حارث بن مغیره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
در [[کتب رجال]] نیز از [[راوی]] با وصف «النصری»<ref>رجال البرقی، ص۱۵ و ۳۹؛ رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱.</ref>، «النضری»<ref>مجمع الرجال، ج۲، ص۷۴.</ref>، [[البصری]]<ref>فائق المقال، ص۹۷، ش۲۳۲.</ref> یاد شده است، چون [[اهل بصره]] بوده<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱. برقی او را کوفی دانسته است (رجال البرقی، ص۳۹: {{عربی|کوفی}}) و با سخن نجاشی که او را بصری دانسته، منافاتی ندارد.</ref> و به «نصر بن معاویه»<ref>رجال البرقی، ص۱۵؛ رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱؛ رجال الطوسی، ص۱۳۲، ش۱۳۶۳؛ خلاصة الأقوال (رجال العلامة الحلی)، ص۵۵، ش۱۰.</ref> یا «نضر بن معاویه»<ref>یکی از محققان نوشته است: {{عربی|یحتمل کون الضبط بفتح النون، و الضاد المعجمة فی آخرها الراء، و ینسب إلیها جماعة ذکرهم السمعانی فی الأنساب، و قال: هذه النسبة إلی بنی النضیر، جماعة من الیهود... و لعله علی ذلک الضبط فی کثیر من نسخ کتب الرجال و الحدیث، لکن النجاشی و الشیخ قد دفعا هذا الإحتمال بقولهما من بنی نصر بن معاویة}}.(تهذیب المقال، ج۵، ص۲۰۷).</ref> انتساب داشته است<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱: {{عربی|حارث بن المغیرة من نصر بن معاویة، بصری}}؛ رجال الطوسی، ص۱۳۲، ش۱۳۶۳: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری، یکنی أبا علی، من بنی نصر بن معاویة}}؛ رجال البرقی، ص۱۵: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری من بنی نصر بن معاویة}}.</ref>. | در [[کتب رجال]] نیز از [[راوی]] با وصف «النصری»<ref>رجال البرقی، ص۱۵ و ۳۹؛ رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱.</ref>، «النضری»<ref>مجمع الرجال، ج۲، ص۷۴.</ref>، [[البصری]]<ref>فائق المقال، ص۹۷، ش۲۳۲.</ref> یاد شده است، چون [[اهل بصره]] بوده<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱. برقی او را کوفی دانسته است (رجال البرقی، ص۳۹: {{عربی|کوفی}}) و با سخن نجاشی که او را بصری دانسته، منافاتی ندارد.</ref> و به «نصر بن معاویه»<ref>رجال البرقی، ص۱۵؛ رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱؛ رجال الطوسی، ص۱۳۲، ش۱۳۶۳؛ خلاصة الأقوال (رجال العلامة الحلی)، ص۵۵، ش۱۰.</ref> یا «نضر بن معاویه»<ref>یکی از محققان نوشته است: {{عربی|یحتمل کون الضبط بفتح النون، و الضاد المعجمة فی آخرها الراء، و ینسب إلیها جماعة ذکرهم السمعانی فی الأنساب، و قال: هذه النسبة إلی بنی النضیر، جماعة من الیهود... و لعله علی ذلک الضبط فی کثیر من نسخ کتب الرجال و الحدیث، لکن النجاشی و الشیخ قد دفعا هذا الإحتمال بقولهما من بنی نصر بن معاویة}}.(تهذیب المقال، ج۵، ص۲۰۷).</ref> انتساب داشته است<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱: {{عربی|حارث بن المغیرة من نصر بن معاویة، بصری}}؛ رجال الطوسی، ص۱۳۲، ش۱۳۶۳: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری، یکنی أبا علی، من بنی نصر بن معاویة}}؛ رجال البرقی، ص۱۵: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری من بنی نصر بن معاویة}}.</ref>. | ||
[[ابن حجر عسقلانی]] از [[رجالیان بزرگ سنی]] از ایشان در کتاب خودش یاد کرده و نوشته است: {{عربی|الحارث بن المغيرة (النضري) بالنون (البصري) بالموحدة روي عن الباقر و أخيه زيد بن علي و جعفر بن محمد -رضي الله عنهم- * ذكره الطوسي و ابن النجاشي في رجال الشيعة و وثقاه<ref>نجاشي توثيق كرده؛ ولي در رجال الطوسي و الفهرست (طوسي) اشاره نشده است.</ref> * و قال علي بن الحكم<ref>{{عربي|و هو علي بن الحكم بن الزبير النخعي الأنباري، تلميذ ابن أبي عمير، و قد لقي من أصحاب أبي عبدالله الصادق{{ع}} جمعا كثيرا... ينقل عنه كثيرا في لسان الميزان بعنوان ذكره علي بن الحكم في رجال الشيعة}} (الذريعه، ج۱۰، ص۱۳۵).</ref> كان من أورع الناس * روي عنه ثعلبة بن ميمون و هشام بن سالم و جعفر بن بشر و آخرون}}<ref>لسان المیزان، ج۲، ص۱۶۰، ش۶۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | [[ابن حجر عسقلانی]] از [[رجالیان بزرگ سنی]] از ایشان در کتاب خودش یاد کرده و نوشته است: {{عربی|الحارث بن المغيرة (النضري) بالنون (البصري) بالموحدة روي عن الباقر و أخيه زيد بن علي و جعفر بن محمد -رضي الله عنهم- * ذكره الطوسي و ابن النجاشي في رجال الشيعة و وثقاه<ref>نجاشي توثيق كرده؛ ولي در رجال الطوسي و الفهرست (طوسي) اشاره نشده است.</ref> * و قال علي بن الحكم<ref>{{عربي|و هو علي بن الحكم بن الزبير النخعي الأنباري، تلميذ ابن أبي عمير، و قد لقي من أصحاب أبي عبدالله الصادق{{ع}} جمعا كثيرا... ينقل عنه كثيرا في لسان الميزان بعنوان ذكره علي بن الحكم في رجال الشيعة}} (الذريعه، ج۱۰، ص۱۳۵).</ref> كان من أورع الناس * روي عنه ثعلبة بن ميمون و هشام بن سالم و جعفر بن بشر و آخرون}}<ref>لسان المیزان، ج۲، ص۱۶۰، ش۶۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 91-93.</ref> | ||
==[[طبقه راوی]]== | ==[[طبقه راوی]]== | ||
[[تاریخ]] ولادت و [[وفات]] [[راوی]]، مشخص نیست؛ ولی [[برقی]] و [[شیخ طوسی]] وی را از [[اصحاب امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} به شمار آوردهاند<ref>رجال الطوسی، ص۱۳۲، ش۱۳۶۳: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری، یکنی أبا علی، من بنی نصر بن معاویة}}؛ رجال الطوسی، ص۱۹۱، ش۲۳۷۳: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری، أبو علی، أسند عنه، بیاع الزطی}}.</ref> و [[نجاشی]] ایشان را از [[راویان امام باقر]]، [[امام صادق]]، [[امام کاظم]]{{عم}} و [[زید بن علی]]{{ع}} به شمار آورده<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱: {{عربی|روی عن أبی جعفر و جعفر و موسی بن جعفر و زید بن علی{{ع}}}}.</ref> و در [[اسناد روایات]] نیز از [[امام باقر]]، امام صادق و امام کاظم{{عم}} [[روایت]] کرده است و از بعضی [[روایات]] فهمیده میشود که وی در سال ۱۷۴ هجری [[قمری]] زنده بوده است<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱: {{عربی|روی عن أبی جعفر و جعفر و موسی بن جعفر و زید بن علی{{ع}}}}.</ref>. | [[تاریخ]] ولادت و [[وفات]] [[راوی]]، مشخص نیست؛ ولی [[برقی]] و [[شیخ طوسی]] وی را از [[اصحاب امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} به شمار آوردهاند<ref>رجال الطوسی، ص۱۳۲، ش۱۳۶۳: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری، یکنی أبا علی، من بنی نصر بن معاویة}}؛ رجال الطوسی، ص۱۹۱، ش۲۳۷۳: {{عربی|الحارث بن المغیرة النصری، أبو علی، أسند عنه، بیاع الزطی}}.</ref> و [[نجاشی]] ایشان را از [[راویان امام باقر]]، [[امام صادق]]، [[امام کاظم]]{{عم}} و [[زید بن علی]]{{ع}} به شمار آورده<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱: {{عربی|روی عن أبی جعفر و جعفر و موسی بن جعفر و زید بن علی{{ع}}}}.</ref> و در [[اسناد روایات]] نیز از [[امام باقر]]، امام صادق و امام کاظم{{عم}} [[روایت]] کرده است و از بعضی [[روایات]] فهمیده میشود که وی در سال ۱۷۴ هجری [[قمری]] زنده بوده است<ref>رجال النجاشی، ص۱۳۹، ش۳۶۱: {{عربی|روی عن أبی جعفر و جعفر و موسی بن جعفر و زید بن علی{{ع}}}}.</ref>. | ||
'''یادآوری:''' بیشترین روایات راوی، از امام صادق{{ع}} است و از امام باقر{{ع}} دو روایت و از امام کاظم{{ع}} تنها یک روایت در [[کتب حدیثی]] یافت شده است، از این رو [[آیة الله خویی]] ذیل عنوان {{عربی|"طبقته في الحديث"}} نوشته است: {{عربی|قد وقع بعنوان الحارث بن المغيرة في أسناد جملة من الروايات تبلغ زهاء أربعين موردا، و في جميع ذلك روي عن أبي عبدالله{{ع}}<ref>یادآوری میشود که معجم رجال الحدیث با محوریت کتب اربعه حدیثی شیعه (الکافی؛ من لا یحضره الفقیه؛ تهذیب الأحکام و الاستبصار) تألیف شده و عبارت مرحوم آیة الله خویی فقط ناظر به روایات حارث بن مغیره در کتب اربعه است.</ref>}}<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۱۸۳، ش۲۵۲۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | '''یادآوری:''' بیشترین روایات راوی، از امام صادق{{ع}} است و از امام باقر{{ع}} دو روایت و از امام کاظم{{ع}} تنها یک روایت در [[کتب حدیثی]] یافت شده است، از این رو [[آیة الله خویی]] ذیل عنوان {{عربی|"طبقته في الحديث"}} نوشته است: {{عربی|قد وقع بعنوان الحارث بن المغيرة في أسناد جملة من الروايات تبلغ زهاء أربعين موردا، و في جميع ذلك روي عن أبي عبدالله{{ع}}<ref>یادآوری میشود که معجم رجال الحدیث با محوریت کتب اربعه حدیثی شیعه (الکافی؛ من لا یحضره الفقیه؛ تهذیب الأحکام و الاستبصار) تألیف شده و عبارت مرحوم آیة الله خویی فقط ناظر به روایات حارث بن مغیره در کتب اربعه است.</ref>}}<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۱۸۳، ش۲۵۲۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 93-94.</ref> | ||
==روایت راوی از [[امام باقر]]{{ع}}== | ==روایت راوی از [[امام باقر]]{{ع}}== | ||
#{{عربی|عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَارِثِ النَّصْرِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ{{ع}}عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا}}<ref>آیا در (کار) کسانی که ناسپاسی را جایگزین نعمت خداوند کردند و قوم خود را به سرای نابودی درآوردند ننگریستهای؟ سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref> قَالَ مَا تَقُولُونَ فِي ذَلِكَ قُلْتُ نَقُولُ هُمُ الْأَفْجَرَانِ مِنْ قُرَيْشٍ- بَنُو أُمَيَّةَ وَ بَنُو الْمُغِيرَةِ قَالَ ثُمَّ قَالَ هِيَ وَ اللَّهِ قُرَيْشٌ قَاطِبَةً إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَاطَبَ نَبِيَّهُ صفَقَالَ إِنِّي فَضَّلْتُ قُرَيْشاً عَلَى الْعَرَبِ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْهِمْ نِعْمَتِي وَ بَعَثْتُ إِلَيْهِمْ رَسُولِي فَبَدَّلُوا نِعْمَتِي كُفْراً {{متن قرآن|وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ}}<ref>آیا در (کار) کسانی که ناسپاسی را جایگزین نعمت خداوند کردند و قوم خود را به سرای نابودی درآوردند ننگریستهای؟ سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref>}}<ref>الکافی، ج۸، ص۱۰۳، ح۷۷.</ref>. | #{{عربی|عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَارِثِ النَّصْرِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ{{ع}}عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا}}<ref>آیا در (کار) کسانی که ناسپاسی را جایگزین نعمت خداوند کردند و قوم خود را به سرای نابودی درآوردند ننگریستهای؟ سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref> قَالَ مَا تَقُولُونَ فِي ذَلِكَ قُلْتُ نَقُولُ هُمُ الْأَفْجَرَانِ مِنْ قُرَيْشٍ- بَنُو أُمَيَّةَ وَ بَنُو الْمُغِيرَةِ قَالَ ثُمَّ قَالَ هِيَ وَ اللَّهِ قُرَيْشٌ قَاطِبَةً إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَاطَبَ نَبِيَّهُ صفَقَالَ إِنِّي فَضَّلْتُ قُرَيْشاً عَلَى الْعَرَبِ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْهِمْ نِعْمَتِي وَ بَعَثْتُ إِلَيْهِمْ رَسُولِي فَبَدَّلُوا نِعْمَتِي كُفْراً {{متن قرآن|وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ}}<ref>آیا در (کار) کسانی که ناسپاسی را جایگزین نعمت خداوند کردند و قوم خود را به سرای نابودی درآوردند ننگریستهای؟ سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref>}}<ref>الکافی، ج۸، ص۱۰۳، ح۷۷.</ref>. | ||
#{{عربی|عن الحارث بن المغیرة قال: کنا عند أبی جعفر{{ع}} فقال:...}}<ref>در بحث جایگاه راوی، متن کامل حدیث نقل میشود.</ref>. | #{{عربی|عن الحارث بن المغیرة قال: کنا عند أبی جعفر{{ع}} فقال:...}}<ref>در بحث جایگاه راوی، متن کامل حدیث نقل میشود.</ref>. | ||
#{{عربی|عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} فَجَلَسْتُ عِنْدَهُ...}}<ref>در بحث مذهب راوی، متن کامل حدیث نقل میشود.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | #{{عربی|عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} فَجَلَسْتُ عِنْدَهُ...}}<ref>در بحث مذهب راوی، متن کامل حدیث نقل میشود.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 94.</ref> | ||
==[[روایت]] [[راوی]] از [[امام صادق]]{{ع}}== | ==[[روایت]] [[راوی]] از [[امام صادق]]{{ع}}== | ||
{{متن حدیث|الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَدْعُوَ فَمَجِّدِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ احْمَدْهُ وَ سَبِّحْهُ وَ هَلِّلْهُ وَ أَثْنِ عَلَيْهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ ثُمَّ سَلْ تُعْطَ}}<ref>الکافی، ج۲، ص۴۸۵، ح۵.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | {{متن حدیث|الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَدْعُوَ فَمَجِّدِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ احْمَدْهُ وَ سَبِّحْهُ وَ هَلِّلْهُ وَ أَثْنِ عَلَيْهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ ثُمَّ سَلْ تُعْطَ}}<ref>الکافی، ج۲، ص۴۸۵، ح۵.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 95.</ref> | ||
==روایت راوی از [[امام کاظم]]{{ع}}<ref>یکی از محققان نوشته است که به روایت حارث از امام کاظم{{ع}} دست نیافته است. (تهذیب المقال، ج۵، ص۲۱۱: {{عربی|و لم أقف فیما أحضره عاجلا علی روایته عنه{{ع}}}}.</ref>== | ==روایت راوی از [[امام کاظم]]{{ع}}<ref>یکی از محققان نوشته است که به روایت حارث از امام کاظم{{ع}} دست نیافته است. (تهذیب المقال، ج۵، ص۲۱۱: {{عربی|و لم أقف فیما أحضره عاجلا علی روایته عنه{{ع}}}}.</ref>== | ||
{{متن حدیث|أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ بَرَّةَ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّضْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ سَنَةَ الْمَوْتِ بِمَكَّةَ وَ هِيَ سَنَةُ أَرْبَعٍ وَ سَبْعِينَ وَ مِائَةٍ فَقَالَ لِي مَنْ هَاهُنَا مِنْ أَصْحَابِكُمْ مَرِيضٌ فَقُلْتُ عُثْمَانُ بْنُ عِيسَى مِنْ أَوْجَعِ النَّاسِ فَقَالَ قُلْ لَهُ يَخْرُجْ ثُمَّ قَالَ مَنْ هَاهُنَا فَعَدَدْتُ عَلَيْهِ ثَمَانِيَةً فَأَمَرَ بِإِخْرَاجِ أَرْبَعَةٍ وَ كَفَّ عَنْ أَرْبَعَةٍ فَمَا أَمْسَيْنَا مِنْ غَدٍ حَتَّى دَفَنَّا الْأَرْبَعَةَ الَّذِينَ كَفَّ عَنْ إِخْرَاجِهِمْ فَقَالَ عُثْمَانُ وَ خَرَجْتُ أَنَا فَأَصْبَحْتُ مُعَافًى}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۸، ص۵۵، ح۶۱ به گزارش از بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۶۵-۲۶۶، ح۱۶.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | {{متن حدیث|أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ بَرَّةَ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّضْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ سَنَةَ الْمَوْتِ بِمَكَّةَ وَ هِيَ سَنَةُ أَرْبَعٍ وَ سَبْعِينَ وَ مِائَةٍ فَقَالَ لِي مَنْ هَاهُنَا مِنْ أَصْحَابِكُمْ مَرِيضٌ فَقُلْتُ عُثْمَانُ بْنُ عِيسَى مِنْ أَوْجَعِ النَّاسِ فَقَالَ قُلْ لَهُ يَخْرُجْ ثُمَّ قَالَ مَنْ هَاهُنَا فَعَدَدْتُ عَلَيْهِ ثَمَانِيَةً فَأَمَرَ بِإِخْرَاجِ أَرْبَعَةٍ وَ كَفَّ عَنْ أَرْبَعَةٍ فَمَا أَمْسَيْنَا مِنْ غَدٍ حَتَّى دَفَنَّا الْأَرْبَعَةَ الَّذِينَ كَفَّ عَنْ إِخْرَاجِهِمْ فَقَالَ عُثْمَانُ وَ خَرَجْتُ أَنَا فَأَصْبَحْتُ مُعَافًى}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۸، ص۵۵، ح۶۱ به گزارش از بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۶۵-۲۶۶، ح۱۶.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 95-96.</ref> | ||
==یادآوری چند نکته== | ==یادآوری چند نکته== | ||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
#عبارت {{متن حدیث|سَنَةُ أَرْبَعٍ وَ سَبْعِينَ وَ مِائَةٍ}}. | #عبارت {{متن حدیث|سَنَةُ أَرْبَعٍ وَ سَبْعِينَ وَ مِائَةٍ}}. | ||
#نقل [[الخرائج و الجرائح]]. | #نقل [[الخرائج و الجرائح]]. | ||
#ایشان از [[اصحاب امام کاظم]]{{ع}} بوده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | #ایشان از [[اصحاب امام کاظم]]{{ع}} بوده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 96-97.</ref> | ||
==[[استادان]] و [[شاگردان راوی]]== | ==[[استادان]] و [[شاگردان راوی]]== | ||
[[حارث بن مغیرة]] در [[اسناد روایات]]، از شخصیتهایی چون [[اصبغ بن نباته]]، [[عمر بن حنظله]] و [[حمران بن أعین]]<ref>الکافی، ج۱، ص۲۷۱، (ح ۵) و ۳۳۸، (ح ۷)؛ تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۴۶، ح۹۷۷.</ref> گزارش کرده و شخصیتهای متعددی از او [[نقل روایت]] کردهاند؛ برخی از آنها: [[علی بن نعمان نخعی]]، [[ابن مسکان]]، [[ابن فضال]]، [[ابو بصیر]]، [[ابان الأحمر]]، [[حماد بن عثمان]]، [[یونس بن یعقوب]]، [[صفوان بن یحیی]]، [[حسین بن مختار]]، [[مالک الجهنی]]، [[فضیل]]، [[منصور بن یونس]]، [[مثنی الحناط]]، [[أبو منهال]]، [[جمیل بن صالح]]، [[محمد بن الفضیل]]، [[یحیی الحلبی]]، [[ثعلبة بن میمون]]، [[صالح بن عقبه]]، [[ربیع الأصم]]، [[عبدالرحمن الأبزاری الکناسی]]، [[خطاب بن محمد]]<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۵۵، (ح ۸۲)، ۱۶۲، (ح ۱۱۰)، ۱۶۷، (ح ۱۲۸)، ۱۹۹، (ح ۳۰)، ۲۳۴، (ح ۱۹۴)، ۲۵۹، (ح ۳۰۷) و ۴۱۳، (ح ۱۵۹)؛ الکافی، ج۱، ص۲۶۴، (ح ۲)، ۲۶۹، (ح ۴)، ۲۷۵، (ح ۳)، ۳۳۸، (ح ۷) و ۳۷۷، (ح ۳)؛ ج۲، ص۶۷، (ح ۱) و ۱۶۶، (ح ۵)؛ ج۳، ص۲۰۳، (ح ۲)، ۳۰۷، (ح ۳۰)، ۳۳۹، (ح ۴)، ۴۳۹، (ح ۲) و ۴۷۹، (ح ۱۰)؛ ج۴، ص۳۹۵، ح۲؛ ج۷، ص۱۷۸، (ح ۳) و ۲۵۸، (ح ۱۴)؛ ج۸، ص۱۶۲، ح۱۶۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | [[حارث بن مغیرة]] در [[اسناد روایات]]، از شخصیتهایی چون [[اصبغ بن نباته]]، [[عمر بن حنظله]] و [[حمران بن أعین]]<ref>الکافی، ج۱، ص۲۷۱، (ح ۵) و ۳۳۸، (ح ۷)؛ تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۴۶، ح۹۷۷.</ref> گزارش کرده و شخصیتهای متعددی از او [[نقل روایت]] کردهاند؛ برخی از آنها: [[علی بن نعمان نخعی]]، [[ابن مسکان]]، [[ابن فضال]]، [[ابو بصیر]]، [[ابان الأحمر]]، [[حماد بن عثمان]]، [[یونس بن یعقوب]]، [[صفوان بن یحیی]]، [[حسین بن مختار]]، [[مالک الجهنی]]، [[فضیل]]، [[منصور بن یونس]]، [[مثنی الحناط]]، [[أبو منهال]]، [[جمیل بن صالح]]، [[محمد بن الفضیل]]، [[یحیی الحلبی]]، [[ثعلبة بن میمون]]، [[صالح بن عقبه]]، [[ربیع الأصم]]، [[عبدالرحمن الأبزاری الکناسی]]، [[خطاب بن محمد]]<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۵۵، (ح ۸۲)، ۱۶۲، (ح ۱۱۰)، ۱۶۷، (ح ۱۲۸)، ۱۹۹، (ح ۳۰)، ۲۳۴، (ح ۱۹۴)، ۲۵۹، (ح ۳۰۷) و ۴۱۳، (ح ۱۵۹)؛ الکافی، ج۱، ص۲۶۴، (ح ۲)، ۲۶۹، (ح ۴)، ۲۷۵، (ح ۳)، ۳۳۸، (ح ۷) و ۳۷۷، (ح ۳)؛ ج۲، ص۶۷، (ح ۱) و ۱۶۶، (ح ۵)؛ ج۳، ص۲۰۳، (ح ۲)، ۳۰۷، (ح ۳۰)، ۳۳۹، (ح ۴)، ۴۳۹، (ح ۲) و ۴۷۹، (ح ۱۰)؛ ج۴، ص۳۹۵، ح۲؛ ج۷، ص۱۷۸، (ح ۳) و ۲۵۸، (ح ۱۴)؛ ج۸، ص۱۶۲، ح۱۶۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 97-98.</ref> | ||
==[[مذهب]] [[راوی]]== | ==[[مذهب]] [[راوی]]== | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
#{{متن حدیث|عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْمُكَارِي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّضْرِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: {{متن قرآن|كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ}}<ref>و با خداوند، خدایی دیگر (به پرستش) مخوان، هیچ خدایی جز او نیست، هر چیزی نابود شدنی است جز ذات او؛ فرمان او راست و (همگان) به سوی او بازگردانده میشوید سوره قصص، آیه ۸۸.</ref>فَقَالَ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا مَنْ أَخَذَ الطَّرِيقَ الَّذِي أَنْتُمْ عَلَيْهِ}}<ref>المحاسن، ص۱۹۹، ح۳۰.</ref>. | #{{متن حدیث|عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْمُكَارِي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّضْرِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: {{متن قرآن|كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ}}<ref>و با خداوند، خدایی دیگر (به پرستش) مخوان، هیچ خدایی جز او نیست، هر چیزی نابود شدنی است جز ذات او؛ فرمان او راست و (همگان) به سوی او بازگردانده میشوید سوره قصص، آیه ۸۸.</ref>فَقَالَ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا مَنْ أَخَذَ الطَّرِيقَ الَّذِي أَنْتُمْ عَلَيْهِ}}<ref>المحاسن، ص۱۹۹، ح۳۰.</ref>. | ||
#{{متن حدیث|عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو الْخَثْعَمِيِّ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} فَجَلَسْتُ عِنْدَهُ فَإِذَا نَجِيَّةُ قَدِ اسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ فَأَذِنَ لَهُ فَدَخَلَ فَجَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ ثُمَّ قَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَسْأَلَكَ عَنْ مَسْأَلَةٍ وَ اللَّهِ مَا أُرِيدُ بِهَا إِلَّا فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ فَكَأَنَّهُ رَقَّ لَهُ فَاسْتَوَى جَالِساً فَقَالَ لَهُ يَا نَجِيَّةُ سَلْنِي فَلَا تَسْأَلُنِي الْيَوْمَ عَنْ شَيْءٍ إِلَّا أَخْبَرْتُكَ بِهِ قَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِي فُلَانٍ وَ فُلَانٍ قَالَ يَا نَجِيَّةُ إِنَّ لَنَا الْخُمُسَ فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ لَنَا الْأَنْفَالَ وَ لَنَا صَفْوَ الْأَمْوَالِ وَ هُمَا وَ اللَّهِ أَوَّلُ مَنْ ظَلَمَنَا حَقَّنَا فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ أَوَّلُ مَنْ حَمَلَ النَّاسَ عَلَى رِقَابِنَا وَ دِمَاؤُنَا فِي أَعْنَاقِهِمَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ بِظُلْمِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ إِنَّ النَّاسَ لَيَتَقَلَّبُونَ فِي حَرَامٍ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ بِظُلْمِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَقَالَ نَجِيَّةُ {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>ما از آن خداوندیم و به سوی او باز میگردیم) سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref> ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هَلَكْنَا وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ قَالَ فَرَفَعَ فَخِذَهُ عَنِ الْوِسَادَةِ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ فَدَعَا بِدُعَاءٍ لَمْ أَفْهَمْ مِنْهُ شَيْئاً إِلَّا أَنَّا سَمِعْنَاهُ فِي آخِرِ دُعَائِهِ وَ هُوَ يَقُولُ- اللَّهُمَّ إِنَّا قَدْ أَحْلَلْنَا ذَلِكَ لِشِيعَتِنَا- قَالَ ثُمَّ أَقْبَلَ إِلَيْنَا بِوَجْهِهِ وَ قَالَ يَا نَجِيَّةُ- مَا عَلَى فِطْرَةِ إِبْرَاهِيمَ{{ع}}غَيْرُنَا وَ غَيْرُ شِيعَتِنَا}}<ref>تهذیب الأحکام، ج۴، ص۱۴۵، ح۴۰۵.</ref>. | #{{متن حدیث|عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو الْخَثْعَمِيِّ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} فَجَلَسْتُ عِنْدَهُ فَإِذَا نَجِيَّةُ قَدِ اسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ فَأَذِنَ لَهُ فَدَخَلَ فَجَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ ثُمَّ قَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَسْأَلَكَ عَنْ مَسْأَلَةٍ وَ اللَّهِ مَا أُرِيدُ بِهَا إِلَّا فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ فَكَأَنَّهُ رَقَّ لَهُ فَاسْتَوَى جَالِساً فَقَالَ لَهُ يَا نَجِيَّةُ سَلْنِي فَلَا تَسْأَلُنِي الْيَوْمَ عَنْ شَيْءٍ إِلَّا أَخْبَرْتُكَ بِهِ قَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِي فُلَانٍ وَ فُلَانٍ قَالَ يَا نَجِيَّةُ إِنَّ لَنَا الْخُمُسَ فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ لَنَا الْأَنْفَالَ وَ لَنَا صَفْوَ الْأَمْوَالِ وَ هُمَا وَ اللَّهِ أَوَّلُ مَنْ ظَلَمَنَا حَقَّنَا فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ أَوَّلُ مَنْ حَمَلَ النَّاسَ عَلَى رِقَابِنَا وَ دِمَاؤُنَا فِي أَعْنَاقِهِمَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ بِظُلْمِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ إِنَّ النَّاسَ لَيَتَقَلَّبُونَ فِي حَرَامٍ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ بِظُلْمِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَقَالَ نَجِيَّةُ {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>ما از آن خداوندیم و به سوی او باز میگردیم) سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref> ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هَلَكْنَا وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ قَالَ فَرَفَعَ فَخِذَهُ عَنِ الْوِسَادَةِ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ فَدَعَا بِدُعَاءٍ لَمْ أَفْهَمْ مِنْهُ شَيْئاً إِلَّا أَنَّا سَمِعْنَاهُ فِي آخِرِ دُعَائِهِ وَ هُوَ يَقُولُ- اللَّهُمَّ إِنَّا قَدْ أَحْلَلْنَا ذَلِكَ لِشِيعَتِنَا- قَالَ ثُمَّ أَقْبَلَ إِلَيْنَا بِوَجْهِهِ وَ قَالَ يَا نَجِيَّةُ- مَا عَلَى فِطْرَةِ إِبْرَاهِيمَ{{ع}}غَيْرُنَا وَ غَيْرُ شِيعَتِنَا}}<ref>تهذیب الأحکام، ج۴، ص۱۴۵، ح۴۰۵.</ref>. | ||
#{{متن حدیث|... عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سُلَيْمَانَ الْحَمَّارِ عَنْ سَعِيدِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ: اسْتَأْذَنَّا عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}أَنَا وَ الْحَارِثُ بْنُ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيُّ وَ مَنْصُورٌ الصَّيْقَلُ فَوَاعَدْنَا دَارَ طَاهِرٍ مَوْلَاهُ فَصَلَّيْنَا الْعَصْرَ ثُمَّ رُحْنَا إِلَيْهِ فَوَجَدْنَاهُ مُتَّكِئاً عَلَى سَرِيرٍ قَرِيبٍ مِنَ الْأَرْضِ فَجَلَسْنَا حَوْلَهُ ثُمَّ اسْتَوَى جَالِساً ثُمَّ أَرْسَلَ رِجْلَيْهِ حَتَّى وَضَعَ قَدَمَيْهِ عَلَى الْأَرْضِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي ذَهَبَ النَّاسُ يَمِيناً وَ شِمَالًا فِرْقَةٌ مُرْجِئَةٌ وَ فِرْقَةٌ خَوَارِجُ وَ فِرْقَةٌ قَدَرِيَّةٌ وَ سُمِّيتُمْ أَنْتُمُ التُّرَابِيَّةَ ثُمَّ قَالَ بِيَمِينٍ مِنْهُ أَمَا وَ اللَّهِ مَا هُوَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ رَسُولُهُ وَ آلُ رَسُولِهِ صوَ شِيعَتُهُمْ كَرَّمَ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ وَ مَا كَانَ سِوَى ذَلِكَ فَلَا كَانَ عَلِيٌّ وَ اللَّهِ أَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} يَقُولُهَا ثَلَاثاً}}<ref>الکافی، ج۸، ص۳۳۳، ح۵۲۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | #{{متن حدیث|... عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سُلَيْمَانَ الْحَمَّارِ عَنْ سَعِيدِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ: اسْتَأْذَنَّا عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}أَنَا وَ الْحَارِثُ بْنُ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيُّ وَ مَنْصُورٌ الصَّيْقَلُ فَوَاعَدْنَا دَارَ طَاهِرٍ مَوْلَاهُ فَصَلَّيْنَا الْعَصْرَ ثُمَّ رُحْنَا إِلَيْهِ فَوَجَدْنَاهُ مُتَّكِئاً عَلَى سَرِيرٍ قَرِيبٍ مِنَ الْأَرْضِ فَجَلَسْنَا حَوْلَهُ ثُمَّ اسْتَوَى جَالِساً ثُمَّ أَرْسَلَ رِجْلَيْهِ حَتَّى وَضَعَ قَدَمَيْهِ عَلَى الْأَرْضِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي ذَهَبَ النَّاسُ يَمِيناً وَ شِمَالًا فِرْقَةٌ مُرْجِئَةٌ وَ فِرْقَةٌ خَوَارِجُ وَ فِرْقَةٌ قَدَرِيَّةٌ وَ سُمِّيتُمْ أَنْتُمُ التُّرَابِيَّةَ ثُمَّ قَالَ بِيَمِينٍ مِنْهُ أَمَا وَ اللَّهِ مَا هُوَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ رَسُولُهُ وَ آلُ رَسُولِهِ صوَ شِيعَتُهُمْ كَرَّمَ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ وَ مَا كَانَ سِوَى ذَلِكَ فَلَا كَانَ عَلِيٌّ وَ اللَّهِ أَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} يَقُولُهَا ثَلَاثاً}}<ref>الکافی، ج۸، ص۳۳۳، ح۵۲۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 98-100.</ref> | ||
==جایگاه [[حدیثی]] [[راوی]]== | ==جایگاه [[حدیثی]] [[راوی]]== | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
#{{متن حدیث|عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}}فَقَالَ الْعَارِفُ مِنْكُمْ هَذَا الْأَمْرَ الْمُنْتَظِرُ لَهُ الْمُحْتَسِبُ فِيهِ الْخَيْرَ كَمَنْ جَاهَدَ وَ اللَّهِ مَعَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ بَلْ وَ اللَّهِ كَمَنْ جَاهَدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ بَلْ وَ اللَّهِ كَمَنْ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فِي فُسْطَاطِهِ وَ فِيكُمْ آيَةٌ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ قُلْتُ وَ أَيُّ آيَةٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ}}<ref>و کسانی که به خداوند و پیامبرانش ایمان آوردهاند، نزد پروردگار خویش همان راستگویان و شهیدانند؛ آنان راست پاداش و فروغشان؛ و آن کسان که کافر شدند و آیات ما را دروغ شمردند دوزخیاند سوره حدید، آیه ۱۹.</ref> ثُمَّ قَالَ صِرْتُمْ وَ اللَّهِ صَادِقِينَ شُهَدَاءَ عِنْدَ رَبِّكُمْ}}<ref>تأویل الآیات الظاهرة، ص۶۴۰.</ref>. | #{{متن حدیث|عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}}فَقَالَ الْعَارِفُ مِنْكُمْ هَذَا الْأَمْرَ الْمُنْتَظِرُ لَهُ الْمُحْتَسِبُ فِيهِ الْخَيْرَ كَمَنْ جَاهَدَ وَ اللَّهِ مَعَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ بَلْ وَ اللَّهِ كَمَنْ جَاهَدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ بَلْ وَ اللَّهِ كَمَنْ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فِي فُسْطَاطِهِ وَ فِيكُمْ آيَةٌ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ قُلْتُ وَ أَيُّ آيَةٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ}}<ref>و کسانی که به خداوند و پیامبرانش ایمان آوردهاند، نزد پروردگار خویش همان راستگویان و شهیدانند؛ آنان راست پاداش و فروغشان؛ و آن کسان که کافر شدند و آیات ما را دروغ شمردند دوزخیاند سوره حدید، آیه ۱۹.</ref> ثُمَّ قَالَ صِرْتُمْ وَ اللَّهِ صَادِقِينَ شُهَدَاءَ عِنْدَ رَبِّكُمْ}}<ref>تأویل الآیات الظاهرة، ص۶۴۰.</ref>. | ||
یکی از بزرگان درباره جایگاه [[حدیثی]] راوی نوشته است: {{عربی|و كان جليل القدر، كبير الشأن، رفيع المنزلة، شهدت بذلك عدة روايات منها قول الصادق{{ع}} لجماعة منهم يونس بن يعقوب: أما لكم من مفزع؛ أما لكم من مستراح تستريحون إليه، ما يمنعكم من الحارث بن مغيرة النصري؟ علي أن يونس بن يعقوب كان من ذوي الدرجات الرفيعة، و مع علو شأنه أمره الصادق بالرجوع إلی الحارث}}<ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج۲، ص۱۰۸، ش۳۴۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | یکی از بزرگان درباره جایگاه [[حدیثی]] راوی نوشته است: {{عربی|و كان جليل القدر، كبير الشأن، رفيع المنزلة، شهدت بذلك عدة روايات منها قول الصادق{{ع}} لجماعة منهم يونس بن يعقوب: أما لكم من مفزع؛ أما لكم من مستراح تستريحون إليه، ما يمنعكم من الحارث بن مغيرة النصري؟ علي أن يونس بن يعقوب كان من ذوي الدرجات الرفيعة، و مع علو شأنه أمره الصادق بالرجوع إلی الحارث}}<ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج۲، ص۱۰۸، ش۳۴۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 100-103.</ref> | ||
==[[روایت]] [[مدح]] یا [[ذم]]؟== | ==[[روایت]] [[مدح]] یا [[ذم]]؟== | ||
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
[[آیة الله خویی]]: {{عربی|علی أنه في ذلك دلالة علي نزاهة الحارث في نفسه و قد أرشده الإمام{{ع}} إلي أن يترك المجالسة مع العاصين لئلا يؤاخذ بأعمالهم. و قريب من هذه الرواية، رواية سهل الثانية}}<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۱۸۳، ش۲۵۲۲.</ref>. | [[آیة الله خویی]]: {{عربی|علی أنه في ذلك دلالة علي نزاهة الحارث في نفسه و قد أرشده الإمام{{ع}} إلي أن يترك المجالسة مع العاصين لئلا يؤاخذ بأعمالهم. و قريب من هذه الرواية، رواية سهل الثانية}}<ref>معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۱۸۳، ش۲۵۲۲.</ref>. | ||
[[علامه شوشتری]]: {{عربی|الخبران دالان علي تركه الأمر بالمعروف العملي الذي يقدر عليه كل أحد، و لم يكن متفطنا لذلك، فنبهه{{ع}} علی ذلك}}<ref>قاموس الرجال، ج۳، ص۵۳، ش۱۷۱۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری | [[علامه شوشتری]]: {{عربی|الخبران دالان علي تركه الأمر بالمعروف العملي الذي يقدر عليه كل أحد، و لم يكن متفطنا لذلك، فنبهه{{ع}} علی ذلك}}<ref>قاموس الرجال، ج۳، ص۵۳، ش۱۷۱۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۶ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۶، ص 103-105.</ref> | ||
==بررسی== | ==بررسی== |