شیعه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

* از [[قرن پنجم]] تا اواخر [[قرن نهم]]، [[شیعه]] به همان افزایش که در [[قرن چهارم]] داشت ادامه می‌داد و پادشاهانی نیز که [[مذهب شیعه]] داشتند به وجود آمده از [[تشیّع]] [[ترویج]] می‌نمودند. در اواخر [[قرن پنجم]] [[هجری]] [[دعوت]] [[اسماعیلیه]] در قلاع الموت ریشه انداخت و [[اسماعیلیه]] نزدیک به یک قرن و نیم در وسط [[ایران]] در حال [[استقلال]] کامل می‌زیستند و [[سادات]] مرعشی در مازندران سال‌های متمادی [[سلطنت]] کردند. شاه خدابنده از [[پادشاهان]] مغول، [[مذهب شیعه]] را [[اختیار]] کرد و اعقاب او از [[پادشاهان]] مغول سالیان دراز در [[ایران]] [[سلطنت]] کردند و از [[تشیّع]] [[ترویج]] می‌کردند و همچنین [[سلاطین]] آق‌قویونلو و قره‌قویونلو که در تبریز [[حکومت]] می‌کردند و دامنۀ حکمرانی‌شان تا [[فارس]] و کرمان کشیده می‌شد و همچنین [[حکومت]] فاطمیین نیز سالیان دراز در [[مصر]] برپا بود. البته [[قدرت]] مذهبی [[جماعت]] با [[پادشاهان]] وقت تفاوت می‌کرد، چنانکه پس از برچیده شدن بساط فاطمیین و روی کار آمدن [[سلاطین]] [[آل]] ایوب صفحه برگشت و شیعۀ [[مصر]] و [[شامات]]، [[آزادی]] مذهبی را بکلی از دست دادند و جمع کثیری از [[شیعه]] از دم [[شمشیر]] گذشتند. از آن جمله [[شهید اول]] [[محمّد]] بن [[محمّد]] مکی، یکی از نوابغ [[فقه]] [[شیعه]] سال ۷۸۶ [[هجری]] در [[دمشق]] به [[جرم]] [[تشیّع]] کشته شد. و همچنین شیخ [[اشراق]] شهاب الدین سهروردی در [[حلب]] به [[جرم]] [[فلسفه]] به [[قتل]] رسید. روی‌هم‌رفته در این پنج قرن، [[شیعه]] از جهت جمعیت در افزایش، از جهت [[قدرت]] و [[آزادی]] مذهبی تابع موافقت و [[مخالفت]] [[سلاطین]] وقت بوده‌اند و هرگز در این مدت [[مذهب]] [[تشیّع]] در یکی از [[کشورهای اسلامی]]، [[مذهب]] رسمی اعلام نشده بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۵۰تا ۳۵۶.</ref>.