اصحاب امام مهدی چه ویژگی‌هایی دارند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'همان گونه' به 'همان‌گونه'
جز (جایگزینی متن - 'بنده خدا' به 'بنده خدا')
جز (جایگزینی متن - 'همان گونه' به 'همان‌گونه')
خط ۱۰۹: خط ۱۰۹:


«درباره [[مدح]] و [[ستایش]] کسانی که برگزیدگان [[خداوند]] تعالی هستند و به همنشینی و همراهی [[امام زمان]] {{ع}} مشرف گشته‌اند، [[روایات]] بسیاری راجع به چگونگی پیوستن آنان به [[امام]] {{ع}} وجود دارد و بلکه در [[قرآن کریم]] نیز آیاتی درباره اینها آمده است. هم اکنون بعضی از این [[روایت‌ها]] را می‌آوریم و آنهایی را که نیاز به توضیح دارند، شرح می‌دهیم:  
«درباره [[مدح]] و [[ستایش]] کسانی که برگزیدگان [[خداوند]] تعالی هستند و به همنشینی و همراهی [[امام زمان]] {{ع}} مشرف گشته‌اند، [[روایات]] بسیاری راجع به چگونگی پیوستن آنان به [[امام]] {{ع}} وجود دارد و بلکه در [[قرآن کریم]] نیز آیاتی درباره اینها آمده است. هم اکنون بعضی از این [[روایت‌ها]] را می‌آوریم و آنهایی را که نیاز به توضیح دارند، شرح می‌دهیم:  
# از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} در [[تأویل]] این [[آیه]]: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref> به سبب امتی معدود، عذاب را به تأخیر انداختیم؛ سوره هود، آیه ۸.</ref>. فرمودند: "[[امت]] معدود، همان [[یاران امام مهدی|اصحاب مهدی]] {{ع}} در [[آخر زمان]] هستند که تعداد آنها [[سیصد و سیزده]] نفر است به تعداد اهل [[بدر]] که در یک ساعت جمع می‌گردند، همان گونه که تکه‌های ابر در پاییز جمع می‌شوند"<ref>{{عربی|" إِنَّ الْأُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ هُمْ أَصْحابُ الْمَهْدِيِّ فِي آخِرِ الزَّمَانِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا كَعِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ يَجْتَمِعُونَ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ ینابیع المودة؛ قندوزی حنفی و تفسیر برهان؛ بحرانی درباره تفسیر این آیه.</ref>.
# از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} در [[تأویل]] این [[آیه]]: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref> به سبب امتی معدود، عذاب را به تأخیر انداختیم؛ سوره هود، آیه ۸.</ref>. فرمودند: "[[امت]] معدود، همان [[یاران امام مهدی|اصحاب مهدی]] {{ع}} در [[آخر زمان]] هستند که تعداد آنها [[سیصد و سیزده]] نفر است به تعداد اهل [[بدر]] که در یک ساعت جمع می‌گردند، همان‌گونه که تکه‌های ابر در پاییز جمع می‌شوند"<ref>{{عربی|" إِنَّ الْأُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ هُمْ أَصْحابُ الْمَهْدِيِّ فِي آخِرِ الزَّمَانِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا كَعِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ يَجْتَمِعُونَ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ ینابیع المودة؛ قندوزی حنفی و تفسیر برهان؛ بحرانی درباره تفسیر این آیه.</ref>.
# [[امام صادق]] {{ع}} درباره این [[آیه]]: {{متن قرآن|فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا}}<ref> در نیکی کردن از یکدیگر سبقت بگیرید هرجا که باشید، خداوند شما را جمع می‌کند.</ref> فرمود: "منظور، [[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]] {{ع}} هستند که به [[خدا]] قسم! این سیصد و چند نفر، [[امت]] معدودی هستند که در یک ساعت جمع می‌گردند، همان گونه که ابرهای پاییزی جمع می‌شوند!"<ref>{{عربی|" أَصْحَابُ الْمَهْدِيِّ {{ع}} فِي آخِرِ الزَّمَانِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا كَعِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ يَجْتَمِعُونَ‏ فِي‏ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيف‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۳.</ref>.
# [[امام صادق]] {{ع}} درباره این [[آیه]]: {{متن قرآن|فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا}}<ref> در نیکی کردن از یکدیگر سبقت بگیرید هرجا که باشید، خداوند شما را جمع می‌کند.</ref> فرمود: "منظور، [[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]] {{ع}} هستند که به [[خدا]] قسم! این سیصد و چند نفر، [[امت]] معدودی هستند که در یک ساعت جمع می‌گردند، همان‌گونه که ابرهای پاییزی جمع می‌شوند!"<ref>{{عربی|" أَصْحَابُ الْمَهْدِيِّ {{ع}} فِي آخِرِ الزَّمَانِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا كَعِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ يَجْتَمِعُونَ‏ فِي‏ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيف‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۳.</ref>.
# [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفرند، [[فرزندان]] [[عجم]] می‌باشند که بعضی از آنها در روز بر روی ابرها به سوی او برده می‌شوند؛ با نام، نام پدر، نسبت و [[کنیه]] شناخته شده‌اند، بعضی از آنها همان گونه که در خوابند، بدون وعده قبلی، او را [[ملاقات]] می‌نمایند"<ref>{{عربی|" أَصْحَابُ‏ الْقَائِمِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ‏ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۸.</ref>.
# [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفرند، [[فرزندان]] [[عجم]] می‌باشند که بعضی از آنها در روز بر روی ابرها به سوی او برده می‌شوند؛ با نام، نام پدر، نسبت و [[کنیه]] شناخته شده‌اند، بعضی از آنها همان‌گونه که در خوابند، بدون وعده قبلی، او را [[ملاقات]] می‌نمایند"<ref>{{عربی|" أَصْحَابُ‏ الْقَائِمِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ‏ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۸.</ref>.
# [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: "[[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]] {{ع}} جوانند، [[انسان]] پیری در آنها نیست، مگر بسیار کم مانند [[سرمه در چشم]] و نمک در طعام که کمترین چیز در غذاست"<ref>{{عربی|" إِنَ‏ أَصْحَابَ‏ الْقَائِمِ‏ شَبَابٌ‏ لَا كُهُولَ‏ فِيهِمْ‏ إِلَّا كَالْكُحْلِ‏ فِي‏ الْعَيْنِ‏ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۲، ص ۳۳۳ و غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۱۰.</ref>.
# [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: "[[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]] {{ع}} جوانند، [[انسان]] پیری در آنها نیست، مگر بسیار کم مانند [[سرمه در چشم]] و نمک در طعام که کمترین چیز در غذاست"<ref>{{عربی|" إِنَ‏ أَصْحَابَ‏ الْقَائِمِ‏ شَبَابٌ‏ لَا كُهُولَ‏ فِيهِمْ‏ إِلَّا كَالْكُحْلِ‏ فِي‏ الْعَيْنِ‏ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۲، ص ۳۳۳ و غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۱۰.</ref>.
# [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "هر کس حرکت کند در همان ساعت به حضور او می‌رسد و هر کسی در رختخواب خود بماند و حرکت نکند از بسترش ناپدید می‌شود. اینها کسانی هستند که [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} درباره آنان فرموده است: "آنها، مفقودان از بستر هستند"<ref>{{عربی|" فَمَنْ‏ كَانَ‏ ابْتُلِيَ‏ بِالْمَسِيرِ وَافَى‏ فِي‏ تِلْكَ‏ السَّاعَةِ وَ مَنْ‏ لَمْ‏ يُبْتَلَ‏ بِالْمَسِيرِ فُقِدَ مِنْ‏ فِرَاشِهِ‏ وَ هُوَ قَوْلُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ {{ع}}الْمَفْقُودُونَ مِنْ فُرُشِهِمْ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ ص ۳۱۴، باب ۲۰، حدیث ۶.</ref>.
# [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "هر کس حرکت کند در همان ساعت به حضور او می‌رسد و هر کسی در رختخواب خود بماند و حرکت نکند از بسترش ناپدید می‌شود. اینها کسانی هستند که [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} درباره آنان فرموده است: "آنها، مفقودان از بستر هستند"<ref>{{عربی|" فَمَنْ‏ كَانَ‏ ابْتُلِيَ‏ بِالْمَسِيرِ وَافَى‏ فِي‏ تِلْكَ‏ السَّاعَةِ وَ مَنْ‏ لَمْ‏ يُبْتَلَ‏ بِالْمَسِيرِ فُقِدَ مِنْ‏ فِرَاشِهِ‏ وَ هُوَ قَوْلُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ {{ع}}الْمَفْقُودُونَ مِنْ فُرُشِهِمْ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ ص ۳۱۴، باب ۲۰، حدیث ۶.</ref>.
خط ۲۵۷: خط ۲۵۷:
«در [[روایات]] برای [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} ویژگی‌های بسیاری گفته شده که به پاره‌ای از آنها بسنده می‌کنیم:
«در [[روایات]] برای [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} ویژگی‌های بسیاری گفته شده که به پاره‌ای از آنها بسنده می‌کنیم:
# '''[[عبادت]] و [[پارسایی]]:''' [[امام صادق]] {{ع}} در توصیف [[یاران]] حضرت می‌فرماید: "آنان مردانی [[شب زنده دار]] هستند که شب را در حال [[قیام]] - به [[پرستش]] می‌پردازند - وبه هنگام [[نماز]]، زمزمه‌ای مانند [[زنبور عسل]] دارند وصبح هنگام در حالی که بر اسب‌های خود سوارند، برای انجام [[مأموریت]] می‌روند. آنان [[پارسایان]] شب وشیران روزند واز [[ترس]] [[خدا]]، حالت خاصی پیدا کرده‌اند. [[خداوند]] به وسیله آنان، به [[امام]] [[حق]] [[یاری]] می‌رساند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref> ونیز آن حضرت می‌فرماید: "گویا [[امام مهدی|قائم آل محمد]] {{ع}} و یارانش را در پشت شهر [[کوفه]] می‌بینم. گویی پرندگان بر بالای سر آنان بال گسترده اند. زاد وتوشه شان پایان یافته ولباس‌های‌شان مندرس وژنده است وسجده بر پیشانی آنان اثر گذارده است. آری، آنان شیران روز ونیایشگران شبند. دل‌های‌شان مانند [[پاره‌های آهن]]، محکم واستوار است. هرکدام از آنان نیروی چهل مرد را داراست. کسی جز [[کافر]] ومنافق آنان را نمی‌کشد. [[خداوند]] در [[قرآن]] از آنان این گونه یاد کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ}}<ref> سوره حجر: آیه: ۷۵.</ref> در این مطلب، هوشمندان را آیت و عبرت بسیار است <ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶</ref>
# '''[[عبادت]] و [[پارسایی]]:''' [[امام صادق]] {{ع}} در توصیف [[یاران]] حضرت می‌فرماید: "آنان مردانی [[شب زنده دار]] هستند که شب را در حال [[قیام]] - به [[پرستش]] می‌پردازند - وبه هنگام [[نماز]]، زمزمه‌ای مانند [[زنبور عسل]] دارند وصبح هنگام در حالی که بر اسب‌های خود سوارند، برای انجام [[مأموریت]] می‌روند. آنان [[پارسایان]] شب وشیران روزند واز [[ترس]] [[خدا]]، حالت خاصی پیدا کرده‌اند. [[خداوند]] به وسیله آنان، به [[امام]] [[حق]] [[یاری]] می‌رساند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref> ونیز آن حضرت می‌فرماید: "گویا [[امام مهدی|قائم آل محمد]] {{ع}} و یارانش را در پشت شهر [[کوفه]] می‌بینم. گویی پرندگان بر بالای سر آنان بال گسترده اند. زاد وتوشه شان پایان یافته ولباس‌های‌شان مندرس وژنده است وسجده بر پیشانی آنان اثر گذارده است. آری، آنان شیران روز ونیایشگران شبند. دل‌های‌شان مانند [[پاره‌های آهن]]، محکم واستوار است. هرکدام از آنان نیروی چهل مرد را داراست. کسی جز [[کافر]] ومنافق آنان را نمی‌کشد. [[خداوند]] در [[قرآن]] از آنان این گونه یاد کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ}}<ref> سوره حجر: آیه: ۷۵.</ref> در این مطلب، هوشمندان را آیت و عبرت بسیار است <ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶</ref>
# '''[[عشق]] به [[امام]] و فرمانبرداری از او:''' [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "[[صاحب]] امر را در برخی از این درّه‌ها ([[ذی طوی]]) غیبتی خواهد بود. دو شب پیش از ظهورش، نزدیک‌ترین پیشخدمتش، به [[دیدار]] برخی از [[یاران]] حضرت می‌رود واز ایشان می‌پرسد: شما در این جا چند نفرید؟ می‌گویند: چهل تن. می‌گوید: چگونه خواهید بود، اگر پیشوای خود را ببینید؟ پاسخ می‌دهند: به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر در کوه‌ها زندگی کند، همراه او خواهیم بود وهمان گونه زندگی خواهیم کرد"<ref>عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۱</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "[[یاران]] [[امام مهدی|حضرت]] {{ع}} دست‌های خود را بر زین مرکب [[امام]] {{ع}} می‌کشند و با این کار، درخواست [[برکت]] می‌کنند. دور حضرت حلقه می‌زنند ودر جنگ‌ها جسم وجان خود را سپر بلای او می‌کنند وهر چه از آنان بخواهد، [[اجابت]] کرده، انجام می‌دهند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>. نیز آن حضرت در توصیف [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: "او مردانی دارد که گویا دل‌های شان از پاره آهن است... آنان در برابر حضرت از یک کنیز نسبت به مولا ومالک خود، فرمانبردارتر ودر برابر اوامرش [[تسلیم]] هستند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: "[[خداوند]] برای [[حضرت مهدی]] {{ع}} از گوشه وکنار [[جهان]] به تعداد اهل [[بدر]]، جنگجو گرد می‌آورد. آنان در فرمانبرداری از حضرتش بسیار کوشا ومصمم هستند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰</ref> [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "گویا می‌بینم که [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} ویارانش در [[نجف]] ([[کوفه]]) مستقر شده‌اند (وچنان ثابت واستوارند) که گویی پرنده بر سر آنان نشسته است"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۵</ref>. جنگاوران چنان منظّم، بی حرکت وتسلیم محض در برابر حضرت می‌ایستند که گویی پرنده بر سرشان نشسته است که اگر کوچک ترین حرکتی از خود نشان دهند، پرنده پروازمی‌کند.
# '''[[عشق]] به [[امام]] و فرمانبرداری از او:''' [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "[[صاحب]] امر را در برخی از این درّه‌ها ([[ذی طوی]]) غیبتی خواهد بود. دو شب پیش از ظهورش، نزدیک‌ترین پیشخدمتش، به [[دیدار]] برخی از [[یاران]] حضرت می‌رود واز ایشان می‌پرسد: شما در این جا چند نفرید؟ می‌گویند: چهل تن. می‌گوید: چگونه خواهید بود، اگر پیشوای خود را ببینید؟ پاسخ می‌دهند: به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر در کوه‌ها زندگی کند، همراه او خواهیم بود وهمان‌گونه زندگی خواهیم کرد"<ref>عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۱</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "[[یاران]] [[امام مهدی|حضرت]] {{ع}} دست‌های خود را بر زین مرکب [[امام]] {{ع}} می‌کشند و با این کار، درخواست [[برکت]] می‌کنند. دور حضرت حلقه می‌زنند ودر جنگ‌ها جسم وجان خود را سپر بلای او می‌کنند وهر چه از آنان بخواهد، [[اجابت]] کرده، انجام می‌دهند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>. نیز آن حضرت در توصیف [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: "او مردانی دارد که گویا دل‌های شان از پاره آهن است... آنان در برابر حضرت از یک کنیز نسبت به مولا ومالک خود، فرمانبردارتر ودر برابر اوامرش [[تسلیم]] هستند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: "[[خداوند]] برای [[حضرت مهدی]] {{ع}} از گوشه وکنار [[جهان]] به تعداد اهل [[بدر]]، جنگجو گرد می‌آورد. آنان در فرمانبرداری از حضرتش بسیار کوشا ومصمم هستند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰</ref> [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "گویا می‌بینم که [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} ویارانش در [[نجف]] ([[کوفه]]) مستقر شده‌اند (وچنان ثابت واستوارند) که گویی پرنده بر سر آنان نشسته است"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۵</ref>. جنگاوران چنان منظّم، بی حرکت وتسلیم محض در برابر حضرت می‌ایستند که گویی پرنده بر سرشان نشسته است که اگر کوچک ترین حرکتی از خود نشان دهند، پرنده پروازمی‌کند.
# '''[[سپاهیان]] قدرتمند و [[جوان]]:''' [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} همه جوانند وپیر وکهنسال در میان آنان وجود ندارد، جز تعداد اندکی که مانند سرمه برای چشم ونمک برای غذا لازم هستند. البته کم‌ترین چیز مورد نیاز در غذا نمک است"<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۸۴؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۱۵؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۵؛ کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۹۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷</ref> [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "منظور [[حضرت لوط|لوط پیامبر]]، از این سخن خود که به [[دشمنان]] گفت: "ای کاش نیروی قدرتمندی علیه شما داشتم یا به استوانه‌ای محکم پناه می‌بردم، نیرویی همانند نیروی مقتدر [[امام مهدی|مهدی موعود]] {{ع}} ویاران او بود که یک تن از آنان، توان چهل مرد را دارد. آنان دل‌هایی استوارتر از [[پاره‌های آهن]] دارند وچون از برابر کوه‌ها بگذرند، صخره‌ها به لرزه درآیند. شمشیرها را غلاف نمی‌کنند تا آن هنگام که [[خداوند]] بخواهد وخشنود شود"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷ و۳۲۷</ref>. [[امام سجاد]] {{ع}} در این باره می‌فرماید: "آن گاه که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] سستی وضعف را از [[شیعیان]] ما دور می‌کند ودل‌های شان را چون [[پاره‌های آهن]] محکم واستوار می‌نماید وبه هر کدام از آنان [[قدرت]] چهل مرد را می‌بخشد وآنان [[فرمانروایان]] وبزرگان [[زمین]] می‌شوند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ۳۲۷، ۳۷۲؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۴؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۴۶</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "در [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} [[شیعیان]] ما، [[فرمانروایان]] وبزرگان [[زمین]] خواهند بود وهر کدام از آنان، [[قدرت]] چهل مرد را داراست"<ref>مفید، اختصاص، ص ۲۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۲</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "در [[دل]] [[شیعیان]] ما (امروز) از [[دشمنان]] [[ترس]] انداخته شده است؛ ولی روزگاری که [[حکومت]] ما فرا رسد و [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] کند، هر یک از [[شیعیان]] ما، از شیر بی‌باک تر واز نیزه برنده تر خواهند شد. آنان [[دشمنان]] ما را با پا لگدمال می‌کنند وبا دست می‌کشند" <ref>مفید، اختصاص، ص ۲۴؛ بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۱۲۴؛ ینابیع المودّه، ص ۴۴۸، ۴۸۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۸، ۳۷۲</ref>. [[عبدالملک بن اعین]] می‌گوید: هنگامی‌ که از خدمت [[امام باقر]] {{ع}} برخاستم، به دستم تکیه دادم وگفتم: [[آرزو]] داشتم، [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} را در روزگار [[جوانی]]، (روزهایی که توان جسمی‌داشتم) [[درک]] کنم. [[امام]] {{ع}} فرمود: "آیا به این [[خشنود]] نیستید که [[دشمنان]] شما یک دیگر را بکشند، ولی شما در خانه‌های تان در [[امان]] باشید؟ اگر [[امام]] {{ع}} [[ظهور]] کند، به هر یک از شما توان چهل مرد داده می‌شود ودل هایتان همانند [[پاره‌های آهن]] می‌گردد؛ به گونه‌ای که اگر با آن دل‌ها به کوه بزنید، کوه‌ها را می‌شکافد وازجا می‌کند وشما [[رهبران]] [[زمین]] وامانت داران آن خواهید بود"<ref>کافی، ج ۸، ص ۲۸۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۵</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "به هنگام فرا رسیدن امر ما ([[حکومت]] [[حضرت مهدی]]) [[خداوند]]، [[ترس]] را از [[دل]] [[شیعیان]] ما برمی‌دارد ودر دل‌های [[دشمنان]] ما جای می‌دهد. در آن هنگام هر یک از [[شیعیان]] ما از نیزه بُرنده تر واز شیر [[شجاع]] تر می‌شود. یک [[شیعه]]، [[دشمن]] خود را با نیزه [[هدف]] می‌گیرد وبا [[شمشیر]] می‌زند [[وزیر]] پای خود لگدمال می‌کند"<ref>خرائج، ج ۲، ص ۸۴۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶؛ ر. ک: حلیة الاولیاء، ج ۳، ص ۱۸۴؛ کشف الغمّه، ج، ص ۳۴۵؛ ینابیع المودّه، ص ۴۴۸؛ مانند این روایت از امام باقر {{ع}} رسیده است: بصائر الدرجات، ص ۲۴؛ بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۸۹</ref> هم چنین آن حضرت می‌فرماید: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} مردانی هستند که دل‌های آنان مانند آهن سخت ومحکم است. هرگز [[شک]] وشبهه‌ای در [[ذات خدا]]، بر آن دل‌ها راه نمی‌یابد. آنان از سنگ‌ها سخت ترند. اگر به آنان [[مأموریت]] داده شود تا کوه‌ها را از جای برکنند وجابه جاکنند، این کار را به سرعت انجام می‌دهند واگر [[مأموریت]] سرکوبی ونابودی شهری به آنان داده شود، آن را ویران می‌سازند (در سرعت عمل وقاطعیت چنانند که) گویی عقاب‌هایی بر اسب‌ها نشسته‌اند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>.
# '''[[سپاهیان]] قدرتمند و [[جوان]]:''' [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} همه جوانند وپیر وکهنسال در میان آنان وجود ندارد، جز تعداد اندکی که مانند سرمه برای چشم ونمک برای غذا لازم هستند. البته کم‌ترین چیز مورد نیاز در غذا نمک است"<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۸۴؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۱۵؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۵؛ کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۹۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷</ref> [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "منظور [[حضرت لوط|لوط پیامبر]]، از این سخن خود که به [[دشمنان]] گفت: "ای کاش نیروی قدرتمندی علیه شما داشتم یا به استوانه‌ای محکم پناه می‌بردم، نیرویی همانند نیروی مقتدر [[امام مهدی|مهدی موعود]] {{ع}} ویاران او بود که یک تن از آنان، توان چهل مرد را دارد. آنان دل‌هایی استوارتر از [[پاره‌های آهن]] دارند وچون از برابر کوه‌ها بگذرند، صخره‌ها به لرزه درآیند. شمشیرها را غلاف نمی‌کنند تا آن هنگام که [[خداوند]] بخواهد وخشنود شود"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷ و۳۲۷</ref>. [[امام سجاد]] {{ع}} در این باره می‌فرماید: "آن گاه که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] سستی وضعف را از [[شیعیان]] ما دور می‌کند ودل‌های شان را چون [[پاره‌های آهن]] محکم واستوار می‌نماید وبه هر کدام از آنان [[قدرت]] چهل مرد را می‌بخشد وآنان [[فرمانروایان]] وبزرگان [[زمین]] می‌شوند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ۳۲۷، ۳۷۲؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۴؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۴۶</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "در [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} [[شیعیان]] ما، [[فرمانروایان]] وبزرگان [[زمین]] خواهند بود وهر کدام از آنان، [[قدرت]] چهل مرد را داراست"<ref>مفید، اختصاص، ص ۲۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۲</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "در [[دل]] [[شیعیان]] ما (امروز) از [[دشمنان]] [[ترس]] انداخته شده است؛ ولی روزگاری که [[حکومت]] ما فرا رسد و [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] کند، هر یک از [[شیعیان]] ما، از شیر بی‌باک تر واز نیزه برنده تر خواهند شد. آنان [[دشمنان]] ما را با پا لگدمال می‌کنند وبا دست می‌کشند" <ref>مفید، اختصاص، ص ۲۴؛ بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۱۲۴؛ ینابیع المودّه، ص ۴۴۸، ۴۸۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۸، ۳۷۲</ref>. [[عبدالملک بن اعین]] می‌گوید: هنگامی‌ که از خدمت [[امام باقر]] {{ع}} برخاستم، به دستم تکیه دادم وگفتم: [[آرزو]] داشتم، [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} را در روزگار [[جوانی]]، (روزهایی که توان جسمی‌داشتم) [[درک]] کنم. [[امام]] {{ع}} فرمود: "آیا به این [[خشنود]] نیستید که [[دشمنان]] شما یک دیگر را بکشند، ولی شما در خانه‌های تان در [[امان]] باشید؟ اگر [[امام]] {{ع}} [[ظهور]] کند، به هر یک از شما توان چهل مرد داده می‌شود ودل هایتان همانند [[پاره‌های آهن]] می‌گردد؛ به گونه‌ای که اگر با آن دل‌ها به کوه بزنید، کوه‌ها را می‌شکافد وازجا می‌کند وشما [[رهبران]] [[زمین]] وامانت داران آن خواهید بود"<ref>کافی، ج ۸، ص ۲۸۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۵</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "به هنگام فرا رسیدن امر ما ([[حکومت]] [[حضرت مهدی]]) [[خداوند]]، [[ترس]] را از [[دل]] [[شیعیان]] ما برمی‌دارد ودر دل‌های [[دشمنان]] ما جای می‌دهد. در آن هنگام هر یک از [[شیعیان]] ما از نیزه بُرنده تر واز شیر [[شجاع]] تر می‌شود. یک [[شیعه]]، [[دشمن]] خود را با نیزه [[هدف]] می‌گیرد وبا [[شمشیر]] می‌زند [[وزیر]] پای خود لگدمال می‌کند"<ref>خرائج، ج ۲، ص ۸۴۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶؛ ر. ک: حلیة الاولیاء، ج ۳، ص ۱۸۴؛ کشف الغمّه، ج، ص ۳۴۵؛ ینابیع المودّه، ص ۴۴۸؛ مانند این روایت از امام باقر {{ع}} رسیده است: بصائر الدرجات، ص ۲۴؛ بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۸۹</ref> هم چنین آن حضرت می‌فرماید: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} مردانی هستند که دل‌های آنان مانند آهن سخت ومحکم است. هرگز [[شک]] وشبهه‌ای در [[ذات خدا]]، بر آن دل‌ها راه نمی‌یابد. آنان از سنگ‌ها سخت ترند. اگر به آنان [[مأموریت]] داده شود تا کوه‌ها را از جای برکنند وجابه جاکنند، این کار را به سرعت انجام می‌دهند واگر [[مأموریت]] سرکوبی ونابودی شهری به آنان داده شود، آن را ویران می‌سازند (در سرعت عمل وقاطعیت چنانند که) گویی عقاب‌هایی بر اسب‌ها نشسته‌اند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>.
# '''[[سپاهیان]] [[محبوب]]:''' [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "گویا [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} را می‌بینم که سراسر [[زمین]] وآسمان را احاطه کرده اند وهیچ چیز در [[جهان]] نیست که فرمانبردار وتسلیم محض آنان نباشد. درندگان [[زمین]] وپرندگان شکاری نیز در پی خشنودی آنان هستند. آنان به قدری [[محبوبیت]] دارند که جایی از [[زمین]] بر جای دیگر فخر ومباهات می‌کند ومی‌گوید: امروز یکی از [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} بر من گام نهاد واز این جا گذشت"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۷</ref>
# '''[[سپاهیان]] [[محبوب]]:''' [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "گویا [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} را می‌بینم که سراسر [[زمین]] وآسمان را احاطه کرده اند وهیچ چیز در [[جهان]] نیست که فرمانبردار وتسلیم محض آنان نباشد. درندگان [[زمین]] وپرندگان شکاری نیز در پی خشنودی آنان هستند. آنان به قدری [[محبوبیت]] دارند که جایی از [[زمین]] بر جای دیگر فخر ومباهات می‌کند ومی‌گوید: امروز یکی از [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} بر من گام نهاد واز این جا گذشت"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۷</ref>
۲۱۸٬۸۴۲

ویرایش