تمدن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[جامعه]] و فرد را از پی آمدهای شوم [[فقر]] که [[اخلاق]] نادرست، [[فساد]]، [[فحشا]]، [[کفر]] و [[بی‌دینی]] است، [[حفظ]] می‌کند. ازاین رو، یکی از [[تدابیر]] [[اسلام]] که [[رسول خدا]]{{صل}} بر آن تأکید و سفارش کرده، جلوگیری از فقر و معرفی الگوی [[مصرف]] مناسب است<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۰۱.</ref>.

نگرش [[اجتماعی]]، از اصولی‌ترین جنبه‌های [[تمدن]] [[پیامبر اعظم]] {{صل}} است، به گونه‌ای که بسیاری از آموزه‌های [[عبادی]] [[اسلام]]، رویکردی اجتماعی دارد؛ یعنی اگر این آموزه‌ها به [[جماعت]] صورت گیرد، [[فضیلت]] و [[ثواب]] بیشتری دارد و حتی برخی [[عبادت‌ها]] صددرصد اجتماعی است. مهم‌ترین اصول و شاخصه‌های اجتماعی تمدن عبارت‌اند از:

{{اصلی|تحکیم روابط اجتماعی}}

[[دوستی]]، [[محبت]] و تعامل [[اجتماعی]] باید بر اساس [[اعتقاد]] شکل بگیرد، به گونه‌ای که اگر میان دوستی و اعتقاد تضاد به وجود آید، بایسته است فرد [[حفظ]] اعتقاد را بر دوستی ترجیح دهد؛ یعنی دوستی و [[دشمنی]] برای [[خدا]] باشد. یکی از هدف‌های [[پیامبر گرامی اسلام]]، برقراری پیوند [[برادری]] بر اساس ایمان و [[تقوا]] بود. [[خداوند متعال]] بر [[وحدت]] و برادری بر اساس ایمان، این‌گونه تأکید می‌کند<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>. بر این اساس، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} چندین بار میان [[مسلمانان]] [[پیمان برادری]] برقرار کرد. آن حضرت همواره مسلمانان را به رعایت [[حق]] برادری سفارش می‌کرد و [[حفظ وحدت]] و انسجام اسلامی را از مهم‌ترین [[وظایف مسلمانان]] می‌دانست. هرچند [[امت]] [[رسول خدا]] {{صل}} در آغاز از نظر تعداد اندک بود، ولی از نظر [[تشکل]] و هم‌سویی و [[اتحاد]] در اوج کمال قرار داشت و با همین [[اتحاد]] و انسجام، بر سخت‌ترین [[مشکلات]] [[پیروز]] شد<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۰۴.</ref>.

{{اصلی|تعاون در معارف و سیره نبوی}}  

[[تعاون]] از جمله ویژگی‌های برجسته [[تمدن]] [[رسول گرامی اسلام]] بود. آن حضرت دوشادوش دیگر [[مسلمانان]] و همانند یک [[انسان]] عادی کار می‌کرد و هرگز اجازه نمی‌داد دیگران کارهای ایشان را انجام دهند. این روحیه حتی پیش از [[بعثت]] نیز وجود داشت. آن حضرت مسلمانان را به رسیدگی به درماندگان و بینوایان سفارش می‌کرد. [[اصحاب صفه]] که در [[تاریخ اسلام]] [[شهرت]] فراوان دارند، از نمونه اقدام‌های [[پیامبر]] برای رسیدگی به [[نیازمندان]] است. این افراد به [[برکت]] عنایت ویژه رسول گرامی اسلام، از [[بیت المال]] تغذیه می‌شدند<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۰۵.</ref>.

{{اصلی| مسجد در معارف و سیره نبوی}}

از دیدگاه [[اسلام]]، [[مسجد]] افزون بر جایگاهی برای [[عبادت الهی]] و [[راز و نیاز]] با [[خدا]]، کانونی برای فعالیت‌های سالم و مفید [[اجتماعی]] است. از زمان [[رسول خدا]] {{صل}} تاکنون، [[مساجد]] به عنون پایگاهی مهم برای برقراری تعامل و روابط اجتماعی بوده و هست. با ورود [[پیامبر گرامی اسلام]] و اصحابش به یثرب، وجود مسجد به عنوان مکانی برای ادای فرایض اسلامی و نیز پایگاهی برای [[اجتماع]] [[مسلمانان]] و مرکز [[تصمیم]] گیری‌های [[سیاسی]] ـ اجتماعی، لازم و ضروری به نظر می‌رسید. [[ضرورت]] نیاز به احداث مسجد به چند دلیل بود:

# مسجد، دادگاهی برای [[اجرای احکام]] و [[حدود الهی]] ـ [[اسلامی]] و [[حل اختلاف]] و رفع [[مشکلات]] مسلمانان بود<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۰۶.</ref>.

{{اصلی|تحکیم خانواده}}

[[خانواده]]، در پرورش [[روحی]] و معنوی [[انسان]] نقش مهمی دارد؛ [[سرنوشت]] آینده انسان در خانواده رقم می‌خورد و [[شخصیت]] وی در این کانون مهم و سازنده شکل می‌گیرد. افزون بر آن، [[تشکیل خانواده]] در [[حفظ]] سلامت [[جامعه]] از [[انحراف]] و [[فساد]] و نیز [[رشد]] و بالندگی مادی، معنوی و [[اخلاقی]] افراد [[جامعه]] نقشی اساسی دارد. بنابراین، [[پیامبر اعظم]] {{صل}} همواره بر تشکیل خانواده تأکید و سفارش فراوان می‌کرد و آن را مایه خیر و [[برکت]] [[زندگی]] انسان می‌دانست. [[رسول اکرم]] {{صل}} [[ایمان]] را مهم‌ترین ملاک ازدواج و همتایی زن و مرد می‌دانست. [[پیامبر خدا]] همواره [[مسلمانان]] را به [[رفتار شایسته]] و [[انسانی]] ـ [[اسلامی]] با زنانشان [[تشویق]] و سفارش می‌کرد؛ زیرا [[تزلزل]] ارکان خانواده موجب تزلزل شخصیت اعضای خانواده و در نتیجه، افراد جامعه می‌شود که این امر بر سرنوشت [[اجتماعی]] افراد اثر منفی می‌گذارد و بی‌شک، جامعه دچار [[بحران]] می‌شود و [[ثبات]] اجتماعی آن از بین می‌رود<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۰۸.</ref>.

{{اصلی|آمرزش در معارف و سیره نبوی}}

گذشت و چشم‌پوشی از [[اشتباه]] دیگران، از ویژگی‌های برجسته [[پیامبر اعظم]] {{صل}} است. وجود [[رسول اعظم]] {{صل}} برای جهانیان رحمت و [[برکت]] بود. [[سعه صدر]] و رفتار بزرگوارانه با [[مردم]] [[جاهل]] آن [[زمان]]، در [[سیره]] آن حضرت و در همه زمینه‌ها جلوه گر است. [[حضرت محمد]] {{صل}} نه تنها با [[مسلمانان]] به [[نیکی]] [[رفتار]] می‌کرد، بلکه با [[مشرکان]] و [[منافقان]] نیز [[رفتاری]] کریمانه داشت. آن حضرت همه [[سختی‌ها]]، فشارها و شکنجه‌های [[مشرکان مکه]] را با [[صبر]] و [[سعه صدر]] [[تحمل]] کرد و آن گاه که [[مکه]] دیگر گنجایش وجود آن حضرت را نداشت، به یثرب [[هجرت]] کرد. [[رفتار]] و [[سیره رسول خدا]] {{صل}} الگویی کامل و [[شایسته]] برای [[رهبران]] [[جامعه اسلامی]] است<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۱۲.</ref>.

{{اصلی|مبارزه با فساد در معارف و سیره نبوی}}

[[پیامبر اعظم]] {{صل}} در [[امور فردی]] و شخصی، نرم، ملایم و با گذشت بود و [[رفتار]] کریمانه آن حضرت یکی از [[دلایل]] [[پیشرفت]] سریع [[آیین اسلام]] بود. با وجود این، آن حضرت در مسائل اصولی و عمومی که موجب [[انحراف]] [[مردم]] یا [[فساد اجتماعی]] می‌شد، هرگز [[نرمش]] و انعطاف نشان نمی‌داد. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[حفظ]] [[بیت المال]] نیز بسیار سخت گیر بود و یارانش را به رعایت این امر سفارش می‌کرد. بنابراین، استفاده شخصی از امکانات دولتی و عمومی [[خیانت به بیت المال]] است و [[عذاب الهی]] را در پی دارد<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۱۵.</ref>.

{{اصلی|عدالت اجتماعی در معارف و سیره نبوی}}

[[عدالت]]، از شاخصه‌های اساسی تمدن نبوی و از امور محوری در [[حکومت دینی]] و از ارکان [[رسالت]] [[پیامبران الهی]] است؛ زیرا در پرتو آن، دیگر ارزش‌های معنوی [[دینی]] و [[اخلاقی]] جلوه‌گر می‌شود. [[رسول گرامی اسلام]] در موارد گوناگون به اجرای عدالت اجتماعی تأکید می‌کرد. پیامبران الهی برای برقراری عدالت [[اجتماعی]] به [[مبارزه با استبداد]]، [[ستم]] و [[زورگویی]] می‌پرداختند؛ زیرا تحقق عدالت اجتماعی جز از طریق [[مبارزه]] بی‌امان با مفاسد اجتماعی و ستم امکان‌پذیر نیست. [[مفاسد]] و بحران‌های [[اجتماعی]]، در نتیجه نبود [[عدالت]] در [[جامعه]] و رواج ستم به قشر [[ضعیف]] جامعه به وجود می‌آید. ازاین رو، [[پیامبر اسلام]] برای [[اصلاح]] [[جامعه انسانی]] و برقراری امنیت اجتماعی، [[مسلمانان]] را به [[مبارزه]] با [[مفاسد اجتماعی]] مانند: [[رشوه‌خواری]]، [[تبعیض]]، [[بی‌عدالتی]]، رانت [[خواری]] و استفاده‌های شخصی از [[بیت المال]] سفارش و با این مفاسد به شدت مبارزه می‌کرد<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۱۶.</ref>.

{{اصلی|اعتماد عمومی}}

[[اعتماد]] عمومی در [[جامعه]] را از دو جنبه می‌توان بررسی کرد: اعتماد [[مردم]] به [[مسئولان]] [[نظام]] و اعتماد مردم به همدیگر. اعتماد و [[اطمینان]] عمومی به مسئولان نظام، افزون بر اینکه پیامدهای [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] بی‌شماری دارد، موجب تقویت [[ارتباط]] مردم با مسئولان می‌شود. توجه به [[سنّت]] و [[سیره نبوی]] و شیوه برخورد آن حضرت با اقشار گوناگون جامعه و [[کوشش]] ایشان برای رفع [[مفاسد]] و جرایم اجتماعی و برقراری امنیت [[روحی]] و روانی در جامعه، درس‌های آموزنده‌ای برای مسئولان [[جامعه اسلامی]] دربردارد. در جامعه اسلامی، همه [[انسان‌ها]] با یکدیگر برادرند و این پیوند [[برادری]] و اعتماد حاصل از آن، که به [[برکت]] آموزه‌های [[نبوی]] برقرار شده، به مراتب از برادری خونی مستحکم‌تر است. جلب اعتماد عمومی از هدف‌های مهمی است که در [[تمدن نبوی]] جایگاهی ویژه دارد که به دنبال تحقق دیگر [[هدف‌ها]] حاصل می‌شود<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۱۱۹.</ref>.