احمد بن میثم میثمی طلحی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالحسن احمد بن میثم بن فضل بن دکین میثمی طلحی کوفی]] [[اهل کوفه]] و از فقهای مورد [[اعتماد]] [[امامیه]] در این [[شهر]] بود و [[لقب]] «طلحی» او از آن روست که از [[موالی]] [[خاندان]] [[طلحة بن عبیدالله تیمی]] به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۳۱.</ref> زمانی که جدش [[فضل بن دکین]] کوچید و در محله رملیه ساکن شد، احمد همراه جدش بود و ماجرای [[تدریس]] او را گزارش می‌‌کند،<ref>تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۴۶.</ref> بنابراین ولادت او مدت‌ها پیش از [[سفر]] جدش بوده و در آن [[زمان]] قضایا را دیده و [[روایت]] کرده است. به ویژه اینکه فضل پس از این سفر، مجدداً به [[کوفه]] بازگشت و در کوفه مرد و اینکه میثم پدر احمد پیش از فضل بن دکین مرده بود.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۱۴۳.</ref> [[احمد میثمی]] از جدش فضل، [[یحیی بن عبدالحمید حمانی]]،<ref>الامالی (طوسی)، ص۳۲۱.</ref> [[ابوجناده سلولی]]،<ref> شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.</ref> [[ابراهیم بن یوسف طحّان]]، [[احمد بن مبارک]]، [[اسماعیل بن عثمان]]، [[محمد بن عاصم]]<ref> معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۴۷.</ref> و [[علی بن قادم]] روایت کرده و [[ابوالعباس ابن عقده]]،<ref> شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۵۲.</ref> [[احمد بن اعرابی]] و [[طبرانی]] از او روایت کرده‌اند.<ref> المجروحین، ج۱، ص۱۴۸؛ تبصیر المنتبه، ج۴، ص۱۳۹۸.</ref> تألیفات احمد عبارت‌اند از: المعجز<ref>معالم العلماء، ص۱۴.</ref> الملاحم الدلائل المتعه النوادر الشعراء و البیع که [[حمید بن زیاد]] آنها را روایت کرده است.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۲۵.</ref> به گفته [[شیخ طوسی]]، این کتاب‌ها از اصول [[شیعه]] به شمار می‌‌روند.<ref>رجال الطوسی، ص۴۴۰.</ref>[[تاریخ]] درگذشت میثمی در دست نیست، ولی با توجه به [[اساتید]] و شاگردانش، [[وفات]] او در [[قرن سوم]] تخمین زده می‌‌شود.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۵۶.</ref>