شایسته‌سالاری در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سیره مبارک پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} نیز مبتنی بر رعایت اصل شایسته‌سالاری بوده است. معیار [[تکریم]] و [[بزرگداشت]] افراد، نه صرفاً خصایص نسبی و حسبی آنان، بلکه برخورداری از شایستگی‌های [[اخلاقی]] و [[معرفتی]] بود. در قرآن کریم به [[نقد]] رویکرد برخی از تازه مسلمانانی پرداخته شده است که با لحاظ [[سنت‌های جاهلی]] دست به [[فخرفروشی]] به [[حسب و نسب]] خویش زده بودند: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ}}<ref>«ای مردم! ما شما را از مردی و زنی آفریدیم و شما را گروه‌ها و قبیله‌ها کردیم تا یکدیگر را باز‌شناسید، بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، به راستی خداوند دانایی آگاه است» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref>. در کافی از [[حضرت باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمودند: [[سلمان]] با جمعی از [[قریش]] در [[مسجد]] نشسته بود هر یک از آنها [[فخر]] و [[مباهات]] می‌کردند در [[نسب]] خود. [[عمر]] به سلمان گفت نسب تو چیست و [[پدر]] و [[مادر]] تو کیست؟ سلمان گفت: من بنده‌ای از [[بندگان خدا]] هستم. [[گمراه]] بودم [[خداوند]] به واسطه وجود [[مقدس]] [[پیغمبر]] خاتم مرا [[هدایت]] نمود. [[فقیر]] بودم بی‌نیازم کرد. [[بنده]] بودم آزادم فرمود به وسیله پیغمبر. نسب و حسب من این است. از مسجد بیرون آمد، داستان را به [[سمع]] [[مبارک]] پیغمبر رسانید. [[جبرئیل]] نازل شد و [[آیه]] فوق را آورد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، تحقیق و تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری، ج۸، ص۱۸۱.</ref>.

در [[سیره]] مبارک حضرت {{صل}} از واگذاری امور به نااهلان [[پرهیز]] می‌شده است. مسلم در صحیح خود و دیگر مجامع [[روایی]] [[اهل سنت]] و [[شیعه]] این [[روایت]] را نقل کرده‌اند که: