ابراهیم بن جابر ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها

او از بردگان [[خرشه]] [[ثقفی]] بود و هنگام غزوه [[طائف]]، زمانی که محاصره به طول انجامید و منادیان [[رسول خدا]] {{صل}} ندا دادند: هر برده‌ای از حصار بیرون آید و خود را [[تسلیم]] کند، [[آزاد]] خواهد شد، گروهی ۲۳ نفره<ref>شامی، ج۵، ص۳۸۵-۳۸۴.</ref> از جمله ابراهیم بن جابر ثقفی از دژ طائف خارج شدند و به [[پیامبر]] پیوستند. واقدی نام ایشان را برده است<ref>واقدی، ج۲، ص۲۳۱-۲۳۲.</ref> [[ابن هشام]] می‌گوید: [[ابن اسحاق]] نام ایشان را آورده، ولی وی آن فهرست را حذف کرده است<ref>ابن اسحاق، ج۴، ص۱۲۸.</ref>، آنها [[مسلمان]] شدند و [[حضرت]] ایشان را آزاد کرد. سپس ابراهیم را به [[اسید بن حضیر]] سپرد تا وی را [[یاری]] کند و [[قرآن]] و [[سنت]] بدو بیاموزد<ref>ابن حجر، ج۱، ص۱۷۲-۱۷۱.</ref>. پس از آنکه [[قبیله ثقیف]] مسلمان شد، صاحبان آن غلام‌ها، بازگرداندن آنان را به [[بردگی]] خواستند که حضرت در پاسخ فرمود: «ایشان آزاد شده خداوندند»<ref>واقدی، ج۲، ص۲۳۱-۲۳۲؛ شامی، ج۵، ص۳۸۵.</ref><ref>[[محمود حیدری آقایی|حیدری آقایی، محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابراهیم بن جابر ثقفی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۹۶-۹۷.</ref>