انسان کامل در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[مقام]] در اصل برای [[نبی خاتم]]{{صل}}، بوده و برای دیگر [[اولیا]] به [[پیروی]] از ایشان ثابت است. این مقام همان [[فقر]] مطلق و نردبان [[رسالت]] است؛ چنان‌که در [[نماز]] [[خداوند تعالی]] [[پیامبر]]{{صل}}، را با قدم عبودیت، به مرتبه [[احدیت]] و سایر [[بندگان]] را به واسطه ایشان{{صل}}، به [[معراج]] [[قرب]] رسانید.<ref>امام‌ خمینی، آداب الصلاة، ۱۰؛ امام‌ خمینی، سر الصلاة، ۸۹–۹۰.</ref> [[عبادت]] [[انسان کامل]] بر پایه [[مشاهده]] و حضور است، بر خلاف غیر انسان کامل.<ref>ابن‌عربی، الفتوحات المکیه، ۳/۲۵۰.</ref> به [[اعتقاد]] امام‌ خمینی از آنجاکه انسان کامل [[مظهر اسم]] جامع «[[الله]]» است، عبادت او عبادتی مطلق و او «عبدالله» [[حقیقی]] است،<ref>امام‌ خمینی، سرّ الصلاة، ۸۹.</ref> اما عبادت غیر انسان کامل از کاملان به جهت مظهریت از بعضی از [[اسمای الهی]]، عبادتی [[مقید]] است.<ref>امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۱۶.</ref> به [[باور]] ایشان وقتی [[انسان]] به [[مقام عبودیت]] رسید و به مقام اسمیت دست یافت، به واسطه قرب [[نوافل]] که در آن [[حق‌تعالی]] [[سمع]] و [[بصر]] [[عبد]] می‌گردد، خود را در [[الوهیت]] مشاهده می‌کند و این مقام، اول منازل [[ولایت]] است،<ref>امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۳۹–۴۱؛ امام‌ خمینی، سرّ الصلاة، ۹۰.</ref> لکن صفت [[خضوع]] و [[بندگی]] انسان کامل، مانع از اظهار [[ربوبیت]] می‌شود، بلکه [[اظهار معجزات]] را نیز که نوعی اظهار ربوبیت است، [[مکروه]] می‌داند.<ref>امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۷۸–۱۷۹؛ امام‌ خمینی، مصباح الهدایه، ۵۳.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[انسان کامل - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «انسان کامل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۳۶۱ – ۳۷۰.</ref>