صبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←بهره‌مندی از پاداش ویژه
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
=== بهره‌مندی از [[پاداش]] ویژه=== | === بهره‌مندی از [[پاداش]] ویژه=== | ||
همه کارهای صابران، [[برترین]] کار در نوع خود نزد خدا به شمار می‌آید و از همین رو برترین پاداش را نیز خواهند داشت: | همه کارهای صابران، [[برترین]] کار در نوع خود نزد خدا به شمار می‌آید و از همین رو برترین پاداش را نیز خواهند داشت: {{متن قرآن|مَا عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«آنچه نزد شماست پایان می‌یابد و آنچه نزد خداوند است پایاست و البته ما پاداش شکیبایان را نیکوتر از آنچه انجام می‌دادند خواهیم داد» سوره نحل، آیه ۹۶.</ref>.<ref>المیزان، ج ۱۲، ص۳۴۰.</ref> آن دسته از [[اهل کتاب]] نیز که به [[پیامبر اکرم]] ایمان آوردند، به سبب ایمان و [[ایستادگی]] در برابر [[خواهش‌های نفسانی]] و نیز [[تحمل]] [[آزار مشرکان]] به دو بار پاداش [[وعده]] داده شده‌اند: {{متن قرآن|أُولَئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«آنانند که پاداششان برای شکیبی که ورزیده‌اند دو بار به آنان داده می‌شود و بدی را با نیکی دور می‌سازند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم می‌بخشند» سوره قصص، آیه ۵۴.</ref>: یک بار برای [[ایمان]] به [[کتاب آسمانی]] خود و بار دیگر به سبب [[ایمان به قرآن]] و [[صبر]] بر آن.<ref>المیزان، ج ۱۶، ص۵۵.</ref> به [[صابران]] [[پاداش]] کامل و بی‌حساب [[وعده]] داده شده است: {{متن قرآن|قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ}}<ref>«بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگارتان پروا کنید! برای کسانی که در این جهان، نیکی ورزند نیکی خواهد بود و زمین خداوند پهناور است؛ جز این نیست که پاداش شکیبایان را بی‌شمار، تمام دهند» سوره زمر، آیه ۱۰.</ref> به گفته برخی [[مفسران]]، مراد از {{متن قرآن|بِغَيْرِ حِسَابٍ}} این است که [[پاداش]] آنان به قدری فراوان است که محاسبه‌پذیر نیست <ref>قوت القلوب، ج ۱، ص۳۴۵؛ مجمع البیان، ج ۸، ص۷۶۷؛ التحریر و التنویر، ج ۲۴، ص۴۲.</ref> و اطلاق آن شامل هر صبری می‌شود.<ref>المیزان، ج ۱۷، ص۲۴۴.</ref> برخی دیگر این نظر را نپسندیده و گفته‌اند مقصود این است که صابران بر خلاف دیگران [[حسابرسی]] [[اعمال]] ندارند و [[نامه]] اعمالشان گشوده نمی‌شود و اجرشان همسنگ اعمالشان نیست، بلکه بسی فراتر است.<ref>المیزان، ج ۱۷، ص۲۴۴؛ نیز نک: الکشاف، ج ۴، ص۱۱۸.</ref> | ||
=== بهره‌مندی از [[محبت]] و [[رحمت خدا]]=== | === بهره‌مندی از [[محبت]] و [[رحمت خدا]]=== | ||
صابران [[محبوب]] خدایند: «وَ اللَّهُ یحِبُّ الصَّابِرینَ» (بقره / ۲، ۱۴۶) و به [[صلوات]] و [[رحمت الهی]] [[بشارت]] داده شده‌اند: «وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ * أُولئِکَ عَلَیهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ». (بقره / ۲، ۱۵۵ و ۱۵۷) از برخی کاربردهای [[رحمت در قرآن]] (انعام / ۶، ۱۳۳؛ [[اعراف]] / ۷، ۱۵۶) برمی‌آید که [[رحمت]]، [[عطیه]] مطلق [[خدا]] و [[موهبت]] عام ربّانی است. بنابراین [[صلوات خدا]] نسبت به بنده‌اش، توجه خاص به [[بنده]] خویش است تا رحمت خود را شامل حال وی کند.<ref>المیزان، ج ۱، ص۳۶۱.</ref> | صابران [[محبوب]] خدایند: «وَ اللَّهُ یحِبُّ الصَّابِرینَ» (بقره / ۲، ۱۴۶) و به [[صلوات]] و [[رحمت الهی]] [[بشارت]] داده شده‌اند: «وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ * أُولئِکَ عَلَیهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ». (بقره / ۲، ۱۵۵ و ۱۵۷) از برخی کاربردهای [[رحمت در قرآن]] (انعام / ۶، ۱۳۳؛ [[اعراف]] / ۷، ۱۵۶) برمی‌آید که [[رحمت]]، [[عطیه]] مطلق [[خدا]] و [[موهبت]] عام ربّانی است. بنابراین [[صلوات خدا]] نسبت به بنده‌اش، توجه خاص به [[بنده]] خویش است تا رحمت خود را شامل حال وی کند.<ref>المیزان، ج ۱، ص۳۶۱.</ref> | ||