ابودرداء انصاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابودرداء انصاری در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۲

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'سال' به 'سال'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 [[محمد بن کعب قرظی]] گفته است: وقتی [[ابودرداء]] در آستانه [[مرگ]] قرار گرفت، [[حبیب بن مسلمه]] نزد او آمد و پرسید: ای [[أبو درداء]]! خودت را چگونه می‌یابی؟ ابودرداء گفت: [[احساس]] سنگینی می‌کنم، [[حبیب]] گفت: این نشانه مرگ است و ابودرداء او را [[تصدیق]] کرد<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۷۶.</ref>. [[ابودردا]] می‌گفت: [[فقر]] را برای اظهار [[فروتنی]] به خدای خویش، مرگ را برای اشتیاق [[دیدار]] او و [[بیماری]] را برای [[بخشش]] گناهانم دوست دارم<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۷۵.</ref>.
-[[سال]] درگذشت ابودرداء را سال ۳۱<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۷۷.</ref>، ۳۳ و ۳۴ [[هجری]] گفته‌اند<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۱۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۹۴.</ref>. برخی درگذشت او را [[سال ۳۷ هجری]] و بعد از [[صفین]] دانسته‌اند. [[ابن قتیبه]]<ref>الامامة و السیاسه، ج۱، ص۱۲۸.</ref> گفته است: ابودرداء و [[ابوهریره]] در آستانه [[پیکار]] صفین از [[حمص]] به صفین نزد [[معاویه]] رفته و به او گفتند: بر سر چه با [[علی]] می‌جنگی؟ در حالی که در [[ایمان]] و [[فضیلت]] بر تو [[برتری]] دارد و برای [[تصدی]] [[خلافت]] شایسته‌تر از توست. معاویه گفت: با او به این دلیل می‌جنگم که [[قاتلان عثمان]] را تحویل دهد. سپس آن دو برای رساندن [[پیام]] معاویه مبنی بر بازگرداندن قاتلان عثمان [[خدمت]] [[امام علی]] {{ع}} آمدند. امام علی {{ع}} از آن دو پرسید: آیا آنها را می‌شناسید؟ گفتند: [[بلی]]. فرمود: بگیریدشان! آنها پیش [[محمد بن ابی بکر]]، [[عمار بن یاسر]] و [[مالک اشتر]] رفتند و گفتند شما از قاتلان عثمان هستید، [[دستور]] داریم شما را دستگیر کنیم. در این هنگام بیش از ده هزار نفر، و به قول دینوری <ref>دینوری، ص۱۷۰.</ref>، بیست هزار [[مرد]] [[جنگجو]] از [[لشکر]] [[حضرت]] بلند شدند و همگی خود را از کشندگان [[عثمان]] معرفی کردند. ابودرداء و ابوهریره در حمص به [[منزل]] خویش برگشتند. منقری<ref>منقری، ص۱۹۰.</ref> نیز گفته است: ابودرداء پس از [[اعتراض]] بر معاویه، همراه [[ابوامامه باهلی]] از [[جنگ]] کناره گرفت. نقل [[ابن قتیبه]] و دینوری، درگذشت او را به سال ۳۷ و بعد از [[صفین]] تقویت می‌کند.
+سال درگذشت ابودرداء را سال ۳۱<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۷۷.</ref>، ۳۳ و ۳۴ [[هجری]] گفته‌اند<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۱۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۹۴.</ref>. برخی درگذشت او را [[سال ۳۷ هجری]] و بعد از [[صفین]] دانسته‌اند. [[ابن قتیبه]]<ref>الامامة و السیاسه، ج۱، ص۱۲۸.</ref> گفته است: ابودرداء و [[ابوهریره]] در آستانه [[پیکار]] صفین از [[حمص]] به صفین نزد [[معاویه]] رفته و به او گفتند: بر سر چه با [[علی]] می‌جنگی؟ در حالی که در [[ایمان]] و [[فضیلت]] بر تو [[برتری]] دارد و برای [[تصدی]] [[خلافت]] شایسته‌تر از توست. معاویه گفت: با او به این دلیل می‌جنگم که [[قاتلان عثمان]] را تحویل دهد. سپس آن دو برای رساندن [[پیام]] معاویه مبنی بر بازگرداندن قاتلان عثمان [[خدمت]] [[امام علی]] {{ع}} آمدند. امام علی {{ع}} از آن دو پرسید: آیا آنها را می‌شناسید؟ گفتند: [[بلی]]. فرمود: بگیریدشان! آنها پیش [[محمد بن ابی بکر]]، [[عمار بن یاسر]] و [[مالک اشتر]] رفتند و گفتند شما از قاتلان عثمان هستید، [[دستور]] داریم شما را دستگیر کنیم. در این هنگام بیش از ده هزار نفر، و به قول دینوری <ref>دینوری، ص۱۷۰.</ref>، بیست هزار [[مرد]] [[جنگجو]] از [[لشکر]] [[حضرت]] بلند شدند و همگی خود را از کشندگان [[عثمان]] معرفی کردند. ابودرداء و ابوهریره در حمص به [[منزل]] خویش برگشتند. منقری<ref>منقری، ص۱۹۰.</ref> نیز گفته است: ابودرداء پس از [[اعتراض]] بر معاویه، همراه [[ابوامامه باهلی]] از [[جنگ]] کناره گرفت. نقل [[ابن قتیبه]] و دینوری، درگذشت او را به سال ۳۷ و بعد از [[صفین]] تقویت می‌کند.
 بعد از درگذشت [[ابودرداء]]، فرزند و [[نوادگان]] او در [[شام]] باقی ماندند<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۷۶.</ref>. [[مقبره]] او در [[باب الصغیر]] [[دمشق]] است<ref>ابن حبان، ص۸۴.</ref>. ابودرداء [[احادیث]] بسیاری از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است. او گفته است: از رسول خدا {{صل}} شنیدم که فرمود: [[عابدترین]] [[مردم]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} است<ref>ابن‌شهرآشوب، ج۱، ص۳۸۹.</ref>. همچنین نقل کرده است که رسول خدا {{صل}} فرمود: "همانا [[خداوند]] قومی را از [[گناه]] [[پاک]] گردانید و علی بن ابی طالب از آنان است"<ref>{{متن حدیث | إن الله تبارک و تعالی طهر قومة من الذنوب... إن علی بن ابی طالب اولهم}}؛ ابن عساکر، ج۴۲، ص۳۷۰.</ref>. همچنین خبر مشهوډ بیهوش شدن [[امام علی]] {{ع}} در حال [[نماز]]، از او نقل شده است<ref>صدوق، ص۱۳۸؛ فتال نیشابوری، ص۱۱۲.</ref>. ابودرداء، بزرگ [[قاریان]] دمشق بود. مردم بعد از [[نماز جمعه]] جمع می‌شدند و ابودرداء آنان را ده نفر ده نفر قرار می‌داد و برای هر ده نفر، فردی را مشخص می‌کرد تا [[قرآن]] را به آنان تلقین کند و آنان بعد از فراگیری، قرآن را به ابودرداء عرضه می‌کردند<ref>ذهبی، سیر، ج۲، ص۴۵۴.</ref>. او تشکیل حلقه‌های قرائت را در شام [[سنت]] کرد<ref>ذهبی، سیر، ج۲، ص۴۵۹.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابودرداء انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۲۷۶-۲۷۸.</ref>