پرش به محتوا

حضرت زینب در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۱: خط ۱۱:
حضرت زینب دختر بزرگ [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} در [[سال پنجم هجری]]، پنجم جمادی الاولی در [[مدینه]]، پس از [[امام حسین]] {{ع}} به [[دنیا]] آمد<ref>برخی نیز گفته‌اند که آن حضرت در آخر شعبان سال ششم و بعضی دیگر سال چهارم هجری را زمان تولد آن بانو دانسته‌اند که مشهور همان است که در متن آمد.</ref>. کنیه آن حضرت، [[امّ کلثوم]] و لقب‌های ایشان [[عقیله]] بنی‌هاشم، عقیله [[طالبیین]]، عالمه، [[موثقه]]، [[عارفه]]، [[محدثه]]، فاضله، کامله، زاهده، و عابده [[آل علی]]، معصومه صغری، [[صدیقه]] صغری، امینة‌الله، بلیغه، فصیحه، نائبه الزهراء، نائبة الحسین، شریکة الشهداء بود<ref>خصائص زینبیه، ص۶۷. سی لقب برای آن بانوی مکرمه آورده است.</ref>. او از مادرش فاطمه [[زهرا]] و [[اسماء بنت عمیس]] [[روایت]] نقل می‌کرد<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۷۴؛ سیدنورالدین جزائری، خصائص زینبیه، ص۶۷. خطبه فدکیه را زید بن علی از عمه‌اش زینب نقل کرده است.</ref>. [[زینب]] با عموزاده خود، [[عبدالله بن جعفر]] [[ازدواج]] کرد و پنج فرزند را به نام‌های [[علی بن عبدالله بن جعفر]]، [[عون بن عبدالله بن جعفر]]، [[عباس بن عبدالله بن جعفر]]، [[محمد بن عبدالله بن جعفر]] و امّ کلثوم به یادگار گذاشت<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۷۶.</ref>.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۱۵۹-۱۶۰.</ref>
حضرت زینب دختر بزرگ [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[فاطمه زهرا]] {{س}} در [[سال پنجم هجری]]، پنجم جمادی الاولی در [[مدینه]]، پس از [[امام حسین]] {{ع}} به [[دنیا]] آمد<ref>برخی نیز گفته‌اند که آن حضرت در آخر شعبان سال ششم و بعضی دیگر سال چهارم هجری را زمان تولد آن بانو دانسته‌اند که مشهور همان است که در متن آمد.</ref>. کنیه آن حضرت، [[امّ کلثوم]] و لقب‌های ایشان [[عقیله]] بنی‌هاشم، عقیله [[طالبیین]]، عالمه، [[موثقه]]، [[عارفه]]، [[محدثه]]، فاضله، کامله، زاهده، و عابده [[آل علی]]، معصومه صغری، [[صدیقه]] صغری، امینة‌الله، بلیغه، فصیحه، نائبه الزهراء، نائبة الحسین، شریکة الشهداء بود<ref>خصائص زینبیه، ص۶۷. سی لقب برای آن بانوی مکرمه آورده است.</ref>. او از مادرش فاطمه [[زهرا]] و [[اسماء بنت عمیس]] [[روایت]] نقل می‌کرد<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۷۴؛ سیدنورالدین جزائری، خصائص زینبیه، ص۶۷. خطبه فدکیه را زید بن علی از عمه‌اش زینب نقل کرده است.</ref>. [[زینب]] با عموزاده خود، [[عبدالله بن جعفر]] [[ازدواج]] کرد و پنج فرزند را به نام‌های [[علی بن عبدالله بن جعفر]]، [[عون بن عبدالله بن جعفر]]، [[عباس بن عبدالله بن جعفر]]، [[محمد بن عبدالله بن جعفر]] و امّ کلثوم به یادگار گذاشت<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۷۶.</ref>.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۱۵۹-۱۶۰.</ref>


== [[فضایل]] و [[مناقب]] حضرت زینب ==
== [[فضایل]] و [[مناقب]] ==
مورخان و نویسندگان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] صفات برجسته بسیاری را برای آن بانو یادآور شده‌اند. [[مامقانی]] در این خصوص می‌نویسد: «زینب و ما زینب و ما ادریک ما زینب هی عقیلة [[بنی‌هاشم]]...» وی در ادامه یادآور می‌شود: «زینب دارای [[صفات پسندیده]] و بر جسته‌ای است که پس از مادرش هیچ کس به آن مرتبه نرسیده است تا جایی که می‌‌توان به آن حضرت صدیقه صغری، اطلاق کرد. او در [[عفاف]] و [[حجاب]]، [[صبر]] و [[پایداری]] و قوت [[ایمان]] و [[تقوا]] یکتا بود. در [[فصاحت]] و [[بلاغت]] چنان بود که گویا از زبان پدرش [[امام علی]] [[سخن]] می‌گوید. این ادعا بر کسی که اندک دقت و تأملی در خطبه‌های آن حضرت داشته باشد پنهان نیست. اگر از [[عصمت]] او سخن بگوییم کسی نمی‌تواند [[انکار]] کند، به ویژه کسی که درباره احوالات او در سر [[زمین]] [[کربلا]] و پس از آن [[آگاهی]] داشته باشد. اگر [[زینب]] از چنین صفتی برخوردار نبود، [[امام حسین]] مقداری از بار [[امامت]] را در ایام مریضی [[امام سجاد]] بر دوش او نمی‌گذاشت و او را [[وصیّ]] خود قرار نمی‌داد و امام سجاد نیز [[نیابت]] خاصّه در [[بیان احکام]] به او نمی‌داد<ref>مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۳، ص۷۹، فصل النساء.</ref>.
مورخان و نویسندگان [[شیعه]] و [[اهل سنت]] صفات برجسته بسیاری را برای آن بانو یادآور شده‌اند. [[مامقانی]] در این خصوص می‌نویسد: {{عربی|زینب و ما زینب و ما ادریک ما زینب هی عقیلة بنی‌هاشم...}} وی در ادامه یادآور می‌شود: «زینب دارای [[صفات پسندیده]] و بر جسته‌ای است که پس از مادرش هیچ کس به آن مرتبه نرسیده است تا جایی که می‌‌توان به آن حضرت صدیقه صغری، اطلاق کرد. او در [[عفاف]] و [[حجاب]]، [[صبر]] و [[پایداری]] و قوت [[ایمان]] و [[تقوا]] یکتا بود. در [[فصاحت]] و [[بلاغت]] چنان بود که گویا از زبان پدرش [[امام علی]] [[سخن]] می‌گوید. این ادعا بر کسی که اندک دقت و تأملی در خطبه‌های آن حضرت داشته باشد پنهان نیست. اگر از [[عصمت]] او سخن بگوییم کسی نمی‌تواند [[انکار]] کند، به ویژه کسی که درباره احوالات او در سر [[زمین]] [[کربلا]] و پس از آن [[آگاهی]] داشته باشد. اگر [[زینب]] از چنین صفتی برخوردار نبود، [[امام حسین]] مقداری از بار [[امامت]] را در ایام مریضی [[امام سجاد]] بر دوش او نمی‌گذاشت و او را [[وصیّ]] خود قرار نمی‌داد و امام سجاد نیز [[نیابت]] خاصّه در [[بیان احکام]] به او نمی‌داد<ref>مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۳، ص۷۹، فصل النساء.</ref>.


هنگامی که [[پیامبر]] برای نخستین بار او را بغل کرد و بوسید، فرمود: به حاضران و غایبان امتم سفارش می‌کنم [[حرمت]] این دختر را رعایت کنند؛ همانا او مانند [[خدیجه کبری]] است <ref>سید نورالدین جزائری، خصائص زینبیه، ص۶۷.</ref>.
هنگامی که [[پیامبر]] برای نخستین بار او را بغل کرد و بوسید، فرمود: به حاضران و غایبان امتم سفارش می‌کنم [[حرمت]] این دختر را رعایت کنند؛ همانا او مانند [[خدیجه کبری]] است <ref>سید نورالدین جزائری، خصائص زینبیه، ص۶۷.</ref>.
۱۱۱٬۷۲۲

ویرایش