دعای امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

ولی در برخی کتاب‌های [[تاریخی]] و تراجم این دعا به [[امام حسین]]{{ع}} نسبت داده شده و این احتمال وجود دارد که به امام هادی{{ع}} رسیده و آن [[حضرت]] [[تلاوت]] می‌کرده است.

{{عربی|و کان من جملة الکرامات التی ظهرت فی شأن الشیخ علی أن محمود بیک مهردار کان من ألد الخصام و أشد الأعداء للشیخ علی، فکان یوماً بتبریز فی میدان صاحب آباد یلاعب بالصولجان بحضرة ذلک السلطان یوم الجمعة وقت العصر، و کان الشیخ علی فی ذلک العصر حیث إن الدعاء فیه مستجاب یشتغل لدفع شره و فتنته و فساده بالدعاء السیفی و دعاء الانتصاف للمظلوم من الظالم المنسوب إلی الحسین{{ع}}، و لم یتم الدعاء الثانی بعد و کان علی لسانه قوله{{ع}}: «[[قرب]] أجله و أیتم ولده» حتی وقع [[محمود]] بیک المذکور عن فرسه فی أثناء ملاعبته بالصولجان واضمحل رأسه بعون [[الله تعالی]]. انتهی ما فی [[تاریخ]] حسن بیک المذکور ملخصاً}}<ref>عبدالله بن عیسی بیگ افندی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۴۵۳.</ref>.