ام‌سلمه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از آنکه [[حضرت زهرا]] {{س}} [[خطبه]] طولانی را برای پس گرفتن [[فدک]] بیان کرد و [[ابوبکر]] از آن [[حضرت]] [[شاهد]] خواست، [[ام سلمه]] برخاست و با این بیان بر [[ابوبکر]] [[اعتراض]] کرد: “ای [[ابوبکر]] آیا درباره [[فاطمه]]، [[دختر رسول خدا]] {{صل}} چنین گفتاری سزاوار است؟! به [[خدا]] [[سوگند]]؛ او حوریه‌ای است به صورت [[بشر]]؛ به [[خدا]] او در دامان [[پرهیزکاران]] [[تربیت]] شده و پیوسته در [[حمایت]] [[ملائکه]] [[آسمان‌ها]] بوده و در دامان مادرانی [[پاک]] [[رشد]] نموده است؛ بنابراین او [[بهترین]] و [[برترین]] [[تربیت]] یافتگان است. آیا [[گمان]] می‌کنید [[پیامبر]] {{صل}} میراثش را بر او [[حرام]] کرده و به او اطلاع نداده است؟ با آنکه [[خدا]] به او [[دستور]] داده {{متن قرآن|وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده!» سوره شعراء، آیه ۲۱۴.</ref>. یا آنکه [[تصور]] می‌کنی [[پیامبر]] {{صل}} به [[فاطمه]] اطلاع داده و او با امر [[پدر]] [[مخالفت]] کرده و آنچه را که [[حق]] او نیست، می‌خواهد؛ با آنکه او [[بهترین]] و [[سیده زنان]] عالم و هم پایه [[مریم]]، دختر [[عمران]] است و کسی است که با پدرش، [[مقام رسالت]] پایان یافته است. به [[خدا]] [[سوگند]]، [[پیامبر]] {{صل}} نه از سرما و [[گرما]] بر زهرا {{س}} ناراحت بود و پیوسته دست راستش را بالین وی و دست چپش را روپوش او قرار می‌داد. [[ابوبکر]]! دست نگهدار، زیرا [[پیامبر]] {{صل}} کارهای شما را می‌بیند و روزی را که نزد [[خدا]] می‌روی، به خاطر بیاور؛ وای بر شما که به زودی نتیجه کردارتان را خواهید دید”.

# عمر، پسر [[ام سلمه]]، [[نقل]] می‌کند مادرم گفت: روزی [[رسول اکرم]] {{صل}} با [[علی]] {{ع}} به [[خانه]] من تشریف آورد و پوست گوسفندی خواست و بر این پوست مطالبی نوشت تا آنکه پوست ساق هم از نوشته پر شد، سپس آن را به من داد و فرمود: “پس از من هر که با دادن این [[نشانه‌ها]] آن را از تو خواست، آن را به وی بسپار”. پس از مدتی [[پیامبر]] {{صل}} [[رحلت]] کرد و [[مردم]] با [[ابوبکر]] [[بیعت]] کردند. پس مادرم به من گفت به [[مسجد]] برو و ماجرا را به من خبر بده. من نیز به [[مسجد]] رفتم و دیدم [[ابوبکر]] به [[منبر]] رفته، [[خطبه]] خواند و پس به [[خانه]] خود بازگشت. وقتی که [[عمر]] [[خلیفه]] شد مادرم همان کار را از من خواست و در زمان [[خلافت عثمان]] نیز همان کار را به من گفت. روزی که [[مردم]] با امیرالمؤمنین علی {{ع}} [[بیعت]] می‌کردند، من هم به [[مسجد]] آمده و میان جمعیت نشستم. پس از آنکه [[علی]] {{ع}} از [[منبر]] پایین آمد، مرا دید و به من فرمود: “برو از مادرت اجازه بگیر، می‌خواهم او را [[ملاقات]] کنم”. من نزد مادرم آمده و گفتم: [[امیرالمؤمنین]] می‌خواهد شما را ببیند. او گفت: “من هم [[منتظر]] او بودم!” [[علی]] {{ع}} وارد شد و فرمود: “ام سلمه آن [[امانت]] را با این [[نشانه‌ها]] به من بده”. پس مادرم برخاست و از میان صندوق کوچکی آن [[امانت]] را بیرون آورد و به آن [[حضرت]] سپرد؛ سپس به من گفت: “فرزندم! دست از او بر مدار که پس از [[پیامبر]] {{صل}} امامی جز او سراغ ندارم”<ref>بصائر الدرجات، محمد بن حسن صفار، ص۱۸۳.</ref>.

# [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: “امام صادق {{ع}} در پایان [[حدیثی]] طولانی فرمود: "[[پیامبر خدا]] {{صل}} به [[ام سلمه]] فرمودند: " ای [[ام سلمه]]! گفتار مرا بشنو و [[گواه]] باش که [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} در [[دنیا]] و [[آخرت]] [[برادر]] من است؛ ای [[ام سلمه]]! بشنو و [[شاهد]] باش که [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} در [[دنیا]] و [[آخرت]] [[قائم مقام]] من است. ای [[ام سلمه]]! از من بشنو و [[گواه]] باش که [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} [[پرچمدار]] من در [[دنیا]] و حامل [[پرچم]] [[حمد]] است در [[آخرت]]؛ ای [[ام سلمه]]! از من بشنو و [[گواهی]] بده که [[علی بن ابی طالب]] [[وصی]] و [[جانشین]] من بعد از من و در هم کوبنده [[دشمنان]] من و حامی و [[حافظ]] [[شرف]] [[حوض]] من است. ای [[ام سلمه]]! گفتار مرا بشنو و [[گواه]] باش که [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} از سالار [[مسلمانان]] و [[امام]] [[تقوا]] پیشگان و [[رهبر]] دست و رو سپیدان و کشنده [[ناکثین]] و [[مارقین]] و [[قاسطین]] است". [[ام سلمه]] گفت: "ای [[پیامبر خدا]] {{صل}}! ناکثان چه افرادی هستند؟" [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "آنان که در [[مدینه]] با [[علی]] {{ع}} [[بیعت]] می‌کنند و در [[بصره]] آن [[بیعت]] را می‌شکنند". [[ام سلمه]] گفت: "قاسطان چه کسانی هستند؟ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "[[معاویه]] و همدستان او از [[مردم]] [[دمشق]]". [[ام سلمه]] گفت: "مارقان چه کسانی هستند؟ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "اشخاصی که در [[نهروان]] صف آرایی می‌کنند"“<ref>معانی الأخبار، شیخ صدوق، ص۲۰۴.</ref>.