ضرورت ولایت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]] با محور قرار دادن [[حقیقت توحید]] و بهره‌مندی از [[صفات خداوند]] نتیجه می‌گیرند هیچ‌کس غیر از [[خداوند]] حق حاکمیت در [[جامعه]] را ندارد. بدین ترتیب هیچ حاکمیتی جز از سوی خداوند و کسانی که او تعیین کرده است، [[مشروعیت]] نخواهد داشت؛ زیرا در [[اسلام]]، [[سرپرستی]] جامعه، متعلق به [[خدای متعال]] است که [[خالق]]، عالم به [[مصالح]] و مالک امور [[انسان‌ها]]، بلکه مالک امور همه ذرات عالم وجود است. هیچ [[انسانی]] [[حق]] ندارد [[اداره امور]] انسان‌های دیگر را به عهده بگیرد. [[قدرت]]، [[ثروت]] و حتی قدرت [[علم]] و [[تدبیر]] به کسی این حق را نمی‌دهد که مالک و [[تصمیم]] گیرنده درباره [[سرنوشت]] انسان‌های دیگر باشد. چون هر نوع [[اعمال]] [[ولایتی]] منجر به سلب برخی [[آزادی‌های فردی]] شده و تنها خداوند که مالک [[حقیقی]] انسان‌هاست مجاز به این امر می‌باشد. خدای متعال، این [[ولایت]] و [[حاکمیت]] را از مجاری خاصی عمال می‌کند. کسی که این ولایت را از طرف خداوند عهده‌دار می‌شود، باید نمونه [[ضعیف]] و پرتوی از [[ولایت الهی]] را تحقق ببخشد. خصوصیات ولایت الهی، قدرت، [[حکمت]]، [[عدالت]]، [[رحمت]] و صفاتی این‌چنین است و چنین شخصی باید [[معصوم]] باشد تا جامعه از جهالت‌ها و [[شهوات]] و خودخواهی‌های [[مدیریتی]] مصون بماند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، سالروز عید غدیر، ۲۰/۴/۱۳۶۹.</ref>. بنابراین، نتیجه اصل [[توحید در مالکیت]] و [[توحید ربوبی]]، انحصار حاکمیت در [[حکومت الهی]] و [[ربوبیت تشریعی]] است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در تاریخ ۲۲/۷/۱۳۵۳.</ref>.