بحث:عصمت در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از [[اعتقادات]] شیعه دربارۀ [[پیامبران]] و [[امامان معصوم]]{{عم}}، مصونیت آنها از هرگونه گناه، خطا، [[اشتباه]] و [[نسیان]] است؛ چراکه [[حجت‌های الهی]]، [[هادیان]] [[بشر]] و [[پیشوایان]] مردمند و [[هادی]] بودن [[امامان]] به معنای [[لزوم]] اقتدای به آنها در همه امور است، از این رو ائمۀ [[هدی]]{{ع}} باید مصون از هر خطا، اشتباه و گناهی باشند که این همان عصمت است. در مجامع [[روایی]] [[شیعه]] [[روایات]] فراوانی از اهل بیت{{ع}} پیرامون عصمت وجود دارد که از جمله آنها روایاتی است که از امام امیرالمؤمنین{{ع}} در این خصوص نقل شده است. از منطر آن حضرت، عصمت موهبتی الهی است. در روایات منقول از امام علی{{ع}}، به مصونیت معصومان از ارتکاب گناه، خطا، اشتباه و فراموشی اشاره شده است. ضمن آنکه امام{{ع}} در بسیاری از روایات خود به معرفی معصومان نیز پرداخته و پیامبر اکرم{{صل}} و اهل بیت آن حضرت را از جمله مصادیق معصومان معرفی کرده‌است.