صبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←دعا
(←ایمان) |
(←دعا) |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
===[[دعا]]=== | ===[[دعا]]=== | ||
مؤمنان [[موحد]] با [[استعانت]] از ایمان خود در برابر [[مشکلات]] و [[سختی‌ها]] [[ایستادگی]] می‌کنند و افزون بر آن با [[ارتباط با خدا]] از راه [[دعا]] به درگاه او، خواهان صبر مضاعف به هنگام روبه‌رو شدن با [[دشواری‌ها]] هستند؛ برای نمونه، مؤمنان [[مجاهد]] در [[سپاه]] [[طالوت]] وقتی با [[جالوت]] و سپاهیانش روبه‌رو شدند، از [[خدا]] صبر فراوان، گام‌های [[استوار]] و [[پیروزی]] بر [[کافران]] را خواستند: | مؤمنان [[موحد]] با [[استعانت]] از ایمان خود در برابر [[مشکلات]] و [[سختی‌ها]] [[ایستادگی]] می‌کنند و افزون بر آن با [[ارتباط با خدا]] از راه [[دعا]] به درگاه او، خواهان صبر مضاعف به هنگام روبه‌رو شدن با [[دشواری‌ها]] هستند؛ برای نمونه، مؤمنان [[مجاهد]] در [[سپاه]] [[طالوت]] وقتی با [[جالوت]] و سپاهیانش روبه‌رو شدند، از [[خدا]] صبر فراوان، گام‌های [[استوار]] و [[پیروزی]] بر [[کافران]] را خواستند: {{متن قرآن|وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ}}<ref> و چون با جالوت و سپاه وی رویاروی شدند گفتند: پروردگارا! ما را از شکیب، سرشار کن و گام‌های ما را استوار دار و ما را بر کافران پیروز گردان؛ سوره بقره، آیه۲۵۰.</ref> و سرانجام نیز سپاه جالوت را به [[اذن خدا]] [[شکست]] دادند و داوود جالوت را کشت {{متن قرآن|فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاء وَلَوْلاَ دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ }}<ref>«پس آنان را به اذن خداوند تار و مار کردند و داود جالوت را کشت و خداوند به وی پادشاهی و فرزانگی ارزانی داشت و آنچه خود می‌خواست بدو آموخت، و اگر خداوند برخی مردم را با برخی دیگر باز نمی‌داشت، زمین تباه می‌گردید امّا خداوند بر جهانیان بخششی (بزرگ) دارد» سوره بقره، آیه ۲۵۱.</ref> همچنین [[جادوگران]] [[فرعون]] که پس از [[ایمان به خدا]] [[تهدیدهای]] فرعون را ناشی از ایمان خود به [[معجزات الهی]] دانستند، از درگاه خدا [[شکیبایی]] فراوان خواستند {{متن قرآن|وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ قَالُواْ آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَن آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُواْ مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلافٍ ثُمَّ لأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ وَمَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ}}<ref>«و جادوگران به سجده در افتادند. گفتند به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم، پروردگار موسی و هارون. فرعون گفت: آیا پیش از آنکه من به شما اجازه دهم به او ایمان آورده‌اید؟ بی‌گمان این نیرنگی است که در این شهر به کار برده‌اید تا مردم آن را از آن بیرون برانید، به زودی خواهید دانست. سوگند می‌خورم که دست‌ها و پاهایتان را چپ و راست خواهم برید سپس همگی شما را به دار خواهم آویخت.گفتند: (باکی نیست) ما به سوی پروردگارمان باز می‌گردیم. و تو ما را کیفر نمی‌دهی مگر برای آنکه ما به نشانه‌های پروردگارمان هنگامی که به ما رسید ایمان آوردیم، پروردگارا! ما را از شکیب سرشار کن و ما را مسلمان بمیران!» سوره اعراف، آیه ۱۲۰-۱۲۶.</ref>؛ زیرا [[صبر]] در موقعیت‌هایی مانند سختی‌های [[رسالت]] و [[آزار]] [[دشمنان]]، تنها با [[توفیق الهی]] و تسهیل [[سختی‌ها]] از جانب او ممکن خواهد بود: {{متن قرآن|وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ}}<ref>«و شکیبا باش! و شکیب تو جز با (یاری) خداوند نیست و برای آنان اندوه مخور و از نیرنگی که می‌بازند در تنگدلی به سر مبر» سوره نحل، آیه ۱۲۷.</ref><ref>مجمع البیان، ج ۶، ص۶۰۶؛ منهج الصادقین، ج ۵، ص۲۳۴.</ref> | ||
=== [[ذکر خدا]]=== | === [[ذکر خدا]]=== | ||
در چندین [[آیه]] [[خداوند]] متعالی پس از توصیه [[رسول]] گرامی به صبر، او را به [[تسبیح خدا]] سفارش کرده است: «وَ اصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْینِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حینَ تَقُومُ». (طور / ۵۲، ۴۸؛ نیز طه / ۲۰، ۱۳۰؛ [[مؤمن]] / ۴۰، ۵۵؛ ق / ۵۰، ۳۹) برخی احتمال داده‌اند [[راز]] این مطلب آن است که ذکر [[تسبیح]]، به [[انسان]] [[روحیه]] [[شادابی]] می‌بخشد که صبر با همه تلخی به مذاق انسان شیرین می‌آید و انسان را از [[بیماری]] کم‌ظرفیتی و [[دلتنگی]] ایمن می‌کند، ازاین رو در [[آیات]] ۹۷ - ۹۹ [[سوره حجر]] / ۱۵ پس از بیان دلتنگی [[رسول خدا]]، او را به تسبیح و [[حمد]] [[خدا]] [[فرمان]] داده است: «وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یضیقُ صَدْرُکَ بِما یقُولُونَ * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدینَ». <ref>سیمای صابران در قرآن، ص۵۳-۵۴.</ref> | در چندین [[آیه]] [[خداوند]] متعالی پس از توصیه [[رسول]] گرامی به صبر، او را به [[تسبیح خدا]] سفارش کرده است: «وَ اصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْینِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حینَ تَقُومُ». (طور / ۵۲، ۴۸؛ نیز طه / ۲۰، ۱۳۰؛ [[مؤمن]] / ۴۰، ۵۵؛ ق / ۵۰، ۳۹) برخی احتمال داده‌اند [[راز]] این مطلب آن است که ذکر [[تسبیح]]، به [[انسان]] [[روحیه]] [[شادابی]] می‌بخشد که صبر با همه تلخی به مذاق انسان شیرین می‌آید و انسان را از [[بیماری]] کم‌ظرفیتی و [[دلتنگی]] ایمن می‌کند، ازاین رو در [[آیات]] ۹۷ - ۹۹ [[سوره حجر]] / ۱۵ پس از بیان دلتنگی [[رسول خدا]]، او را به تسبیح و [[حمد]] [[خدا]] [[فرمان]] داده است: «وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یضیقُ صَدْرُکَ بِما یقُولُونَ * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدینَ». <ref>سیمای صابران در قرآن، ص۵۳-۵۴.</ref> | ||