اسلام در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = اسلام

| مداخل مرتبط = [[اسلام در لغت]] - [[اسلام در قرآن]] - [[اسلام در نهج البلاغه]] - [[اسلام در کلام اسلامی]] - [[اسلام در فقه اسلامی]] - [[اسلام در معارف مهدویت]] - [[اسلام در فقه سیاسی]] - [[اسلام در معارف دعا و زیارات]] - [[اسلام در معارف و سیره سجادی]] - [[اسلام در معارف و سیره رضوی]] - [[اسلام در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]

| پرسش مرتبط  =  

== مقدمه ==

[[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: [[اسلام]] اولش [[غریب]] بود و به زودی دوباره [[غریب]] خواهد شد، پس خوشا به حال غریبان!  

یعنی [[اسلامی]] [[عزیز]] است و در نزد [[خدا]] مقبول خواهد بود که [[حاکمان]] آن [[دوازده نفر]] از [[قریش]] باشند، که این خصوصیت فقط در [[شیعه دوازده امامی]] تحقق یافته است. زیرا هیچ کدام از فرق [[مسلمان]] این ویژگی در حاکمان‌شان یافت نمی‌شود. از این روی می‌توان به [[اقتدار]] [[شیعه]] در طور [[تاریخ]] پی برد. [[شیعه]] در سخت‌ترین شرایط و حتی زیر تیغ جلادان و [[دشمنان]] [[عزت]] خویش را از دست نداده است و این [[سربلندی]] و [[پایداری]] [[شیعیان]]، حتی [[دشمنان]] را نیز به تعجب واداشته است. زیرا [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«می‌گویند: چون به مدینه باز گردیم، فراپایه‌تر، فرومایه‌تر را از آنجا بیرون خواهد راند؛ با آنکه فراپایگی تنها از آن خداوند و پیامبر او و مؤمنان است امّا منافقان نمی‌دانند» سوره منافقون، آیه ۸.</ref>. چنان‌که [[زینب]] کبری {{س}} بعد از [[شهادت]] [[برادر]] و [[یاران]] و بعد از [[اسارت]] از [[کربلا]] تا [[شام]]، در مجلس [[یزید]] با ابهتی که از [[پدر]] خویش [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} به [[ارث]] برده بود می‌فرماید: {{متن حدیث|مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلًا}} (من جز [[زیبایی]] هیچ ندیدم!) آری [[شهادت]] در [[راه خدا]] [[زیبایی]] است.  

[[امام علی|امیر‌المؤمین]] {{ع}} می‌فرماید: زمانی خواهد رسید که [[اسلام]] وارونه خواهد شد آن‌گونه که ظرف وارونه شود و محتویات آن بریزد، سپس [[حضرت قائم]] {{ع}} [[ظهور]] کند و [[مردم]] را از نو به [[اسلام]] [[راستین]] [[هدایت]] کند<ref>{{متن حدیث|أَيُّهَا النَّاسُ سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيه}}؛ نهج البلاغة، خطبه ۱۰۳.</ref>.  

درباره شرایط مردان و [[زنان]] با [[ایمان]] و کسانی که حقیقتاً می‌خواهند در [[آخرالزمان]] به [[اسلام حقیقی]] پایبند باشند، [[روایات]] زیادی وارد شده است. این [[احادیث]] حاکی از شرایط سخت برای انسان‌های با [[ایمان]] در [[آخرالزمان]] است، دورانی که [[امام]] از دیده‌گان خلق غایب است و [[شیطان]] از همین اصل برای مأیوس کردن [[مردم]] و [[ترویج]] [[بی‌دینی]] استفاده می‌کند. شرایطی چنان دشوار که اگر شخصی با [[ایمان]] از [[دنیا]] برود باعث شگفتی [[ملائکه]] [[آسمان]] خواهد بود!  

[[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: پس از من فتنه‌هایی بر امتم خواهد رسید که چون شب‌های تار آنان را فرا می‌گیرد. در آن [[فتنه‌ها]] برخی صبح [[مؤمن]] هستند ولی تا [[شام]] [[کافر]] می‌شوند، و برخی شب را در حال [[ایمان]] به سر می‌برند، اما صبح می‌کنند در حالی که [[کافر]] شده‌اند؛ در آن زمان [[مردم]] [[دین]] خود را به [[دنیایی]] [[پست]] می‌فروشند.  

در [[حدیثی]] دیگر نیز فرمود: [[مؤمنین]] [[حقیقی]] در آن زمان مانند طلای سرخ هستند که هر چه در کوره [[آتش]] بروند تغییری در رنگ و وزن آن پدید نمی‌آید.  

[[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در ضمن خطبه‌ای مفصل فرمود: در [[آخرالزمان]] به گونه‌ای بر [[مؤمنین]] عرصه تنگ خواهد شد که اگر مؤمنی بخواهد یک درهم [[رزق]] [[حلال]] کسب نماید، از ضربت [[شمشیر]] برای او سخت‌تر خواهد بود<ref>{{متن حدیث|أَلَا فَتَوَقَّعُوا مَا يَكُونُ مِنْ إِدْبَارِ أُمُورِكُمْ وَ انْقِطَاعِ وُصَلِكُمْ وَ اسْتِعْمَالِ صِغَارِكُمْ، ذَاكَ حَيْثُ تَكُونُ ضَرْبَةُ السَّيْفِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَهْوَنَ مِنَ الدِّرْهَمِ مِنْ حِلِّهِ}}؛ نهج البلاغة، خطبه ۱۸۷.</ref>.  

[[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: فتنه‌ای روی خواهد داد، در آن [[فتنه]] هیچ مسلمانی نماند مگر آنکه قدری از آن [[فتنه]] به خانه‌اش راه یابد.  

در این زمانه نیز اگر به دقت نظر کنیم، با توجه به قلت [[شیعه]] نسبت به جمعیت [[دنیا]]، خواهیم یافت که [[مظلومیت شیعه]] از اول [[تاریخ]] تا کنون استمرار داشته است، از همه سو [[تحریم]]، کارشکنی و حق‌کشی نمونه‌ای از ظلم‌های بارز این دوران به جمعیت قلیل [[مؤمنین]] به [[امام زمان]] {{ع}} است<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۶۴-۷۰.</ref>.