جز
جایگزینی متن - 'محمدبن' به 'محمد بن'
جز (جایگزینی متن - 'طنین افکن' به 'طنین‌افکن') |
جز (جایگزینی متن - 'محمدبن' به 'محمد بن') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
در روایاتی، از [[نزول فرشتگان در شب قدر]] بر [[ائمه]] {{عم}} سخن گفته شده است. در روایتی [[نبوی]] چنین آمده است: «به [[شب قدر]] [[ایمان]] بیاورید که همانا آن برای [[علی بن ابی طالب]] و یازده فرزندش بعد از من است»<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۷۰۰؛ محمد بن علی صدوق، الخصال، ج۲، ص۴۸۰.</ref>. اختصاص این شب به امیرالمؤمنین {{ع}} و دیگر ائمه {{عم}} بدین معناست که فرشتگان و [[روح]] در آن شب بر آنان نازل می‌شوند. در روایتی دیگر از آن [[حضرت]]، همین مطلب بیان شده است که تمام امور (كل امر) در شب قدر پس از آن حضرت بر اميرالمؤمنین {{ع}} نازل می‌شود<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۱۷-۶۱۸؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۲۲۴.</ref>. نقل شده است که امیرالمؤمنین {{ع}} به [[امام حسین]] {{ع}} بیان کردند که در شب قدر حوادث آن سال [[امت]] بر [[رسول خدا]] {{صل}} عرضه شد و خبر دادند که این امور بر ایشان و اوصیای ایشان نیز عرضه خواهد شد<ref>ر. ک: على استر آبادی، تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص۷۹۳-۷۹۴؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۵، ص۷۱.</ref>. | در روایاتی، از [[نزول فرشتگان در شب قدر]] بر [[ائمه]] {{عم}} سخن گفته شده است. در روایتی [[نبوی]] چنین آمده است: «به [[شب قدر]] [[ایمان]] بیاورید که همانا آن برای [[علی بن ابی طالب]] و یازده فرزندش بعد از من است»<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۷۰۰؛ محمد بن علی صدوق، الخصال، ج۲، ص۴۸۰.</ref>. اختصاص این شب به امیرالمؤمنین {{ع}} و دیگر ائمه {{عم}} بدین معناست که فرشتگان و [[روح]] در آن شب بر آنان نازل می‌شوند. در روایتی دیگر از آن [[حضرت]]، همین مطلب بیان شده است که تمام امور (كل امر) در شب قدر پس از آن حضرت بر اميرالمؤمنین {{ع}} نازل می‌شود<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۱۷-۶۱۸؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۲۲۴.</ref>. نقل شده است که امیرالمؤمنین {{ع}} به [[امام حسین]] {{ع}} بیان کردند که در شب قدر حوادث آن سال [[امت]] بر [[رسول خدا]] {{صل}} عرضه شد و خبر دادند که این امور بر ایشان و اوصیای ایشان نیز عرضه خواهد شد<ref>ر. ک: على استر آبادی، تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص۷۹۳-۷۹۴؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۵، ص۷۱.</ref>. | ||
در روایتی دیگر از امیرالمؤمنین {{ع}} تأکید شده است در شب قدر، امور آن سال بر [[صاحبان امر]] نازل می‌شود. [[راوی]] از آن حضرت خواست که صاحبان امر را معرفی کند. آن حضرت فرمود: من و بازده نفر از [[نسل]] من، که [[امامان]] محدثیم<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۶۹۹؛ | در روایتی دیگر از امیرالمؤمنین {{ع}} تأکید شده است در شب قدر، امور آن سال بر [[صاحبان امر]] نازل می‌شود. [[راوی]] از آن حضرت خواست که صاحبان امر را معرفی کند. آن حضرت فرمود: من و بازده نفر از [[نسل]] من، که [[امامان]] محدثیم<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۶۹۹؛ محمد بن ابراهيم نعمانی، الغيبه، تحقیق علی اکبر غفاری، ص۶۰.</ref>. بنا بر [[نقلی]]، امیرالمؤمنين {{ع}} فردای نخستین [[شب قدر]] پس از [[رحلت رسول خدا]] {{صل}} به [[مردم]] فرمودند که هر چه می‌خواهند از ایشان بپرسند، که ایشان از گذشته و [[آینده]] خبر می‌دهد<ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref>. گویا این [[آگاهی]]، به دریافت این [[علوم]] در شب قدر مرتبط است. این گونه [[روایات]]، بیانگر آن‌اند که بخشی از [[علوم اهل بیت]] از طریق [[ارتباط با فرشتگان]] و دریافت از آنان به دست می‌آمده است؛ اما چگونگی این [[ارتباط]]، در این روایات مبهم است. | ||
در روایتی خبر داده شده است که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} هنگام [[غسل]] [[بدن مطهر پیامبر]] {{صل}}، [[فرشتگان]] را می‌دید که او را [[یاری]] می‌کردند؛ گروهی نازل می‌شدند و گروهی [[عروج]] می‌کردند و آن [[حضرت]] صدای زمزمه و [[صلوات]] آنان را می‌شنید<ref>محمد بن حسین شریف الرضی، نهج البلاغه، ص۳۱۱: {{متن حدیث|وَ لَقَدْ وَلِيتُ غُسْلَهُ {{صل}} وَ الْمَلَائِكَةُ أَعْوَانِي فَضَجَّتْ الدَّارُ وَ الْأَفْنِيَةُ مَلَأٌ مِنْهُمْ يَهْبِطُ وَ مَلَأٌ مِنْهُمْ يَعْرُجُ وَ مَا فَارَقْتَ سَمْعِي هَيْمَنَةً مِنْهُمْ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى وَارَيْنَاهُ فِي ضَرِيحِهِ}}.</ref>. [[روایت]] دیگری نیز از [[مشاهده]] فرشتگان توسط ایشان خبر داده است<ref>ر. ک: قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۱۹۴؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۶، ص۸۵.</ref>. | در روایتی خبر داده شده است که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} هنگام [[غسل]] [[بدن مطهر پیامبر]] {{صل}}، [[فرشتگان]] را می‌دید که او را [[یاری]] می‌کردند؛ گروهی نازل می‌شدند و گروهی [[عروج]] می‌کردند و آن [[حضرت]] صدای زمزمه و [[صلوات]] آنان را می‌شنید<ref>محمد بن حسین شریف الرضی، نهج البلاغه، ص۳۱۱: {{متن حدیث|وَ لَقَدْ وَلِيتُ غُسْلَهُ {{صل}} وَ الْمَلَائِكَةُ أَعْوَانِي فَضَجَّتْ الدَّارُ وَ الْأَفْنِيَةُ مَلَأٌ مِنْهُمْ يَهْبِطُ وَ مَلَأٌ مِنْهُمْ يَعْرُجُ وَ مَا فَارَقْتَ سَمْعِي هَيْمَنَةً مِنْهُمْ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى وَارَيْنَاهُ فِي ضَرِيحِهِ}}.</ref>. [[روایت]] دیگری نیز از [[مشاهده]] فرشتگان توسط ایشان خبر داده است<ref>ر. ک: قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۱۹۴؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۶، ص۸۵.</ref>. | ||
در برخی از [[روایات نبوی]] و [[علوی]]، مسئله تحديث نیز بیان شده است. در روایتی آمده است که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|مِنْ أَهْلِ بَيْتِي اثْنَا عَشَرَ مُحَدَّثاً}}<ref>محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲۰؛ محمد بن ابراهيم نعمانی، الغيبة، تحقیق علی اکبر غفاری، ص۶۶؛ دوازده نفر از اهل بیت من محل‌اند. سند این روایت، موثق است. همچنین ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، {{عربی|باب أن الأئمة محدثون مفهمون}}؛ ص۶۷۳، محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ۵ باب في الأئمة أنهم {{ع}} محدثون مفهمون، ص۳۱۹. روایات متعددی در این باب، مضمون روایت نقل شده را تأیید می‌کنند.</ref>. تحديث در لغت، مصدر باب تفعیل به معنای [[سخن گفتن]] و خبر دادن از چیزی است<ref>ر. ک: | در برخی از [[روایات نبوی]] و [[علوی]]، مسئله تحديث نیز بیان شده است. در روایتی آمده است که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|مِنْ أَهْلِ بَيْتِي اثْنَا عَشَرَ مُحَدَّثاً}}<ref>محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲۰؛ محمد بن ابراهيم نعمانی، الغيبة، تحقیق علی اکبر غفاری، ص۶۶؛ دوازده نفر از اهل بیت من محل‌اند. سند این روایت، موثق است. همچنین ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، {{عربی|باب أن الأئمة محدثون مفهمون}}؛ ص۶۷۳، محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ۵ باب في الأئمة أنهم {{ع}} محدثون مفهمون، ص۳۱۹. روایات متعددی در این باب، مضمون روایت نقل شده را تأیید می‌کنند.</ref>. تحديث در لغت، مصدر باب تفعیل به معنای [[سخن گفتن]] و خبر دادن از چیزی است<ref>ر. ک: محمد بن مکرم بن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۳۳؛ فخر الدين بن محمد طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۴۶-۲۴۵.</ref>. از [[روایات]] این گونه به دست می‌آید که در این حالت، فرد فقط صدایی را می‌شنود که با او سخن می‌گوید؛ بدون آنکه صاحب سخن را ببیند. این مطلب، در ادامه بحث روشن می‌شود. در [[روایت]] دیگری، محتوای روایت پیشین، این گونه نقل شده است: {{متن حدیث|مِنْ وُلْدِيَ اثْنَا عَشَرَ نَقِيباً نُجَبَاءُ مُحَدَّثُونَ مُفَهَّمُونَ}}<ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۷۲؛ محمد بن محمد مفید، الاختصاص، ص۳۲۹ محمد بن حسن حر عاملی، اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج۲، ص۱۴۶.</ref>. در روایتی، از [[پیامبر]] {{صل}} نقل شده است: من و اوصیای از فرزندانم، [[هدایت]] شدگانیم. همه ما محدثیم. در ادامه این روایت، نام برخی از [[ائمه]] و تعداد آنان آمده است<ref>ر. ک: علی بن موسی بن طاووس، اللهوف على قتلى الطفوف، ترجمه احمد فهری زنجانی، ص۶۶؛ محمد حسینی موسوی، تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين)، ج۲، ص۲۳۱؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۴۴، ص۳۳۰.</ref>. در این روایات، مقصود از [[محدث]] بیان نشده است. | ||
اگر چه بیشتر این روایات، گرفتار [[ضعف]] سندی‌اند، اما تعداد این روایات و [[تأیید]] آنها با روایات [[امامان]] بعدی، موجب [[اطمینان]] به صدور آنان می‌شود.<ref>[[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی (کتاب)|ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی]] ص ۲۳۱.</ref> | اگر چه بیشتر این روایات، گرفتار [[ضعف]] سندی‌اند، اما تعداد این روایات و [[تأیید]] آنها با روایات [[امامان]] بعدی، موجب [[اطمینان]] به صدور آنان می‌شود.<ref>[[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی (کتاب)|ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی]] ص ۲۳۱.</ref> | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
رفت و آمد [[فرشتگان]]، [[نزول فرشتگان در شب قدر]] بر ائمه، [[تمثل فرشتگان]] نزد ایشان و [[سخن گفتن]] با ائمه (تحديث)، از مهم‌ترین مطالبی است که در [[روایات]] این دو [[امام]] بزرگوار آمده است. | رفت و آمد [[فرشتگان]]، [[نزول فرشتگان در شب قدر]] بر ائمه، [[تمثل فرشتگان]] نزد ایشان و [[سخن گفتن]] با ائمه (تحديث)، از مهم‌ترین مطالبی است که در [[روایات]] این دو [[امام]] بزرگوار آمده است. | ||
در روایاتی از [[امام باقر]] {{ع}}، ائمه {{عم}} با عنوان «مختلف الملائكة»، یعنی کسانی که محل رفت و آمد فرشتگان‌اند، توصیف شده‌اند<ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۵۷ و ۹۰-۹۵.</ref>. در روایتی دیگر از آن [[حضرت]] آمده است: چرا [[مردم]] از ما [[کراهت]] دارند؟ به [[خدا]] قسم، ما [[درخت نبوت]]، [[جایگاه رسالت]]، [[محل رفت و آمد فرشتگان]] و [[خانه]] [[رحمت]] و [[معدن]] علمیم<ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۵۷؛ | در روایاتی از [[امام باقر]] {{ع}}، ائمه {{عم}} با عنوان «مختلف الملائكة»، یعنی کسانی که محل رفت و آمد فرشتگان‌اند، توصیف شده‌اند<ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۵۷ و ۹۰-۹۵.</ref>. در روایتی دیگر از آن [[حضرت]] آمده است: چرا [[مردم]] از ما [[کراهت]] دارند؟ به [[خدا]] قسم، ما [[درخت نبوت]]، [[جایگاه رسالت]]، [[محل رفت و آمد فرشتگان]] و [[خانه]] [[رحمت]] و [[معدن]] علمیم<ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۵۷؛ محمد بن محمد مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله على العباد، تصحيح موسسة آل البيت، ج۲، ص۱۶۸.</ref>. بنا بر برخی از این نقلها، آن حضرت این سخن را بارها تکرار کرده بودند<ref>ر. ک: محمد بن محمد مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله على العباد، تصحیح موسسة آل البيت، ج۲، ص۱۶۸؛ فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج۱، ص۵۰۸.</ref>. در نقل دیگری [[روایت]] شده است که ایشان می‌فرمودند: {{متن حدیث|نحن الذين إلا تختلف الملائكة}}<ref>محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۹۲؛ محمد بن على صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۶؛ قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۸۵۱: «ما کسانی هستیم که فرشتگان به سوی آنان در رفت و آمدند».</ref>. | ||
بنا بر روایتی دیگر، آن [[حضرت]] فرمودند: به [[خدا]] قسم [[فرشتگان]] بر ما نازل می‌شوند و بر فرش‌های ما قدم می‌گذارند. آن حضرت در ادامه، این مطلب را برآیه‌ای از [[قرآن]] تطبیق دادند و فرمودند: آیا [[کتاب خدا]] را نمی‌خوانی که فرموده است): {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref><ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۹۱؛ ملامحسن فیض کاشانی، تفسير الصافی، ج۴، ص۳۶۰؛ سید هاشم بحرانی، البرهان في تفسير القرآن، ج۴، ص۷۸۷.</ref>. و این [[روایت]] نشان می‌دهد که این [[آیه]] به [[نزول فرشتگان]] در [[قیامت]] یا هنگام [[مرگ]] اختصاص ندارد؛ بلکه آنان در مواقع دیگر نیز بر [[ائمه]] {{عم}} نازل می‌شوند. این دومین آیه‌ای است که ائمه {{عم}} در این موضوع بدان استناد کرده‌اند. ظاهر این روایت، همچنین [[تمثل]] را در هنگام حضور نزد ائمه {{عم}} می‌رساند؛ زیرا از تعابیری مانند بر فرش‌های ما قدم می‌گذارند، همین مطلب به [[ذهن]] می‌رسد. | بنا بر روایتی دیگر، آن [[حضرت]] فرمودند: به [[خدا]] قسم [[فرشتگان]] بر ما نازل می‌شوند و بر فرش‌های ما قدم می‌گذارند. آن حضرت در ادامه، این مطلب را برآیه‌ای از [[قرآن]] تطبیق دادند و فرمودند: آیا [[کتاب خدا]] را نمی‌خوانی که فرموده است): {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref><ref>ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۹۱؛ ملامحسن فیض کاشانی، تفسير الصافی، ج۴، ص۳۶۰؛ سید هاشم بحرانی، البرهان في تفسير القرآن، ج۴، ص۷۸۷.</ref>. و این [[روایت]] نشان می‌دهد که این [[آیه]] به [[نزول فرشتگان]] در [[قیامت]] یا هنگام [[مرگ]] اختصاص ندارد؛ بلکه آنان در مواقع دیگر نیز بر [[ائمه]] {{عم}} نازل می‌شوند. این دومین آیه‌ای است که ائمه {{عم}} در این موضوع بدان استناد کرده‌اند. ظاهر این روایت، همچنین [[تمثل]] را در هنگام حضور نزد ائمه {{عم}} می‌رساند؛ زیرا از تعابیری مانند بر فرش‌های ما قدم می‌گذارند، همین مطلب به [[ذهن]] می‌رسد. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
دسته‌ای دیگر از [[روایات]] که به بحث تحديث مرتبط‌اند و نشان می‌دهند فرشتگان [[وظیفه]] تحديث به ائمه {{عم}} را بر عهده دارند، روایاتی‌اند که از [[الهام]] و شنیدن صدا به مثابه دو روش مهم از روش‌های دریافت [[علوم]] توسط ائمه خبر می‌دهند. پیش از این گفته شد که در روایات متعددی از [[امام صادق]] {{ع}} - که سند برخی از آنها صحیح است -[[شیوه]] دریافت برخی علوم، افکندن در [[دل]] یا شنیدن صدا توسط گوش معرفی شده است<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، ص۶۵۷. سند این روایت، صحیح است همچنین ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۶-۳۱۹. روایات ۱و ۱۰ این باب، صحيح، و روایات ۲ و ۹ موثق‌اند.</ref>. | دسته‌ای دیگر از [[روایات]] که به بحث تحديث مرتبط‌اند و نشان می‌دهند فرشتگان [[وظیفه]] تحديث به ائمه {{عم}} را بر عهده دارند، روایاتی‌اند که از [[الهام]] و شنیدن صدا به مثابه دو روش مهم از روش‌های دریافت [[علوم]] توسط ائمه خبر می‌دهند. پیش از این گفته شد که در روایات متعددی از [[امام صادق]] {{ع}} - که سند برخی از آنها صحیح است -[[شیوه]] دریافت برخی علوم، افکندن در [[دل]] یا شنیدن صدا توسط گوش معرفی شده است<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، ص۶۵۷. سند این روایت، صحیح است همچنین ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۶-۳۱۹. روایات ۱و ۱۰ این باب، صحيح، و روایات ۲ و ۹ موثق‌اند.</ref>. | ||
در روایتی آمده است: پس از آنکه امام صادق {{ع}}، اميرالمؤمنین علی {{ع}} را [[محدث]] معرفی کردند، [[ابوبصیر]] از ایشان توضیح این مطلب را خواست و [[امام]] فرمودند: {{متن حدیث|يَبْعَثُ اللَّهُ مَلَكاً يَنْقُرُ فِي أُذُنِهِ كَيْتَ وَ كَيْتَ وَ كَيْتَ}}<ref>محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲۳. سند این روایت، صحيح است.</ref>؛ «[[خداوند]] فرشته‌ای را به سوی او می‌فرستد که در گوش او چنین و چنان می‌افکند». «[[نقر]]» به معنای کوبیدن است<ref>ر. ک: | در روایتی آمده است: پس از آنکه امام صادق {{ع}}، اميرالمؤمنین علی {{ع}} را [[محدث]] معرفی کردند، [[ابوبصیر]] از ایشان توضیح این مطلب را خواست و [[امام]] فرمودند: {{متن حدیث|يَبْعَثُ اللَّهُ مَلَكاً يَنْقُرُ فِي أُذُنِهِ كَيْتَ وَ كَيْتَ وَ كَيْتَ}}<ref>محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲۳. سند این روایت، صحيح است.</ref>؛ «[[خداوند]] فرشته‌ای را به سوی او می‌فرستد که در گوش او چنین و چنان می‌افکند». «[[نقر]]» به معنای کوبیدن است<ref>ر. ک: محمد بن مکرم بن منظور، لسان العرب، ج۵، ص۲۲۷؛ حسین بن محمد راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، صفوان عدنان داوودی، ص۸۲۱.</ref> و مقصود از نقر صدا در گوش، طنین‌افکندن صدا در گوش است. تقر در گوش در این روایات، در کنار «[[نکت در قلب]]»، از شیوه‌هایی معرفی شده است که امام بدان وسیله علوم را دریافت می‌کند<ref>محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۶.</ref>. به نظر می‌رسد این روایات، تبیین روشن تری از کیفیت تحديث فرشتگان ارائه می‌کنند و نشان می‌دهند که تحديث فرشتگان، از طريق طنین انداختن صدا در گوش حاصل می‌شود. | ||
در روایتی دیگر از آن [[حضرت]] نیز به این نکته تصریح شده که افکندن صدا در گوش، کار [[فرشتگان]] است:. {{متن حدیث|أَمَّا النَّقْرُ فِي الْأَسْمَاعِ فَأَمْرُ الْمَلَكِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۵۸؛ همچنین ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۸؛ محمد بن محمد مفید، الارشاد في معرفة حجج الله على العباد، تصحيح موسسة آل البيت، ج۲، ص۱۸۶.</ref>؛ بنا بر روایتی، [[امام صادق]] {{ع}} [[محدث]] را این گونه [[تفسیر]] کرده اند: {{متن حدیث|إِنَّهُ يَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ لَا يَرَى الشَّخْصَ}}<ref>«صدا را می‌شنود؛ اما شخص او را نمی‌بیند».</ref>. در ادامه این [[روایت]] آماده است که از آن [[حضرت]] پرسیده شد: در این صورت، [[امام]] چگونه می‌فهمد که این صدای [[فرشته]] است یا [[القای شیطان]]؟ حضرت پاسخ دادند: به او [[آرامش]] و [[وقار]] داده می‌شود؛ به گونه‌ای که مطمئن می‌شود آن صدای فرشته است<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۷۶؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲۳.</ref>. این روایت نیز به روشنی نشان می‌دهد که محلش (کسی که با امام سخن می‌گوید) فرشته است. | در روایتی دیگر از آن [[حضرت]] نیز به این نکته تصریح شده که افکندن صدا در گوش، کار [[فرشتگان]] است:. {{متن حدیث|أَمَّا النَّقْرُ فِي الْأَسْمَاعِ فَأَمْرُ الْمَلَكِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۵۸؛ همچنین ر. ک: محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۸؛ محمد بن محمد مفید، الارشاد في معرفة حجج الله على العباد، تصحيح موسسة آل البيت، ج۲، ص۱۸۶.</ref>؛ بنا بر روایتی، [[امام صادق]] {{ع}} [[محدث]] را این گونه [[تفسیر]] کرده اند: {{متن حدیث|إِنَّهُ يَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ لَا يَرَى الشَّخْصَ}}<ref>«صدا را می‌شنود؛ اما شخص او را نمی‌بیند».</ref>. در ادامه این [[روایت]] آماده است که از آن [[حضرت]] پرسیده شد: در این صورت، [[امام]] چگونه می‌فهمد که این صدای [[فرشته]] است یا [[القای شیطان]]؟ حضرت پاسخ دادند: به او [[آرامش]] و [[وقار]] داده می‌شود؛ به گونه‌ای که مطمئن می‌شود آن صدای فرشته است<ref>ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۷۶؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲۳.</ref>. این روایت نیز به روشنی نشان می‌دهد که محلش (کسی که با امام سخن می‌گوید) فرشته است. | ||