مقداد بن اسود کندی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[سلمان]] [[نقل]] شده است که گفت: روزی پس از [[رحلت رسول خدا]] {{صل}} از [[خانه]] بیرون آمدم و [[علی]] {{ع}} را [[ملاقات]] کردم. به من فرمود: "برو نزد [[فاطمه]] {{س}} که تحفه‌ای بهشتی برای او آمده است، می‌خواهد از آن به تو [[عطا]] کند". پس با شتاب نزد فاطمه {{س}} آمدم. آن [[حضرت]] به من فرمود: "دیروز در همین مکان نشسته بودم و [[غمگین]] بودم و در این باره [[فکر]] می‌کردم که [[وحی الهی]] از ما [[قطع]] شده و [[فرشتگان]] دیگر به سوی ما نمی‌آیند. ناگاه دیدم در بسته باز شد و سه دختر به طرف من آمدند که کسی را به [[حسن]] [[جمال]] و [[خوشبویی]] آنان ندیده بودم. برخاستم و سؤال کردم: آیا شما از [[اهل مکه]] هستید یا از [[اهل مدینه]]؟ گفتند: ای [[دختر رسول خدا]] {{صل}} ما از اهل [[زمین]] نیستیم؛ ما را پروردگارت از [[بهشت]] به سوی تو فرستاده است، ما بسیار [[مشتاق]] [[دیدار]] تو بودیم. از یکی که بزرگ‌تر می‌نمود، پرسیدم که نام تو چیست؟ گفت: " نام من مقدوده است. " گفتم: به چه مناسبت تو را به این اسم نامگذاری کرده‌اند؟ گفت: " به جهت آنکه از برای مقداد [[آفریده]] شده‌ام. " از دیگری پرسیدم که تو چه نام داری؟ گفت: " نام من ذره است که برای [[ابوذر غفاری]] [[خلق]] شده‌ام. " از نام سومی پرسیدم، گفت: "نام من [[سلمی]] است که برای سلمان آفریده شده‌ام. " آن‌گاه چند عدد از خرمای بهشتی را به من دادند که از برف سفیدتر و از مشک خوشبوتر بود". سلمان می‌گوید: فاطمه {{س}} یکی از آن رطب‌ها را به من داد و فرمود: "امشب با این رطب [[افطار]] کن و فردا هسته‌اش را برای من بیاور". رطب را گرفتم و از [[منزل]] آن [[حضرت]] بیرون آمدم. به هر کسی که می‌رسیدم، می‌پرسید: ای [[سلمان]] آیا مشک به همراه داری؟ و من می‌گفتم: آری. [[شب]] که شد با آن خرما افطار کردم و آن خرما هسته نداشت<ref>الخرائج و الجرائح، قطب راوندی، ج۲، ص۵۳۳-۵۳۴؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ج۲، ص۲۸۲ (به صورت خلاصه ذکر کرده)؛ رجال الکشی، کشی، ج۱، ص۹. </ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[مقداد بن اسود - عسکری (مقاله)|مقاله «مقداد بن اسود»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۶۴۹-۶۵۰.</ref>