بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'jpg|22px]] 22px دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سیره معصوم}} | {{سیره معصوم}} | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = فضیلت| عنوان مدخل = صبر| مداخل مرتبط = [[صبر در قرآن]] - [[صبر در حدیث]] - [[صبر در فقه اسلامی]] - [[صبر در نهج البلاغه]] - [[صبر در اخلاق اسلامی]] - [[صبر در معارف مهدویت]] - [[صبر در معارف و سیره نبوی]] - [[صبر در معارف و سیره علوی]] - [[صبر در معارف و سیره حسینی]] - [[صبر در فقه سیاسی]] - [[صبر در معارف دعا و زیارات]] - [[صبر در معارف و سیره سجادی]] - [[صبر در سیره معصوم]] - [[صبر در جامعهشناسی اسلامی]] - [[صبر در خانواده]] - [[صبر در معارف و سیره فاطمی]] - [[صبر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
| موضوع مرتبط = فضیلت | |||
| عنوان مدخل = صبر | |||
| مداخل مرتبط = [[صبر در قرآن]] - [[صبر در حدیث]] - [[صبر در فقه اسلامی]] - [[صبر در نهج البلاغه]] - [[صبر در اخلاق اسلامی]] - [[صبر در معارف مهدویت]] - [[صبر در معارف و سیره نبوی]] - [[صبر در معارف و سیره علوی]] - [[صبر در معارف و سیره حسینی]] - [[صبر در فقه سیاسی]] - [[صبر در معارف دعا و زیارات]] - [[صبر در معارف و سیره سجادی]] - [[صبر در سیره معصوم]] - [[صبر در جامعهشناسی اسلامی]] - [[صبر در خانواده]] - [[صبر در معارف و سیره فاطمی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== چیستی صبر == | == چیستی صبر == | ||
صبر در لغت به معنای حبس و نگهداری آمده است<ref>معجم مقاییس اللّغه، ج ۳، ص ۳۲۹، «صبر».</ref> و در اصطلاح به معنای [[شکیبایی]] و [[خودداری نفس]] است از آنچه [[عقل]] و [[شرع]] [[حکم]] میکند و آن را میطلبد<ref>ر. ک: [[فرهنگ قرآن ج۱۸ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ص۲۴۶ – ۲۵۹؛ [[علی نبیاللهی|نبیاللهی، علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۸۰.</ref>. [[حقیقت]] صبر، آن است که [[آدمی]] خویشتن را از اظهار [[ناراحتی]] باز دارد؛ صبر صفتی است که [[انسان]] را از تلاطمهای [[روحی]] و حرکات جسمی غیر متعارف باز میدارد و به عبارت دیگر صبر یک ویژگی [[روانی]] و [[ثبات]] درونی است که نتیجۀ آن [[مدیریت]] [[احساسات]] و هیجانات، توان [[تحمل سختیها]] و سخت کوشی در کارهاست <ref>ر. ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص۲۰۸-۲۱۱؛ [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. | صبر در لغت به معنای حبس و نگهداری آمده است<ref>معجم مقاییس اللّغه، ج ۳، ص ۳۲۹، «صبر».</ref> و در اصطلاح به معنای [[شکیبایی]] و [[خودداری نفس]] است از آنچه [[عقل]] و [[شرع]] [[حکم]] میکند و آن را میطلبد<ref>ر. ک: [[فرهنگ قرآن ج۱۸ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ص۲۴۶ – ۲۵۹؛ [[علی نبیاللهی|نبیاللهی، علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۸۰.</ref>. [[حقیقت]] صبر، آن است که [[آدمی]] خویشتن را از اظهار [[ناراحتی]] باز دارد؛ صبر صفتی است که [[انسان]] را از تلاطمهای [[روحی]] و حرکات جسمی غیر متعارف باز میدارد و به عبارت دیگر صبر یک ویژگی [[روانی]] و [[ثبات]] درونی است که نتیجۀ آن [[مدیریت]] [[احساسات]] و هیجانات، توان [[تحمل سختیها]] و سخت کوشی در کارهاست <ref>ر. ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ص۲۰۸-۲۱۱؛ [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. |