حضرت یحیی علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←صفات و ویژگی‌های شخصیتی
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== شمایل و صفات ظاهری == | == شمایل و صفات ظاهری == | ||
== صفات و ویژگی‌های شخصیتی == | == صفات و ویژگی‌های شخصیتی == | ||
[[قرآن]] به مواهب دهگانه‌ای که [[خدا]] به یحیی داده بود، و با او به [[توفیق الهی]] کسب کرد، اشاره می‌کند. | |||
#«ما [[فرمان]] [[نبوت]] و [[عقل]] و [[هوش]] و [[درایت]] را در [[کودکی]] به او دادیم». | |||
#«به او [[رحمت]] و [[محبت]] نسبت به [[بندگان]] از سوی خود بخشیدیم». | |||
#«به او [[پاکی]] [[روح]] و [[جان]] و پاکی عمل دادیم». | |||
#«او [[پرهیزگار]] بود» و از آنچه خلاف فرمان [[پروردگار]] بود، دوری می‌کرد. | |||
#«او نسبت به پدر و مادرش خوش‌رفتار و [[نیکوکار]] و پر محبت بود». | |||
#«او مردی [[ستمگر]] و [[متکبر]] و خودبرتربین در برابر [[خلق]] خدا نبود». | |||
#«او [[معصیت‌کار]] و آلودۀ به [[گناه]] نبود». | |||
#و چون او جامع این صفات بر جسته و افتخارات بزرگ بود «[[درود]] ما بر او به هنگام ولادتش، و درود ما بر او به هنگام مرگش، و درود بر او در آن [[روز]] که زنده و برانگیخته خواهد شد»<ref>{{متن قرآن|ا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا * وَحَنَانًا مِنْ لَدُنَّا وَزَكَاةً وَكَانَ تَقِيًّا* وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّارًا عَصِيًّا * وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا}} «ای یحیی، کتاب (آسمانی) را با توانمندی بگیر! و ما به او در کودکی (نیروی) داوری دادیم؛ * و از نزد خویش مهر و پاکیزگی ارزانی داشتیم و او پرهیزگار بود * و با پدر و مادرش نکوکار بود و گردنکشی سرکش نبود * و بر او روزی که زاده شد و روزی که خواهد مرد و روزی که او را زنده برانگیزند درود باد» سوره مریم، آیه ۱۲-۱۵.</ref>.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۴۲۰.</ref> | |||
==نبوت در خردسالی== | |||
درست است که دوران شکوفائی [[عقل انسان]] معمولاً حد و مرز خاصی دارد ولی می‌دانیم همیشه در [[انسان‌ها]] افراد استثنائی وجود داشته‌اند، چه مانعی دارد که [[خداوند]] این دوران را برای بعضی از بندگانش به خاطر مصالحی فشرده‌تر کند و در سال‌های کمتری خلاصه نماید، همانگونه که برای [[سخن گفتن]] معمولاً گذشتن یکی دو سال از [[تولد]] لازم است در حالی که می‌دانیم [[حضرت مسیح]]{{ع}} در همان روزهای نخستین زبان به سخن گشود، آن هم سخنی بسیار پرمحتوا که طبق روال عادی در [[شأن]] انسان‌های بزرگسال بود<ref>از اینجا روشن می‌شود اشکالی که پاره‌ای از افراد به بعضی از [[ائمه شیعه]] کرده‌اند که چرا بعضی از آنها در سنین کم به [[مقام امامت]] رسیدند نادرست است. | |||
در روایتی از یکی از [[یاران امام جواد]]{{ع}} به نام [[علی بن اسباط]] می‌خوانیم که می‌گوید به [[خدمت]] او رسیدم (در حالی که [[سن امام]] کم بود) من درست به قامت او [[خیره]] شدم تا به [[ذهن]] خویش بسپارم و به هنگامی که به [[مصر]] باز می‌گردم کم و کیف مطلب را برای [[یاران]] نقل کنم، درست در همین هنگام که در چنین [[فکری]] بودم آن حضرت نشست (گوئی تمام [[فکر]] مرا خوانده بود) رو به سوی من کرد و گفت: ای علی بن اسباط! [[خداوند]] کاری را که در مسألۀ [[امامت]] کرده همانند کاری است که در [[نبوت]] کرده است، گاه می‌فرماید: (ما به [[یحیی]] در [[کودکی]] [[فرمان]] نبوت و [[عقل]] و [[درایت]] دادیم) و گاه دربارۀ [[انسان‌ها]] می‌فرماید: (هنگامی که [[انسان]] به حد [[بلوغ]] کامل عقل به چهل سال رسید...) بنابراین همانگوند که ممکن است خداوند [[حکمت]] را به [[انسانی]] در کودکی بدهد در [[قدرت]] او است که آن را در چهل سال بدهد.</ref>.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۴۲۱.</ref> | |||
== قوم و محل سکونت == | == قوم و محل سکونت == | ||
== سرگذشت تاریخی == | == سرگذشت تاریخی == | ||