مرگ در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

امام خمینی اقسام مرگ را عبارت از: [[مرگ طبیعی]]، مرگ اخترامی و [[مرگ ارادی]] می‌داند و مباحثی چون عوامل، [[ترس]] و [[یاد مرگ]] را مورد بررسی قرار داده است. ایشان برای [[احتضار]] نشانه‌هایی برمی‌شمارد ازجمله: [[مشاهده]] [[عالم غیب]] که برای محتضر رخ می‌دهد، مشاهده برخی درجات و درکات، ظهور [[ولایت]] [[معصومان]]{{ع}} و [[آگاهی]] به جدا شدن از امور مورد علاقه [[انسان]] که به اعتقاد امامخمینی عمده [[سختی]] مرگ ترک تعلقات است.<ref>[[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[مرگ (مقاله)|مقاله «مرگ»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۹، ص۲۶۰–۲۶۴.</ref>

«مرگ» به معنای پایان حیات و رفتن از دنیاست.<ref>دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۳/۲۰۷۰۱.</ref> در [[زبان عربی]] از آن به «[[موت]]» تعبیر می‌شود. در اصطلاح [[فلسفه]] و [[کلام]]، جداشدن همیشگی [[روح]] از [[جسم]] و انتقال آن از [[عالم دنیا]] به [[عالم آخرت]] است<ref>افلاطون، دوره کامل آثار افلاطون، ۱/۴۴–۴۵ و ۴۹–۶۳؛ ابن‌سینا، رسائل، ۳۴۳؛ فیض کاشانی، علم الیقین فی اصول الدین، ۲/۱۰۱۷–۱۰۱۹.</ref> امام خمینی مرگ را [[استقلال]] نفس،<ref>امام خمینی، تقریرات، ۳/۷۱.</ref> انتقال از خنشئه ملکی به نشئه ملکوتی یا انتقال به حیات ثانوی ملکوتی، پس از [[حیات]] اولی مُلکی<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۳۲۳.</ref> می‌داند. افزون بر معنای [[انتقال روح]]، [[مرگ]] در اصطلاح [[اهل معرفت]]، به معنای ریشه‌کن کردن [[هوای نفس]] به‌کار می‌رود<ref>جرجانی، کتاب التعریفات، ۱۰۴.</ref> که از آن به «[[موت]] ارادی» تعبیر می‌کنند.<ref>ابن‌سینا، رسائل، ۳۴۲؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۰؛ آملی، المقدمات من کتاب نص النصوص، ۳۲۰.</ref>.<ref>[[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[مرگ (مقاله)|مقاله «مرگ»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۹، ص۲۶۰–۲۶۴.</ref>