نبوت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#انبیاء دارای [[شرح صدر]] و [[قوت قلب]] خاصی هستند.<ref>[[محمد امین صادقی ارزگانی|صادقی ارزگانی]] و [[باقر صاحبی|صاحبی]]، [[نبوت - صادقی ارزگانی و صاحبی (مقاله)|مقاله «نبوت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱۰، ص۸–۱۸.</ref>

نبوت از ریشه [[نبأ]] به معنای خبر دادن<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۸/۳۸۲.</ref>یا از ریشه «نَبْو» به معنای بلندی و مکان مرتفع<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۵/۳۰۲؛ طریحی، مجمع البحرین، ۱/۴۰۵.</ref> است و [[نبی]] کسی است که از [[خداوند]] خبر می‌دهد.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱/۴۰۵.</ref> این کلمه در اصطلاح [[کلامی]] به معنای آوردن [[پیام]] و رساندن [[احکام خدا]] به بندگانش و [[هدایت]] آنان به سوی [[حق‌تعالی]]<ref>سید مرتضی، الذخیرة فی علم الکلام، ۳۲۲–۳۲۳؛ تفتازانی، شرح المقاصد، ۵/۵ و ۲۴–۲۷.</ref>و در اصطلاح عرفانی به معنای خبردادن از [[حقایق الهی]]، مانند [[معرفت]] ذات [[حق]] و [[اسما]] و صفات و [[احکام]] او<ref>کاشانی، اصطلاحات الصوفیه، ۷۴؛ آملی، جامع الاسرار، ۳۷۹؛ سجادی، فرهنگ اصطلاحات، ۷۵۹.</ref>است. [[امام خمینی]] [[نبوت]] [[کلامی]] را به این معنا می‌داند که [[خداوند]] فردی را برای نشان‌دادن راه [[سعادت]] و [[شقاوت]] به [[مردم]] یا تأسیس [[شریعت]] و احکام و [[قانون‌گذاری]] میان آنان، [[انتخاب]] کند.<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۲۰۰؛ امام خمینی، کشف اسرار، ۱۲۶.</ref> ایشان در اصطلاح [[عرفانی]] نبوت را دارای مراتبی می‌داند و نبوت مطلق [[حقیقی]] را اظهار و خبر دادن از [[مقام]] [[غیب]] در مرتبه [[واحدیت]]، بر حسب استعدادهای مظاهر می‌داند. چنین نبوتی در واقع همان [[تعلیم]] حقیقی و انباء ذاتی است.<ref>امام خمینی، مصباح الهدایه، ۳۸.</ref>