منظور از مهدویت نوعی و شخصی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[حاجی نوری]] می‌نویسد: در خبری از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده است: روزی در مجلس [[امام صادق]] {{ع}} نام مبارک [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} برده شد، [[امام صادق]] {{ع}} به جهت تعظیم و احترام از جای برخاست<ref>نجم الثاقب، ص ۴۴۴</ref>.

و نیز در روایت آمده که [[دعبل خزاعی]] بعد از آنکه ابیاتی راجع به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نزد [[امام رضا]]{{ع}} قرائت کرد، حضرت از جای برخاست...<ref>منتخب الأثر، ص ۵۰۵</ref>. [[میرزای نوری]] می‌گوید: وقتی نام [[امام مهدی|حضرت حجه بن الحسن]] {{ع}} در مجلس [[امام رضا]]{{ع}} برده شد، آن حضرت از جای برخاست و دو دست مبارکش را روی سر گذاشت و فرمود: {{عربی|اندازه=155%|اللّهمّ عَجِّلْ فَرَجَهُ و سَهِّلْ مَخْرَجَهُ}}ع<ref>منتخب الأثر، ص ۵۰۵</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} سؤال شد: چرا هنگام شنیدن نام امام زمان {{ع}} از جای خود برمی‌خیزیم؟ حضرت فرمود: چون غیبت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] طولانی است. و امام از شدّت محبّتی که به دوستان خود دارد هر زمانی که شخصی او را یاد کند نگاهی به او می‌نماید و سزاوار است که یاد کننده به جهت احترام و تعظیم، از جای خود برخیزد. هنگامی که مولای خویش او را به نظر مهر و عطوفت نگاه می‌کند، پس از جای خود برخیزد و از خدای تبارک و تعالی تعجیل فرج ایشان را بخواهد<ref>منتخب الأثر، ص ۵۰۵</ref>»<ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۷۹.</ref>.