نافله
مقدمه
از ریشه نفل به معنی زیادی و غنیمت است. به نمازهای مستحب نافله گویند، چون علاوه بر نمازهای واجب است. به نماز شب نیز نافله شب گفته می‌‌شود. نوافل نمازهای روزانه ۳۴ رکعت، یعنی دو برابر نمازهای واجب است. خواندن نمازهای نافله بسیار پسندیده است و طبق روایات، جبران‌کننده کاستی‌های واجبات و فرائض است.
حضرت علی (ع) فرموده است: هر گاه حالت قلبی و آمادگی و اشتیاق داشتی نافله بخوان و اگر حال نافله خواندن نبود، به همان واجبات اکتفا کن[۱]. جزئیات و تعداد رکعت‌های نافله‌ها در رساله‌های عملیه آمده است[۲].
نماز نافله، نماز سنت است که واجب نیست و آن دو قسم است: مبتدئه، مرتبه. مبتدئه؛ نافله‌ای است که وقت معینی نداشته باشد که نماز در هرحال مطلوب و مقرب به خداست. مرتبه؛ نوافل شب و روز است که ۳۴ رکعت است. مرحوم محدث نوری، حکایت سید رشتی را چنین نقل می‌کند که حضرت مهدی (ع) به سید دستور خواندن نافله، زیارت جامعه و زیارت عاشورا را می‌دهد و پس از آن می‌فرماید: "شما چرا نافله نمی‌خوانید؟ نافله، نافله، نافله!"[۳]. برخی می‌گویند مراد امام (ع) از نافله، نافله شب است[۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه (فیض الاسلام)، حکمت ۳۰۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۳۰.
- ↑ نجم الثاقب، باب سوم.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۲۸.