حذیفة بن یمان در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'سیدبن ' به 'سید بن '
جز (جایگزینی متن - 'سیدبن ' به 'سید بن ') |
|||
خط ۱۴۴: | خط ۱۴۴: | ||
بنا به اخباری، [[عمر بن خطاب]]، [[حذیفه بن یمان]] را به پایین دست دجله و [[عثمان بن حنیف]] را به بالادست آن، یا خانقین فرستاد و آنان، برای هر جریب [[زمین]] یک [[درهم]] و یک قفیز [پیمانه غله] [[خراج]] وضع کردند. در گزارش دیگری آمده است: [[حذیفه]] زمینهایی را که از [[آب]] دجله مشروب میشدند، مساحت کرد و مقدار گزی که وی به [[کار]] میبرد و گز [[عثمان بن حنیف]] برابر بوده است<ref>بلاذری، فتوح، ج۲، ص۳۳۱.</ref>. اخباری بیانگر هستند که [[عثمان]] حذیفه را بر ارمنستان [[والی]] کرد و او در [[شهر]] بردعه (بزدعه) اقامت گزید و در پی [[نامه]] عثمان به [[کوفه]] بازگشت<ref>یعقوبی، ج۱، ص۱۶۸؛ ابن اعثم، ص۲۹۰.</ref>. در گزارشی از [[عزل]] وی از [[ولایت]] ارمنستان از سوی عثمان یاد شده است<ref>ابن اعثم، ص۲۹۱.</ref>. | بنا به اخباری، [[عمر بن خطاب]]، [[حذیفه بن یمان]] را به پایین دست دجله و [[عثمان بن حنیف]] را به بالادست آن، یا خانقین فرستاد و آنان، برای هر جریب [[زمین]] یک [[درهم]] و یک قفیز [پیمانه غله] [[خراج]] وضع کردند. در گزارش دیگری آمده است: [[حذیفه]] زمینهایی را که از [[آب]] دجله مشروب میشدند، مساحت کرد و مقدار گزی که وی به [[کار]] میبرد و گز [[عثمان بن حنیف]] برابر بوده است<ref>بلاذری، فتوح، ج۲، ص۳۳۱.</ref>. اخباری بیانگر هستند که [[عثمان]] حذیفه را بر ارمنستان [[والی]] کرد و او در [[شهر]] بردعه (بزدعه) اقامت گزید و در پی [[نامه]] عثمان به [[کوفه]] بازگشت<ref>یعقوبی، ج۱، ص۱۶۸؛ ابن اعثم، ص۲۹۰.</ref>. در گزارشی از [[عزل]] وی از [[ولایت]] ارمنستان از سوی عثمان یاد شده است<ref>ابن اعثم، ص۲۹۱.</ref>. | ||
بنا به قول مشهور، حذیفه که از نزدیک در مناطق [[فتح]] شده همچون [[آذربایجان]] و مناطق مجاور آن، [[شاهد]] [[اختلاف]] مصحفها و قرائتهای [[قرآن کریم]] بود؛ نزد عثمان رفت و او را از تبعات چنین اختلافی در میان [[مسلمانان]] بر [[حذر]] داشته به [[تدوین قرآن]] [[واحد]] وی را فراخواند. از این رو، عثمان [[دستور]] داد همه مصحفها جز [[مصحف]] [[حفصه دختر عمر]] را با [[سوزاندن]] از میان بردند و از آن مصحف چند نسخه تهیه و هر یک را به منطقهای ارسال کردند<ref>ابن شبه نمیری، ج۳، ص۹۹۱؛ بخاری، صحیح، ج۵، ص۴۱۶.</ref>. از برخی گزارشها برمیآید که جریان یکسانسازی مصحفها در [[سال ۳۰ هجری]] رخ داده است<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۴۲.</ref>. نیز گزارش شده، حذیفه در زمره کسانی بوده که در کوفه برضد [[کارگزار]] عثمان ([[ولید بن عقبه]]) که مرتکب [[فسق]] شده بود [[گواهی]] داده که به عزل او از آن شهر منجر شد<ref>یعقوبی، ج۲، ص۱۷۰؛ ابن شیه نمیری، ج۳، ص۹۹۲.</ref>، مطابق [[نقلی]]، حذیفه جزء هفت نفری بود که هنگام عبور از [[ربذه]] - تبعیدگاه [[ابوذر غفاری]] - او را که به تازگی [[رحلت]] کرده بود؛ پس از [[کفن و دفن]] به [[خاک]] سپردند<ref>یعقوبی، ج۲، ص۱۷۳.</ref>. گویند حذیفه در دوره عثمان در فتح [[طبرستان]] (سال ۳۰)، همراه [[سعید بن عاص]] [[اموی]] شرکت داشت<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۳، ص۱۰۹.</ref>. در اواخر [[خلافت عثمان]] کسانی از [[اهل کوفه]]، به [[سرپرستی]] [[مالک اشتر]]، طی نامهای از [[خلیفه]] خواستار [[عزل]] سعیاد از [[کوفه]] شده و به جای او [[حذیفه]] و [[ابوموسی]] را پیشنهاد کردند<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۱۵۹.</ref> و [[عثمان]] حذیفه را بر [[سواد کوفه]] [[ولایت]] داد<ref>ابن اعثم، ص۳۵۳.</ref>. به [[نقل]] منابع، حذیفه به هنگام [[مرگ عثمان]]، [[کارگزار]] او بر [[مدائن]] بود<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۳۰؛ رجال طوسی، ص۶۰.</ref> و [[کارگزاری]] حذیفه بر آن [[شهر]] تا هنگام مرگش که پس از [[بیعت با امام علی]] {{ع}} رخ داد، ادامه داشت<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۱۷؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و زمانی که [[فرمان امام علی]] {{ع}} به او رسید در این سمت [[حضور]] داشت<ref> | بنا به قول مشهور، حذیفه که از نزدیک در مناطق [[فتح]] شده همچون [[آذربایجان]] و مناطق مجاور آن، [[شاهد]] [[اختلاف]] مصحفها و قرائتهای [[قرآن کریم]] بود؛ نزد عثمان رفت و او را از تبعات چنین اختلافی در میان [[مسلمانان]] بر [[حذر]] داشته به [[تدوین قرآن]] [[واحد]] وی را فراخواند. از این رو، عثمان [[دستور]] داد همه مصحفها جز [[مصحف]] [[حفصه دختر عمر]] را با [[سوزاندن]] از میان بردند و از آن مصحف چند نسخه تهیه و هر یک را به منطقهای ارسال کردند<ref>ابن شبه نمیری، ج۳، ص۹۹۱؛ بخاری، صحیح، ج۵، ص۴۱۶.</ref>. از برخی گزارشها برمیآید که جریان یکسانسازی مصحفها در [[سال ۳۰ هجری]] رخ داده است<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۴۲.</ref>. نیز گزارش شده، حذیفه در زمره کسانی بوده که در کوفه برضد [[کارگزار]] عثمان ([[ولید بن عقبه]]) که مرتکب [[فسق]] شده بود [[گواهی]] داده که به عزل او از آن شهر منجر شد<ref>یعقوبی، ج۲، ص۱۷۰؛ ابن شیه نمیری، ج۳، ص۹۹۲.</ref>، مطابق [[نقلی]]، حذیفه جزء هفت نفری بود که هنگام عبور از [[ربذه]] - تبعیدگاه [[ابوذر غفاری]] - او را که به تازگی [[رحلت]] کرده بود؛ پس از [[کفن و دفن]] به [[خاک]] سپردند<ref>یعقوبی، ج۲، ص۱۷۳.</ref>. گویند حذیفه در دوره عثمان در فتح [[طبرستان]] (سال ۳۰)، همراه [[سعید بن عاص]] [[اموی]] شرکت داشت<ref>ابن اثیر، الکامل، ج۳، ص۱۰۹.</ref>. در اواخر [[خلافت عثمان]] کسانی از [[اهل کوفه]]، به [[سرپرستی]] [[مالک اشتر]]، طی نامهای از [[خلیفه]] خواستار [[عزل]] سعیاد از [[کوفه]] شده و به جای او [[حذیفه]] و [[ابوموسی]] را پیشنهاد کردند<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۱۵۹.</ref> و [[عثمان]] حذیفه را بر [[سواد کوفه]] [[ولایت]] داد<ref>ابن اعثم، ص۳۵۳.</ref>. به [[نقل]] منابع، حذیفه به هنگام [[مرگ عثمان]]، [[کارگزار]] او بر [[مدائن]] بود<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۳۰؛ رجال طوسی، ص۶۰.</ref> و [[کارگزاری]] حذیفه بر آن [[شهر]] تا هنگام مرگش که پس از [[بیعت با امام علی]] {{ع}} رخ داد، ادامه داشت<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۱۷؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و زمانی که [[فرمان امام علی]] {{ع}} به او رسید در این سمت [[حضور]] داشت<ref>سید بن طاووس، ص۳۸۵.</ref>. | ||
حذیفه و [[علی]] {{ع}}: به گزارش [[مسعودی]]<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۳۸۳.</ref>، حذیفه در [[سال ۳۶ هجری]] در کوفه [[بیمار]] بود و چون [[قتل عثمان]] و [[بیعت مردم با علی]] {{ع}} را شنید به [[مسجد]] رفت و بر [[منبر]]، [[خدا]] را [[شکر]] کرد که تا این [[روز]] زنده مانده است و به پسرانش سعد و [[صفوان]]، سفارش کرد که دست از پاری آن [[حضرت]] برندارند و او را [[بهترین]] بار در میان رفتگان و بازماندگان از [[صحابه]] دانست، جنگهای خونین در [[زمان]] آن حضرت را [[پیش بینی]] و [[امام علی]] {{ع}} را در آنها مدار [[حق]] معرفی کرد، [[بلاذری]]<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۱۷.</ref> از [[نامه امام]] علی {{ع}} به او [[خبر]] داده است، در این [[نامه]] آن حضرت حذیفه را بر کارگزاری مدائن ابقا کرده و در نامهای جداگانه به [[مردم]] مدائن، ضمن معرفی حذیفه، از او [[تمجید]] کرد<ref>ذاکری، ج۱، ص۲۴۹ به بعد.</ref>. | حذیفه و [[علی]] {{ع}}: به گزارش [[مسعودی]]<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۳۸۳.</ref>، حذیفه در [[سال ۳۶ هجری]] در کوفه [[بیمار]] بود و چون [[قتل عثمان]] و [[بیعت مردم با علی]] {{ع}} را شنید به [[مسجد]] رفت و بر [[منبر]]، [[خدا]] را [[شکر]] کرد که تا این [[روز]] زنده مانده است و به پسرانش سعد و [[صفوان]]، سفارش کرد که دست از پاری آن [[حضرت]] برندارند و او را [[بهترین]] بار در میان رفتگان و بازماندگان از [[صحابه]] دانست، جنگهای خونین در [[زمان]] آن حضرت را [[پیش بینی]] و [[امام علی]] {{ع}} را در آنها مدار [[حق]] معرفی کرد، [[بلاذری]]<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۱۷.</ref> از [[نامه امام]] علی {{ع}} به او [[خبر]] داده است، در این [[نامه]] آن حضرت حذیفه را بر کارگزاری مدائن ابقا کرده و در نامهای جداگانه به [[مردم]] مدائن، ضمن معرفی حذیفه، از او [[تمجید]] کرد<ref>ذاکری، ج۱، ص۲۴۹ به بعد.</ref>. | ||