عزاداری در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۷۲: خط ۷۲:


== شیوه‌های [[عزاداری]] ==
== شیوه‌های [[عزاداری]] ==
همان‌گونه که در فصل‌های گذشته از نظر خوانندگان [[محترم]] گذشت، اصل عزاداری و [[سوگواری بر امام حسین]]{{ع}} و [[یاران]] باوفایش مورد سفارش و تأکید [[اولیای دین]] بوده است. [[شیعیان]] و علاقمندان به [[سرور]] [[آزادگان]] [[حسین بن علی]]{{ع}} نیز در طول [[تاریخ]]، از [[سوگواری]] و عزاداری برای آن حضرت [[غافل]] نبوده‌اند.
امروز نیز در هر نقطه‌ای از [[جهان]] که [[مسلمانان]] [[آگاه]] به [[ماجرای کربلا]] حضور دارند، حداقل در دهه نخست [[محرم]] و به ویژه روزهای [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] به خیل [[عزاداران]] [[حسینی]] می‌پیوندند و به اندازه توان خود، ابراز ارادت می‌کنند. در این قسمت شیوه‌های مطلوب عزاداری را به طور فشرده یادآور می‌شویم.
=== [[گریه]] کردن ===
=== [[گریه]] کردن ===
از شیوه‌های معمول در عزاداری و سوگواری، [[اشک]] ریختن است که به طور طبیعی هر [[انسانی]] در [[غم فراق]] عزیزی [[اندوهگین]] می‌شود و اشک می‌ریزد. در [[روایات]] می‌خوانیم هنگامی که ابراهیم فرزند [[رسول خدا]]{{صل}} از [[دنیا]] رفت، آن حضرت در [[مرگ]] او گریست و هنگامی که برخی از [[اصحاب]] معترضانه از آن حضرت سبب گریه را پرسیدند، فرمود: {{متن حدیث|تَدْمَعُ الْعَيْنُ وَ يَوْجَعُ الْقَلْبُ وَ لَا نَقُولُ مَا يُسْخِطُ الرَّبَّ}}؛ «چشم می‌گرید و [[قلب]] به [[درد]] می‌آید، ولی بر زبان سخنی که موجب [[خشم خدا]] شود، جاری نمی‌سازیم»<ref>بحارالانوار، ج۷۹، ص۹۱.</ref>.
از شیوه‌های معمول در عزاداری و سوگواری، [[اشک]] ریختن است که به طور طبیعی هر [[انسانی]] در [[غم فراق]] عزیزی [[اندوهگین]] می‌شود و اشک می‌ریزد. در [[روایات]] می‌خوانیم هنگامی که ابراهیم فرزند [[رسول خدا]]{{صل}} از [[دنیا]] رفت، آن حضرت در [[مرگ]] او گریست و هنگامی که برخی از [[اصحاب]] معترضانه از آن حضرت سبب گریه را پرسیدند، فرمود: {{متن حدیث|تَدْمَعُ الْعَيْنُ وَ يَوْجَعُ الْقَلْبُ وَ لَا نَقُولُ مَا يُسْخِطُ الرَّبَّ}}؛ «چشم می‌گرید و [[قلب]] به [[درد]] می‌آید، ولی بر زبان سخنی که موجب [[خشم خدا]] شود، جاری نمی‌سازیم»<ref>بحارالانوار، ج۷۹، ص۹۱.</ref>.
۱۱۲٬۸۶۰

ویرایش