سید در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

متولی جماعت کثیر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.</ref>، کسی که [[مردم]] به او پناه می‌برند<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.</ref>، کسی که بر دیگران (به هر دلیلی) تفوّق و [[برتری]] دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.</ref> و [[پیشوا]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.</ref>. اصل آن "سود" به معنای تشخّص به تفوق و [[برتری]] بر دیگران که مفهوم آن اعم از امور مادّی و [[معنوی]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>.  رنگ سیاه نیز به جهت تفوّق و [[غلبه]] بر سایر رنگ‌ها سوداء یا أسود نامیده شده است و گاهی بر غیر سفیدی سوداء اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>.  

{{متن قرآن|رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا}}<ref>«و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref>. این [[آیه شریفه]] به این نکته مهم اشاره دارد که [[پیشوایان]] و کسانی که از نظر سن، ریش‌سفیدی یا موقعیت [[اجتماعی]] و فامیلی بر [[مردم]] سروری می‌کنند و [[مردم]] از آنها [[اطاعت‌پذیری]] دارند، [[فرهنگ]] [[جامعه]] اعم از [[ارزش‌ها]]، [[اعتقادات]]، اصول اخلاقی و [[رفتاری]] و... به وسیله آنها در [[جامعه]] تثبیت می‌شود و [[گمراهی]] و [[هدایت مردم]] نیز در دست آنهاست.

در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] از این طبقه به عنوان [[خواص]] و [[نخبگان]] یاد می‌شود که شامل گروهی از افراد است که در هر [[جامعه]] دارای مقام‌های برجسته‌ای هستند و در معنای خاص عبارت است از هر گروهی از افراد که در یک زمینه مشخص برجسته باشند (مانند، سن، [[فامیل]]، [[ثروت]] و...)<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۳۵۴-۳۵۵.</ref>