انسان کامل در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

انسان کامل در اصطلاح عرفانی، کسی است که به عالی‌ترین منازل [[انسانیت]] رسیده و جامع میان مراتب الهی و خلقی از [[عقول]] و [[نفوس]] تا نازل‌ترین مراتب وجود است.<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۲۴.</ref> امام‌ خمینی انسان کامل را صورت اسم جامع «[[الله]]»<ref>امام‌ خمینی، مصباح الهدایه، ۸۲.</ref> و [[مظهر]] مرتبه [[احدیت]] و [[واحدیت]] در اعیان خارجی<ref>امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۶۸.</ref> می‌داند. در متون عرفانی از انسان کامل به [[خلیفه اعظم]]، [[آدم]] [[حقیقی]]، کامل و مکمّل، کون جامع، قطب‌الاقطاب و اکسیر اعظم تعبیر می‌شود<ref>نسفی، الانسان الکامل، ۷۵؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۳، ۲۹۲و ۳۲۹؛ ابن‌ترکه، تمهید القواعد، ۱۸۰؛ امام‌ خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۶؛ امام‌ خمینی، دعاء السحر، ۲۳ و ۳۳؛ امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۵۳۱.</ref> و از آن جهت که جامع همه [[حقایق]] در عالم است، او را عالم صغیر نیز می‌نامند<ref>ابن‌عربی، الفتوحات المکیه ۴/۴۰۹؛ امام‌ خمینی، امام‌ خمینی، تقریرات، ۳/۱۱.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[انسان کامل - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «انسان کامل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۳۶۱ – ۳۷۰.</ref>