سیاست‌های امنیتی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[امام علی]] {{ع}}: کمال [[دوراندیشی]]، به [[صلاح]] کشاندن [[مخالفان]] و [[مدارا]] با [[دشمنان]] است<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}: کمالُ الحَزمِ استِصلاحُ الأَضدادِ، ومُداجاةُ الأَعداءِ}} (غرر الحکم، ح ۷۲۳۲).</ref>. | [[امام علی]] {{ع}}: کمال [[دوراندیشی]]، به [[صلاح]] کشاندن [[مخالفان]] و [[مدارا]] با [[دشمنان]] است<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}: کمالُ الحَزمِ استِصلاحُ الأَضدادِ، ومُداجاةُ الأَعداءِ}} (غرر الحکم، ح ۷۲۳۲).</ref>. | ||
== [[سازش]] به همراه | == [[سازش]] به همراه زیرکی == | ||
[[امام علی]] {{ع}}: [[سازش]] را تا زمانی که در آن ضعفی برای [[اسلام]] نباشد، سودمندتر از [[نبرد]] یافتم<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}: وَجَدتُ المُسالَمَةَ ما لَم یکن وَهنٌ فِی الإِسلامِ أنجَعَ مِنَ القِتالِ}} (غرر الحکم، ح ۱۰۱۳۸).</ref>. | [[امام علی]] {{ع}}: [[سازش]] را تا زمانی که در آن ضعفی برای [[اسلام]] نباشد، سودمندتر از [[نبرد]] یافتم<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}: وَجَدتُ المُسالَمَةَ ما لَم یکن وَهنٌ فِی الإِسلامِ أنجَعَ مِنَ القِتالِ}} (غرر الحکم، ح ۱۰۱۳۸).</ref>. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
[[الأموال (کتاب)|الأموال]]- به [[نقل]] از [[کثیر بن نمر]]-: مردی، مردی از [[خوارج]] را نزد [[علی]] {{ع}} آورد و گفت ای [[امیر مؤمنان]]! دیدم که این مرد، تو را [[دشنام]] می‌دهد. فرمود: "به او [[دشنام]] ده، همان‌گونه که به من [[دشنام]] داد". گفت: تو را دوزخی می‌انگاشت! فرمود: "آن را که با من [[پیکار]] نکند، نمی‌کشم". [سپس] فرمود: "آنها بر ما سه [[حق]] دارند: آنان را از [[مساجد]]، باز نداریم، که در آن [[یاد خدا]] کنند؛ و آنان را از [[ثروت‌های عمومی]] باز نداریم، تا زمانی که دستان آنان با دست‌های ماست؛ و با آنان [[پیکار]] نکنیم، تا زمانی که با ما [[پیکار]] نکنند"<ref>الأموال، ص ۲۴۵، ح ۵۶۷.</ref>. | [[الأموال (کتاب)|الأموال]]- به [[نقل]] از [[کثیر بن نمر]]-: مردی، مردی از [[خوارج]] را نزد [[علی]] {{ع}} آورد و گفت ای [[امیر مؤمنان]]! دیدم که این مرد، تو را [[دشنام]] می‌دهد. فرمود: "به او [[دشنام]] ده، همان‌گونه که به من [[دشنام]] داد". گفت: تو را دوزخی می‌انگاشت! فرمود: "آن را که با من [[پیکار]] نکند، نمی‌کشم". [سپس] فرمود: "آنها بر ما سه [[حق]] دارند: آنان را از [[مساجد]]، باز نداریم، که در آن [[یاد خدا]] کنند؛ و آنان را از [[ثروت‌های عمومی]] باز نداریم، تا زمانی که دستان آنان با دست‌های ماست؛ و با آنان [[پیکار]] نکنیم، تا زمانی که با ما [[پیکار]] نکنند"<ref>الأموال، ص ۲۴۵، ح ۵۶۷.</ref>. | ||
== | == تبعید توطئه‌گران == | ||
[[الغارات (کتاب)|الغارات]]- به [[نقل]] از [[سعید اشعری]]-: [[علی]] {{ع}} هنگام حرکت به سوی [[نهروان]]، مردی از [[قبیله]] [[نخع]] را [[جانشین]] کرد که نامش [[هانی بن هوذه]] بود. وی به [[علی]] {{ع}} [[نامه]] نوشت که [دو گروهِ] [[غنی]] و [[باهله]]، [[فتنه]] کرده‌اند و [[دعا]] کرده‌اند که دشمنت [[پیروز]] گردد. [[علی]] {{ع}} به او نوشت: "آنان را از [[کوفه]] بیرون کن و هیچ یک از آنان را رها مکن"<ref>الغارات، ج ۱، ص ۱۸.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۰۱-۳۰۵.</ref>. | [[الغارات (کتاب)|الغارات]]- به [[نقل]] از [[سعید اشعری]]-: [[علی]] {{ع}} هنگام حرکت به سوی [[نهروان]]، مردی از [[قبیله]] [[نخع]] را [[جانشین]] کرد که نامش [[هانی بن هوذه]] بود. وی به [[علی]] {{ع}} [[نامه]] نوشت که [دو گروهِ] [[غنی]] و [[باهله]]، [[فتنه]] کرده‌اند و [[دعا]] کرده‌اند که دشمنت [[پیروز]] گردد. [[علی]] {{ع}} به او نوشت: "آنان را از [[کوفه]] بیرون کن و هیچ یک از آنان را رها مکن"<ref>الغارات، ج ۱، ص ۱۸.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۰۱-۳۰۵.</ref>. | ||