کرامات امام جواد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نوشته‌اند که دست‌های مُخارق تا پایان [[عمر]] [[ضعیف]] و [[ناتوان]] بود و نتوانست از آنها استفاده کند<ref>کافی، ج۱، ص۴۹۴، ح۴؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۳۹۶؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۳۳۲، ح۷؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۳۰۳، ح۲۳۴۰؛ حلیة الابرار، ج۴، ص۵۶۵، ح۱؛ وافی، ج۳، ص۸۲۸، ح۱۴۳۷؛ بحار الأنوار، ج۵۰، ص۶۱، ح۳۷.</ref>.<ref>[[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|دانشنامه جوادالائمه]]، ص ۱۴۸.</ref>

=== [[آگاهی]] از [[نیت]] و قصد دیگران ===

[[عبدالله بن رزین]] می‌گوید: در [[شهر مدینه]] [[افتخار]] [[همسایگی]] امام جواد {{ع}} نصیبم شده بود. هر [[روز]] آن [[حضرت]] را می‌دیدم که هنگام زوال [[آفتاب]] به [[مسجد]] جدش می‌آمد، کنار [[مرقد مطهر]] [[رسول خدا]] {{صل}} می‌رفت و [[سلام]] می‌کرد. پس از آن، به [[خانه]] جده‌اش، [[فاطمه]] {{س}} می‌رفت، کفش‌ها را در می‌آورد و به [[نماز]] می‌ایستاد.