امام علی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←سیره امیرالمؤمنین {{ع}}
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۷: | ||
# '''[[تعصب]] [[باطل]]:''' یکی از ویژگی‌های برخی [[دشمنان امام علی]] {{ع}} [[جمود]] و [[تعصب]] [[باطل]] بود که بیش از همه در میان [[خوارج]] دیده می‌شد و می‌توان گفت [[خوارج]] نخستین جریان [[جمود]] [[فکری]] و [[تعصب]] [[باطل]] در دنیای [[اسلام]] هستند<ref>ر.ک: [[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] ص ۶۳ تا۷۵.</ref>. | # '''[[تعصب]] [[باطل]]:''' یکی از ویژگی‌های برخی [[دشمنان امام علی]] {{ع}} [[جمود]] و [[تعصب]] [[باطل]] بود که بیش از همه در میان [[خوارج]] دیده می‌شد و می‌توان گفت [[خوارج]] نخستین جریان [[جمود]] [[فکری]] و [[تعصب]] [[باطل]] در دنیای [[اسلام]] هستند<ref>ر.ک: [[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] ص ۶۳ تا۷۵.</ref>. | ||
== [[سیره]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} == | |||
[[سیره امام علی]] {{ع}} در واقع تجسم [[نظام فکری]] مورد [[تأیید]] حضرت است که در [[رفتار]] ایشان نمود دارد. برخی از سیره‌های [[رفتاری]] ایشان عبارت است از: | [[سیره امام علی]] {{ع}} در واقع تجسم [[نظام فکری]] مورد [[تأیید]] حضرت است که در [[رفتار]] ایشان نمود دارد. برخی از سیره‌های [[رفتاری]] ایشان عبارت است از: | ||
# '''[[وحدت‌طلبی]]:''' آنچه در [[حیات]] [[امام علی]] {{ع}} به‌ویژه پس از [[مرگ]] [[پیامبر]] {{صل}} بارز است تلاش ایشان برای [[حفظ وحدت جامعه]] [[اسلامی]] است. پس از [[رحلت پیامبر]] {{صل}} در حالی که [[خلافت]] [[حق]] [[مسلم]] [[علی]] {{ع}} بود این [[جوان]] ۳۳ ساله آن‌چنان آینده‌نگر و [[خالص]] و بر نفس خویش مسلط و نسبت به [[اسلام]] [[دلسوز]] بود که [[حفظ وحدت مسلمانان]] را بر [[خلافت]] ترجیح داد. ایشان شرایط آن زمان را چنین توصیف می‌کند: «در [[اندیشه]] فرو رفتم که میان دو راه کدام را برگزینم؟ آیا با کوته‌دستی [[قیام]] کنم یا بر تاریکی‌ای کور [[صبر]] کنم؟ تاریکی‌ای که بزرگ‌سال در آن فرتوت و تازه‌سال، پیر می‌گردد و [[مؤمن]] در تلاشی سخت تا آخرین نفس قرار می‌گیرد. دیدم [[صبر]] بر همین حالت طاقت‌فرسا، عاقلانه‌تر است»<ref>ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۳.</ref>. [[حفظ وحدت]] در [[جامعه]] نوپای [[مسلمانان]] از مهم‌ترین هدف‌های آن حضرت بود؛ از این‌رو هنگامی که [[ابوسفیان]] می‌خواست به بهانه [[حمایت]] از [[علی]] {{ع}} فتنه‌ای به پا کند [[امام علی]] {{ع}} فرمود: امواج دریای [[فتنه]] را با کشتی‌های [[نجات]] بشکافید و از راه خلاف و [[تفرقه]] دوری گزینید<ref>ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۵.</ref>. همچنین در [[شورای شش نفره]] که برای [[تعیین جانشین]] [[عمر]] تشکیل شده بود، پس از [[انتخاب]] شدن [[عثمان]] فرمود: «شما خود می‌دانید من از همه برای [[خلافت]] شایسته‌ترم اما به [[خدا]] [[سوگند]]، مادامی که کار [[مسلمانان]] مرتب باشد و تنها بر شخص من [[جور]] و [[جفا]] کنند، مخالفتی نمی‌کنم»<ref>{{متن حدیث|لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّی أَحَقُّ النَّاسِ بِهَا مِنْ غَیْرِی وَ وَ اللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِینَ وَ لَمْ یَکُنْ فِیهَا جَوْرٌ إِلَّا عَلَیَّ خَاصَّةً الْتِمَاساً لِأَجْرِ ذَلِکَ وَ فَضْلِهِ وَ زُهْداً فِیمَا تَنَافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِه}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۷۳.</ref>. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در پاسخ به [[حضرت فاطمه]] {{س}} که او را [[دعوت]] به [[اعتراض]] و [[قیام]] کرد، به صدای مؤذن اشاره کرد که بانگ می‌زد: اشهد انّ محمداً [[رسول الله]] و فرمود: [[سکوت]] من تنها برای باقی ماندن این فریاد است. ایشان می‌دانست هر گونه [[قیام]] سبب پاشیده شدن [[اتحاد]] [[مسلمانان]] و نتیجۀ آن از بین رفتن ثمره تلاش بیست‌وسه ساله [[پیامبر]] {{صل}} خواهد بود. [[علی]] {{ع}} که هرگز پشت به [[دشمن]] نکرده و پشت دلاوران از [[بیم]] او می‌لرزید برای [[حفظ]] [[یکپارچگی]] و [[وحدت]] جامعۀ نوپای [[اسلام]] حتی در برابر [[اهانت]] به همسرش نیز واکنش تند نشان نداده و [[سکوت]] کرد<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۸۵.</ref>. | # '''[[وحدت‌طلبی]]:''' آنچه در [[حیات]] [[امام علی]] {{ع}} به‌ویژه پس از [[مرگ]] [[پیامبر]] {{صل}} بارز است تلاش ایشان برای [[حفظ وحدت جامعه]] [[اسلامی]] است. پس از [[رحلت پیامبر]] {{صل}} در حالی که [[خلافت]] [[حق]] [[مسلم]] [[علی]] {{ع}} بود این [[جوان]] ۳۳ ساله آن‌چنان آینده‌نگر و [[خالص]] و بر نفس خویش مسلط و نسبت به [[اسلام]] [[دلسوز]] بود که [[حفظ وحدت مسلمانان]] را بر [[خلافت]] ترجیح داد. ایشان شرایط آن زمان را چنین توصیف می‌کند: «در [[اندیشه]] فرو رفتم که میان دو راه کدام را برگزینم؟ آیا با کوته‌دستی [[قیام]] کنم یا بر تاریکی‌ای کور [[صبر]] کنم؟ تاریکی‌ای که بزرگ‌سال در آن فرتوت و تازه‌سال، پیر می‌گردد و [[مؤمن]] در تلاشی سخت تا آخرین نفس قرار می‌گیرد. دیدم [[صبر]] بر همین حالت طاقت‌فرسا، عاقلانه‌تر است»<ref>ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۳.</ref>. [[حفظ وحدت]] در [[جامعه]] نوپای [[مسلمانان]] از مهم‌ترین هدف‌های آن حضرت بود؛ از این‌رو هنگامی که [[ابوسفیان]] می‌خواست به بهانه [[حمایت]] از [[علی]] {{ع}} فتنه‌ای به پا کند [[امام علی]] {{ع}} فرمود: امواج دریای [[فتنه]] را با کشتی‌های [[نجات]] بشکافید و از راه خلاف و [[تفرقه]] دوری گزینید<ref>ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۵.</ref>. همچنین در [[شورای شش نفره]] که برای [[تعیین جانشین]] [[عمر]] تشکیل شده بود، پس از [[انتخاب]] شدن [[عثمان]] فرمود: «شما خود می‌دانید من از همه برای [[خلافت]] شایسته‌ترم اما به [[خدا]] [[سوگند]]، مادامی که کار [[مسلمانان]] مرتب باشد و تنها بر شخص من [[جور]] و [[جفا]] کنند، مخالفتی نمی‌کنم»<ref>{{متن حدیث|لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّی أَحَقُّ النَّاسِ بِهَا مِنْ غَیْرِی وَ وَ اللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِینَ وَ لَمْ یَکُنْ فِیهَا جَوْرٌ إِلَّا عَلَیَّ خَاصَّةً الْتِمَاساً لِأَجْرِ ذَلِکَ وَ فَضْلِهِ وَ زُهْداً فِیمَا تَنَافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِه}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۷۳.</ref>. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در پاسخ به [[حضرت فاطمه]] {{س}} که او را [[دعوت]] به [[اعتراض]] و [[قیام]] کرد، به صدای مؤذن اشاره کرد که بانگ می‌زد: اشهد انّ محمداً [[رسول الله]] و فرمود: [[سکوت]] من تنها برای باقی ماندن این فریاد است. ایشان می‌دانست هر گونه [[قیام]] سبب پاشیده شدن [[اتحاد]] [[مسلمانان]] و نتیجۀ آن از بین رفتن ثمره تلاش بیست‌وسه ساله [[پیامبر]] {{صل}} خواهد بود. [[علی]] {{ع}} که هرگز پشت به [[دشمن]] نکرده و پشت دلاوران از [[بیم]] او می‌لرزید برای [[حفظ]] [[یکپارچگی]] و [[وحدت]] جامعۀ نوپای [[اسلام]] حتی در برابر [[اهانت]] به همسرش نیز واکنش تند نشان نداده و [[سکوت]] کرد<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۸۵.</ref>. | ||