دلایل قرآنی اثبات عصمت پیامبر خاتم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'محمدبن' به 'محمد بن'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'محمدبن' به 'محمد بن')
خط ۶۰: خط ۶۰:
در تفسیرهای [[روایی]] از [[ابن عباس]]، [[ابن شهاب]] و [[سعید بن جبیر]] نقل شده است که [[مشرکان]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} تقاضا کردند که اگر تو [[خدایان]] ما را استلام کنی، ما [[دین]] تو را می‌پذیریم. بنابر برخی نقل‌ها پیامبر اکرم {{صل}} قاطعانه این پیشنهاد را رد کرد و طبق برخی دیگر، نزدیک بود این پیشنهاد را بپذیرد که [[آیه]] نازل شد، و او از [[پذیرفتن]] منصرف شد<ref>جلال الدین عبدالرحمن بن ابی بکر سیوطی، الدر المنثور، ج۴، ص۱۹۴. </ref>.
در تفسیرهای [[روایی]] از [[ابن عباس]]، [[ابن شهاب]] و [[سعید بن جبیر]] نقل شده است که [[مشرکان]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} تقاضا کردند که اگر تو [[خدایان]] ما را استلام کنی، ما [[دین]] تو را می‌پذیریم. بنابر برخی نقل‌ها پیامبر اکرم {{صل}} قاطعانه این پیشنهاد را رد کرد و طبق برخی دیگر، نزدیک بود این پیشنهاد را بپذیرد که [[آیه]] نازل شد، و او از [[پذیرفتن]] منصرف شد<ref>جلال الدین عبدالرحمن بن ابی بکر سیوطی، الدر المنثور، ج۴، ص۱۹۴. </ref>.
از سوی دیگر مرحوم [[طبرسی]] ذیل این [[آیات]] از ابن عباس چنین نقل می‌کند: {{عربی|رسول الله {{صل}} [[معصوم]] و لكن هذا تخويف لأمته لئلا يركن [[أحد]] من المؤمنين إلى أحد من المشركين في شيء من أحكام [[الله]] و شرائعه}}<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۶۶۶.</ref>؛ «[[رسول خدا]] {{صل}} معصوم است؛ اما این آیه برای هشدار به امتش بود که مبادا [[مؤمنان]] در برخی از [[احکام خدا]] و [[شریعت]] او به سوی مشرکان [[تمایل]] پیدا کنند».
از سوی دیگر مرحوم [[طبرسی]] ذیل این [[آیات]] از ابن عباس چنین نقل می‌کند: {{عربی|رسول الله {{صل}} [[معصوم]] و لكن هذا تخويف لأمته لئلا يركن [[أحد]] من المؤمنين إلى أحد من المشركين في شيء من أحكام [[الله]] و شرائعه}}<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۶۶۶.</ref>؛ «[[رسول خدا]] {{صل}} معصوم است؛ اما این آیه برای هشدار به امتش بود که مبادا [[مؤمنان]] در برخی از [[احکام خدا]] و [[شریعت]] او به سوی مشرکان [[تمایل]] پیدا کنند».
افزون بر آن، بسیاری از [[مفسران شیعه]] و [[سنی]] در قرون بعد نیز در [[تفسیر]] این آیه بر این نظرند که واژه «تثبیت» به معنای [[عصمت]] و [[محافظت]] [[الهی]] است، و قرآن کریم در این آیه در [[مقام]] القای این مطلب است که اگر [[خداوند متعال]] [[پیامبر]] خود را [[حفظ]] نمی‌کرد، ممکن بود میل اندکی به مشرکان پیدا کند<ref>محمد بن جریر طبری، جامع البیان، ج۱۵، ص۸۹؛ محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۶، ص۵۰۷؛ محمدبن عمر فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۳۷۹؛ محمود بن عمر زمخشری، الکشاف، ج۲، ص۶۸۴؛ اسماعیل بن عمرو بن کثیر قرشی دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۹۱؛ سیدمحمود آلوسی، روح المعانی، ج۸، ص۱۲۳؛ عبدالرحمان بن علی بن جوزی، زاد المسیر فی علم التفسیر، ج۳، ص۴۳. گفتنی است مرحوم علامه طباطبایی با دقت در واژه «رکون» و همراهی آن با فعل «کاد» به نکته ظریفی اشاره کرده و بر آن شده که «رکون» خود، به معنای کمترین میل است، و همراهی آن با «کدت» به این معناست که پیامبر اکرم {{صل}} به دلیل عصمت الهی حتی نزدیک به میل هم نشد. بنابراین معنای آیه این گونه می‌شود که اگر ما با عصمت خود به تو پایداری نمی‌دادیم، نزدیک می‌شدی به اینکه به سوی آنان اندکی میل کنی؛ لکن ما تو را استوار ساختیم، و در نتیجه به آنان کمترین میلی پیدا نکردی. پس رسول خدا {{صل}} ایشان را اجابت نکرد و ذره‌ای میل نیز به ایشان پیدا نکرد (سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۱۷۳).</ref>.
افزون بر آن، بسیاری از [[مفسران شیعه]] و [[سنی]] در قرون بعد نیز در [[تفسیر]] این آیه بر این نظرند که واژه «تثبیت» به معنای [[عصمت]] و [[محافظت]] [[الهی]] است، و قرآن کریم در این آیه در [[مقام]] القای این مطلب است که اگر [[خداوند متعال]] [[پیامبر]] خود را [[حفظ]] نمی‌کرد، ممکن بود میل اندکی به مشرکان پیدا کند<ref>محمد بن جریر طبری، جامع البیان، ج۱۵، ص۸۹؛ محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۶، ص۵۰۷؛ محمد بن عمر فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۳۷۹؛ محمود بن عمر زمخشری، الکشاف، ج۲، ص۶۸۴؛ اسماعیل بن عمرو بن کثیر قرشی دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۹۱؛ سیدمحمود آلوسی، روح المعانی، ج۸، ص۱۲۳؛ عبدالرحمان بن علی بن جوزی، زاد المسیر فی علم التفسیر، ج۳، ص۴۳. گفتنی است مرحوم علامه طباطبایی با دقت در واژه «رکون» و همراهی آن با فعل «کاد» به نکته ظریفی اشاره کرده و بر آن شده که «رکون» خود، به معنای کمترین میل است، و همراهی آن با «کدت» به این معناست که پیامبر اکرم {{صل}} به دلیل عصمت الهی حتی نزدیک به میل هم نشد. بنابراین معنای آیه این گونه می‌شود که اگر ما با عصمت خود به تو پایداری نمی‌دادیم، نزدیک می‌شدی به اینکه به سوی آنان اندکی میل کنی؛ لکن ما تو را استوار ساختیم، و در نتیجه به آنان کمترین میلی پیدا نکردی. پس رسول خدا {{صل}} ایشان را اجابت نکرد و ذره‌ای میل نیز به ایشان پیدا نکرد (سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۱۷۳).</ref>.


[[فخر رازی]] از [[مفسران]] بزرگ [[اهل سنت]] نیز با طرح [[شبهات]] [[منکران]] [[عصمت پیامبران]] که این [[آیه]] را دلیل بر [[صدور گناه]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} دانسته‌اند، و پاسخ به آنها، بر دلالت آن بر [[عصمت]] [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} تأکید می‌کند<ref>محمد بن عمر فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۳۷۹-۳۸۰.</ref>.
[[فخر رازی]] از [[مفسران]] بزرگ [[اهل سنت]] نیز با طرح [[شبهات]] [[منکران]] [[عصمت پیامبران]] که این [[آیه]] را دلیل بر [[صدور گناه]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} دانسته‌اند، و پاسخ به آنها، بر دلالت آن بر [[عصمت]] [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} تأکید می‌کند<ref>محمد بن عمر فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۳۷۹-۳۸۰.</ref>.
۲۱۸٬۸۱۳

ویرایش