←فاطمه زهرا در دانشنامه معاصر قرآن کریم
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۲۷۷: | خط ۲۷۷: | ||
==فاطمه زهرا در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | ==فاطمه زهرا در دانشنامه معاصر قرآن کریم == | ||
[[حضرت فاطمه زهرا]]{{س}} دختر [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت خدیجه]] و یکی از پنج بانوی [[مقدس]] در میان [[زنان]] عالم و [[سرور زنان]] دو [[جهان]]. [[ابن بابویه]] به [[سند معتبر]] از [[یونس بن ظبیان]] [[روایت]] کرده است: [[امام | [[حضرت فاطمه زهرا]]{{س}} دختر [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت خدیجه]] و یکی از پنج بانوی [[مقدس]] در میان [[زنان]] عالم و [[سرور زنان]] دو [[جهان]]. [[ابن بابویه]] به [[سند معتبر]] از [[یونس بن ظبیان]] [[روایت]] کرده است: [[امام جعفر صادق]]{{ع}} فرمود: [[فاطمه]]{{س}} را نُه نام است نزد [[حق تعالی]]: [[فاطمه]]{{س}}، [[صدیقه]]، [[مبارکه]]، [[طاهره]]، [[زکیه]]، [[راضیه]]، [[مرضیه]]، [[محدثه]] و [[زهرا]]<ref>الخصال، ج۱، ص۴۱۴، باب نهم، ح۳.</ref>. جابر گوید [[خدمت]] امام جعفرصادق{{ع}} عرض کردم: چرا [[فاطمة الزهرا]] به نام [[زهرا]] نامیده شده است؟ فرمود: «زیرا [[خداوند عزوجل]] او را از [[نور]] [[عظمت]] خویش آفرید. پس چون او جلوه کرد، [[آسمانها]] و [[زمین]] به نورش روشن شدند و دیدگان [[ملائکه]] (از شدت نور) بسته شد. آنگاه به [[سجده]] افتادند و گفتند: ای [[خدا]] و [[سرور]] ما این چه نوری است؟ پس [[خداوند]] به آنها [[وحی]] کرد: این نور از نور من است و من آن را در آسمانم جای دادم. از عظمت خویش او را آفریدم. او را از صلب [[پیامبری]] از پیامبرانم که بر همه [[پیامبران]] او را [[برتری]] دادهام، خارج میکنم»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۲.</ref>. | ||
[[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]] از [[طریق عامه]] روایت کردهاند: [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: فاطمه پاره تن من است. هر که او را شاد گرداند مرا شاد گردانیده و هر که او را آزرده کند مرا آزرده است. فاطمه{{س}} عزیزترین [[مردم]] نزد من است»<ref>امالی، شیخ مفید، ص۲۶۰؛ امالی، شیخ طوسی، ص۲۴، مجلس اول، ح۳۰.</ref>. | [[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]] از [[طریق عامه]] روایت کردهاند: [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: فاطمه پاره تن من است. هر که او را شاد گرداند مرا شاد گردانیده و هر که او را آزرده کند مرا آزرده است. فاطمه{{س}} عزیزترین [[مردم]] نزد من است»<ref>امالی، شیخ مفید، ص۲۶۰؛ امالی، شیخ طوسی، ص۲۴، مجلس اول، ح۳۰.</ref>. |