انسان کامل در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویژگی‌های دیگر [[انسان کامل]] که در رهاورد [[فکری]] امام‌ خمینی توجه ویژه‌ای به آن شده، احاطه انسان کامل و [[معیت]] قیومی او با [[نظام آفرینش]] است که به [[باور]] ایشان، بسیاری از [[معارف دینی]] با توجه به آن، جایگاه خاص خود را پیدا می‌کنند.<ref>امام‌ خمینی، مصباح الهدایه، ۷۵؛ امام‌ خمینی، دعاء السحر، ۵۵–۵۷.</ref> امام‌ خمینی همانند دیگر عرفا<ref>جندی، شرح فصوص الحکم، ۱۵۸؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۱۷–۱۱۸.</ref> [[معتقد]] است [[حقیقت انسان]] کامل ساری و جاری در مراتب عالم و به منزله [[روح]] و لُبّ عالم است و عالم به منزله قوا و [[فروع]] اوست؛ اگرچه به کیفیت این سریان و [[نزول]]، کسی جز [[اولیا]] و کاملان دست پیدا نمی‌کن. د<ref>امام‌ خمینی، مصباح الهدایه، ۱۸؛ امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۶۲–۶۳.</ref> این مقام برای انسان کامل بدان جهت است که او با خروج از مطلق انانیت و وصول به فنای ذاتی و صفتی و فعلی، و رسیدن به [[عبودیت]] مطلقه، [[روح]] و نفس خود را [[تسلیم]] [[حق‌تعالی]] کرده و در مقابل، حق‌تعالی به او روح و نفس و [[جسم]] کل عطا کرده است، چنان‌که در [[زیارت جامعه]]<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ۲/۲۷۶.</ref> به آن اشاره شده است.<ref>امام‌ خمینی، تعلیقه فوائد، ۶۰–۶۱؛ امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۸۹–۹۰.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[انسان کامل - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «انسان کامل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۳۶۱ – ۳۷۰.</ref>

امام‌ خمینی مانند دیگر عرفا<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۳۲۵؛ جامی، نقد النصوص فی شرح نقش الفصوص، ۱۰۰.</ref> انسان کامل را غایت و [[هدف خلقت]] دانسته و با استناد به برخی [[روایات]]<ref>مجلسی، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار{{ع}}، ۱۵/۲۸.</ref> [[انسان کامل]] را مقصود اصلی از [[اراده الهی]] در ایجاد عالم می‌داند<ref>امام‌ خمینی، حدیث جنود، ۲۱۲–۲۱۳؛ امام‌ خمینی، آداب الصلاة، ۲۶۳؛ امام‌ خمینی، دیوان امام، ۲۶۰.</ref> که آینه‌ای جامع برای [[رؤیت]] خود در آن است.<ref>امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۶۰.</ref> انسان کامل همچنان‌که غایتِ ایجاد عالم است، [[غایت]] پایان عالم نیز است؛ به این معنا که [[رجوع]] عالم در [[آخرت]] و [[معاد]] به واسطه اوست که صاحب نفس کلی و واجد مرتبه [[عقل]] است<ref>امام‌ خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۰۹؛ امام‌ خمینی، آداب الصلاة، ۲۶۳.</ref> چنان‌که در [[زیارت جامعه]] آمده است «و رجوع [[خلق]] به سوی شماست»<ref>کفعمی، البلد الامین و الدرع الحصین، ۲۹۹.</ref> امام‌ خمینی برای [[اثبات]] این مطلب به دو مبنای [[عرفانی]] [[تمسک]] جسته است: نخست اینکه موجودات قوا و [[فروع]] وجود [[انسان]] کامل‌اند و همچنان‌که آغاز و ایجاد آنها در مرتبه [[غیب]] به واسطه [[رب]] انسان کامل است، رجوع آنها در مرتبه [[شهادت]] و [[عالم طبیعت]] نیز به واسطه انسان کامل است.<ref>امام‌ خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۰۹.</ref> دوم اینکه انسان کامل به [[مقام فنا]] و بقای بعد از فنا رسیده و رجوع به او، رجوع الی [[الله]] است<ref>امام‌ خمینی، آداب الصلاة، ۲۷۳.</ref> و این همان [[حقیقت]] [[قیامت]] کبری در عالم اعیان است که رجوع این مظاهر به اصل خود و استهلاک نورشان در [[نور]] [[حق‌تعالی]] به واسطه انسان کامل است.<ref>امام‌ خمینی، مصباح الهدایه، ۸۲–۸۳.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[انسان کامل - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «انسان کامل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۳۶۱ – ۳۷۰.</ref>