</ref>، [[عظیم]]<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ}} «و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم» سوره حجر، آیه ۸۷.</ref> و بیان<ref>{{متن قرآن|هَذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ}} «این (قرآن) بازگفتی آشکار برای مردم و رهنمون و پندی برای پرهیزگاران است» سوره آل عمران، آیه ۱۳۸.</ref> است و [[فاطمه]] {{س}} نیز در [[نصوص]] و مجامع [[روایی]] و [[دعاهای مأثور]]، مانند [[جامعه کبیره]]: [[رشد]]، [[حق]]، [[کریم]]، [[شفا]]، [[رحمت]]، [[برهان]]، عزیز، حکیم، مطهر، ذکر، [[مصدق]]، عظیم، بیان و... است. | ||
دیگر اینکه هر دو شافع و مشفع‌اند؛ هر دو در [[قیامت]] [[شفاعت]] می‌کنند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود<ref>اصول کافی، محمد بن اسحاق الکلینی الرازی، ج۲، ص۵۹۸.</ref>. | دیگر اینکه هر دو شافع و مشفع‌اند؛ هر دو در [[قیامت]] [[شفاعت]] می‌کنند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود<ref>اصول کافی، محمد بن اسحاق الکلینی الرازی، ج۲، ص۵۹۸.</ref>. | ||
در نهایت هم [[قرآن]] و هم [[ائمه اطهار]] [[دعوت]] کننده به سوی یک چیزند و آن اینکه: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ...}}<ref>«(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! بی‌گمان پروردگارت به آن کس که راه وی را گم کرده داناتر است و او به رهیافتگان داناتر است» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref>. | در نهایت هم [[قرآن]] و هم [[ائمه اطهار]] [[دعوت]] کننده به سوی یک چیزند و آن اینکه: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ...}}<ref>«(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! بی‌گمان پروردگارت به آن کس که راه وی را گم کرده داناتر است و او به رهیافتگان داناتر است» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref>. | ||
[[ائمه اطهار]] نیز در شیوه [[تبلیغی]] خود، همچون [[قرآن]] از شیوه [[حکمت]]، [[موعظه]] [[حسنه]] و... بهره می‌گرفته‌اند. [[علامه مجلسی]] در این باره می‌نویسد: {{متن حدیث|الْإِمَامُ... وَ يَدْعُو إِلَى سَبِيلِ رَبِّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ الْحُجَّةِ الْبَالِغَةِ}}<ref>بحارالانوار، ج۲۵، ص۱۲۳.</ref>؛ | [[ائمه اطهار]] نیز در شیوه [[تبلیغی]] خود، همچون [[قرآن]] از شیوه [[حکمت]]، [[موعظه]] [[حسنه]] و... بهره می‌گرفته‌اند. [[علامه مجلسی]] در این باره می‌نویسد: {{متن حدیث|الْإِمَامُ... وَ يَدْعُو إِلَى سَبِيلِ رَبِّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ الْحُجَّةِ الْبَالِغَةِ}}<ref>بحارالانوار، ج۲۵، ص۱۲۳.</ref>؛ | ||
[[فاطمه]] {{س}} از باب اینکه قرآن در [[حقیقت]] وجود و کنه و [[اسماء]] هستی‌اش راه یافت، [[ظهور]] قرآن و در نتیجه ظهور [[علم الهی]] است<ref>انسان و قرآن، حسن حسن زاده آملی، ص۱۳۶.</ref>. | [[فاطمه]] {{س}} از باب اینکه قرآن در [[حقیقت]] وجود و کنه و [[اسماء]] هستی‌اش راه یافت، [[ظهور]] قرآن و در نتیجه ظهور [[علم الهی]] است<ref>انسان و قرآن، حسن حسن زاده آملی، ص۱۳۶.</ref>. | ||