تجربه دینی و وحی نبوی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ':«' به ': «'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
جز (جایگزینی متن - ':«' به ': «') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==چکیده مقاله== | ==چکیده مقاله== | ||
* نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند:«در باب مسأله وحی، می‌توان چنین ادعا نمود که تبیین ماهیت و شناخت حقیقت آن برای انسان چندان امکان‌پذیر نبوده، تعاریف ارائه شده برای آن عمدتا تعاریفی شرح اللفظی است. در مجموع، تاکنون چند دیدگاه عمده در توصیف و تشریح وحی نبوی مطرح شده است. دیدگاهی که بیشتر مورد بحث ماست، دیدگاه تجربه‌ی دینی است که بر مواجهه پیامبر با خدا تأکید می‌کند. در این دیدگاه، هیچ کلام یا گزاره‌ای القا نمی‌شود، بلکه وحی تفسیر و گزارش پیامبر از تجربه شخصی خویش است». | * نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند: «در باب مسأله وحی، می‌توان چنین ادعا نمود که تبیین ماهیت و شناخت حقیقت آن برای انسان چندان امکان‌پذیر نبوده، تعاریف ارائه شده برای آن عمدتا تعاریفی شرح اللفظی است. در مجموع، تاکنون چند دیدگاه عمده در توصیف و تشریح وحی نبوی مطرح شده است. دیدگاهی که بیشتر مورد بحث ماست، دیدگاه تجربه‌ی دینی است که بر مواجهه پیامبر با خدا تأکید می‌کند. در این دیدگاه، هیچ کلام یا گزاره‌ای القا نمی‌شود، بلکه وحی تفسیر و گزارش پیامبر از تجربه شخصی خویش است». | ||
* نویسندگان در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسند:«اندیشمندان مسلمان در ارزش معرفتی نظریه تجربه‌ی دینی مناقشه کرده‌اند، زیرا تجربه دینی،از آن‌جا که احساسی شخصی و مواجهه‌ای درونی است، لزوما نمی‌تواند حقیقتی بیرون از شخص تجربه‌گر را اثبات نماید. با این تلقی، وحی نبوی ساحتی بشری می‌یابد، زیرا کلمات وحی، که بر زبان پیامبر جاری می‌گردد، حاصل مشاهدات شخص پیامبر و عباراتی منطبق با زبان و ادبیات اوست. به علاوه، بر این اساس که چنین مواجهه‌ای از طریق مفاهیم و استدلال‌های عقلی به دست نیامده است، در مقام تبیین، عینا انتقال‌پذیر به دیگران نخواهد بود. با چنین نگاهی، دست بشر از ساحت الوهی کوتاه خواهد شد و کلام نبی از شائبه دخل و تصرف یا کمبود و نقصان مصون نخواهد ماند و در نتیجه، ارسال انبیا، که هدف آن سعادت و هدایت انسان‌هاست، کاری عبث و نقض غرض خواهد بود. بنابراین، دیدگاه تجربه دینی نمی‌تواند کاملا با وحی نبی خاتم{{صل}} قابل انطباق باشد».<ref name=p1></ref> | * نویسندگان در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسند: «اندیشمندان مسلمان در ارزش معرفتی نظریه تجربه‌ی دینی مناقشه کرده‌اند، زیرا تجربه دینی،از آن‌جا که احساسی شخصی و مواجهه‌ای درونی است، لزوما نمی‌تواند حقیقتی بیرون از شخص تجربه‌گر را اثبات نماید. با این تلقی، وحی نبوی ساحتی بشری می‌یابد، زیرا کلمات وحی، که بر زبان پیامبر جاری می‌گردد، حاصل مشاهدات شخص پیامبر و عباراتی منطبق با زبان و ادبیات اوست. به علاوه، بر این اساس که چنین مواجهه‌ای از طریق مفاهیم و استدلال‌های عقلی به دست نیامده است، در مقام تبیین، عینا انتقال‌پذیر به دیگران نخواهد بود. با چنین نگاهی، دست بشر از ساحت الوهی کوتاه خواهد شد و کلام نبی از شائبه دخل و تصرف یا کمبود و نقصان مصون نخواهد ماند و در نتیجه، ارسال انبیا، که هدف آن سعادت و هدایت انسان‌هاست، کاری عبث و نقض غرض خواهد بود. بنابراین، دیدگاه تجربه دینی نمی‌تواند کاملا با وحی نبی خاتم{{صل}} قابل انطباق باشد».<ref name=p1></ref> | ||
== فهرست مقاله == | == فهرست مقاله == | ||