حکومت صالحان: تفاوت میان نسخه‌ها

*اما مقصود از این شایستگی چیست؟ با توجه به اضافه شدن "بندگان" به "خدا"، [[ایمان]] و توحید آنان روشن می‏‌شود، و با توجه به کلمه "صالحون"، همه شایستگی‌‏ها به ذهن می‌‏آید: عمل و تقوا، علم و آگاهی، قدرت و قوت، و تدبیر و نظم و درک اجتماعی. این شایستگی‌‏ها، دارای آثار و برکاتی بی‌‏مانند است؛ به گونه‏‌ای که اگر بندگان با [[ایمان]]، این شایستگی‌‏ها را برای خود فراهم سازند، خداوند سبحانه و تعالی نیز آن‏ها را یاری می‌‏کند تا بر مستکبران چیرگی یافته، دست‏های آلوده‌‏شان را از حکومت بر روی زمین کوتاه کنند و دارنده میراث‌‏های آن‏ها گردند. بنابراین، فقط استضعاف سبب پیروزی بر دشمنان و حکومت بر روی زمین نیست؛ بلکه وجود [[ایمان]] و کسب شایستگی‌‏ها نیز بایسته است و مستضعفان جهان، تا زمانی که این دو اصل را زنده نکنند، به حکومت روی زمین نخواهند رسید. اما مراد از وراثت زمین، این است که سلطنت بر منافع، از دیگران به صالحان منتقل شود و برکات زندگی در زمین ویژه ایشان شود. این‏ برکات، یا دنیایی است که به بهره‌‏مند شدن صالحان از زندگی دنیایی بر می‌‏گردد که در این صورت خلاصه مفاد آیه این می‌‏شود که: به زودی زمین از لوث شرک و گناه پاک شده جامعه بشری صالح که خدای را بندگی کنند و به وی شرک نورزند در آن زندگی کنند؛ هم چنان که آیه: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الأَرْضِ ... يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ }}﴾}}<ref> سوره نور ، آیه: ۵۵.</ref>؛ از آن خبر می‏‌دهد. و یا این برکات، اخروی است که عبارت است از مقامات قربی که در دنیا برای خود کسب کردند؛ چون این مقامات، نیز از برکات حیات زمینی است؛ هرچند خودش از نعمت‌‏های آخرت است هم چنان که آیه:{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثْنَا الأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاء فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ }}﴾}}<ref> سوره زمر ، آیه: ۷۴.</ref>؛  که حکایت کلام اهل بهشت است و آیه: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}﴾}}<ref> سوره مؤمنون ، آیه: ۱۱.</ref>‏؛ بدان اشاره می‏‌کنند.

*از این‏جا روشن می‏شود که آیه مورد بحث، ویژه یکی از دو وراثت‏‌های دنیایی و آخرتی نیست؛ بلکه هردو را شامل می‌‏شود. و تفسیرگرانی که آن را به وراثت آخرتی اختصاص داده‌‏اند و به آیاتی که مناسب با آن وراثت است تمسک جسته و چه بسا گفته‏‌اند همین معنا به طور متعین مقصود است چون بعد از اعاده دیگر زمینی نیست تا صالحان آن را ارث ببرند، حرف درستی نزده‏‌اند، زیرا معلوم نیست که آیه مورد بحث عطف بر آیه قبلی‌‏اش که متعرض مساله اعاده بوده شده باشد تا بگویید بعد از اعاده دیگر زمینی باقی نمی‌‏ماند. و ممکن است عطف به اول آیات باشد که می‌‏فرمود:{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ}}﴾}}<ref> سوره انبیاء ، آیه: ۹۴.</ref>. آن مفسرینی هم که آیه را به وراثت دنیایی اختصاص داده حمل بر دوره ظهور اسلام و یا دوران [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}- که [[رسول خدا]]{{صل}} در اخبار متواتر از آن خبر داده و [[شیعه]] و سنی آن‏ها را نقل کرده‏‌اند- نموده‌‏اند باز راه درستی نرفته‌‏اند زیرا روایات مذکور هرچند متواتر و مسلم است اما آیه را تخصیص نمی‏‌زند.  

*در تفسیر آیه شریفه از [[امام باقر]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "این بندگان شایسته، همانا آل محمد هستند که خداوند سبحانه و تعالی، مهدی آنان را پس از کوشش ایشان مبعوث می‌‏کند. پس ایشان را عزّت داده، دشمنانشان را ذلیل خواهد کرد"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" هُمْ‏ آلُ‏ مُحَمَّدٍ يَبْعَثُ‏ اللَّهُ‏ مَهْدِيَّهُمْ‏ بَعْدَ جَهْدِهِمْ‏ فَيُعِزُّهُمْ‏ وَ يُذِلُ‏ عَدُوَّهُمْ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۴</ref>.

*روشن است مفهوم این روایت، انحصار نیست؛ بلکه بیان یک مصداق عالی و آشکار است و این تفسیرها، هرگز عمومیت مفهوم آیه را محدود نمی‏‌کند. بنابراین در هر زمان و در هرجا بندگان صالح خدا قیام کنند، پیروز و موفق خواهند بود و سرانجام وارث زمین و حکومت آن خواهند شد<ref>  ر. ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۵۱۵- ۵۲۴</ref>.